ملودی - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
آهنگ، نَوا یا ملودی (به فرانسوی: Mélodie) در موسیقی به معنای اجرای چند نُت است که شنونده آن را به صورت یک مجموعهٔ واحد احساس میکند. به عبارت دیگر، آهنگ عبارت است از احساس آغاز و انجام داشتنِ این سلسله از نتها. به دیگر سخن، ملودی احساسی است که از ترکیب زیروبمیِ نتها و ضربآهنگ به وجود میآید.
ریشهشناسی
[ویرایش]واژهٔ «ملودی» در اصل، یک واژهٔ یونانی باستان (μελῳδία)[الف] است به معنای آواز خواندن.
ساختار
[ویرایش]آهنگ یا ملودی در مقابل هارمونی قرار دارد که به خوشایندیِ اجرای همزمان (نه متوالیِ) نتها میپردازد. ملودیها اغلب شامل یک یا چند موتیف یا بخش[ب]موسیقی هستند که معمولاً در ترکیبات مختلف در قالبهای متفاوتی تکرار میشوند.[۱] هدف و سرمایهٔ اصلی موسیقی، ملودی است. تمام قطعات هارمونی برای ایجاد یک ملودی زیبا به کار برده میشوند و هدف اصلیشان خلق یک ملودی جدید و شگفتانگیز است. اینکه بپرسیم، اهمیت ملودی بیشتر است یا هارمونی، پرسشی کاملاً بیهوده است، چراکه هردو در یک راستا و بر روی یک خط مشترک در حال حرکتاند.
جستارهای وابسته
[ویرایش]یادداشت
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ Forte, Allen (1979). Tonal Harmony in Concept & Practice, p. 203. شابک ۰−۰۳−۰۲۰۷۵۶−۸.
منابع
[ویرایش]- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Melody». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۲ مه ۲۰۱۹.
- فارابی، ابونصر (۱۳۷۵)، کتاب موسیقی کبیر، ترجمهٔ آذرتاش آذرنوش، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، شابک ۹۶۴-۴۲۶-۰۱۰-۴