کرشندو - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کِرشِندو (به ایتالیایی: Crescendo) از اصطلاحات موسیقی به معنای قوی شدن یا قوی کردن تدریجی صدا است.

«کرشندو» از فعل ایتالیایی «Crescere» به معنای رشد کردن گرفته شده‌است. مفهوم این لغت مرتبط با نحوه اجرا در یک جمله یا بخشی از موسیقی است که قدرت صدایی به تدریج و رفته رفته زیادتر شود. در این حالت بخشی از موسیقی که در آن «کرشندو» بکار رفته‌است از نوانس ضعیف (پیانو) به قوی (فورته) می‌رسد. در برخی موارد «کرشندو» از نوانسی قوی (فورته) به نوانسی قوی تر (فورتسیمو) می‌رسد.

علامت اختصاری «کرشندو» به صورت نوشتاری «Cresc یا Cres» می‌باشد.^[۱] در تصویر مقابل، «نشانه کرشندو» که در زیر نت‌های موسیقی قرار می‌گیرد قابل مشاهده است.

• کرشندوآپوکو آپوکو (Crescendo a poco a poco): به تدریج و کم‌کم قدرت و شدت صدا را زیاد کردن با طول زمانی و تدریجی زیاد.

  

• کرشندو سی نو آل فینه (Crescendo sino al fine): کرشندو تدریجی و مداوم تا آخر یا آخر قطعه.
• کرشندو مولتو (Crescendo molto): قدرت یا شدت صدا را خیلی زیاد کردن، کرشندو زیاد یا بسیار شدید.
• کرشندو پوکو (Crescendo poco): به تدریج بالا رفتن شدت صدا به صورت کم. در این حالت اختلاف نوانس ابتدا و پایان زیاد نیست.
• کرشندو سمپره (Crescendo Sempre): کرشندو مداوم یا بدون وقفه.
• کرشندو اون پوکو (Crescendo un poco): کمی قدرت و شدت را زیاد کردن.

• ناصری، فریدون (۱۳۸۲) [۱۳۷۸]. فرهنگ جامع اصطلاحات موسیقی. تهران: انتشارات روزنه. شابک ۹۶۴-۶۱۷۶-۶۷-۴.
• کمال پورتراب، مصطفی (۱۳۸۵). تئوری موسیقی. تهران: چشمه. صص. صفحه ۱۳۶. شابک ۹۶۴-۶۱۹۴-۲۷-۳.
• منصوری، پرویز (۱۳۷۴). تئوری بنیادی موسیقی. تهران: کارنامه. صص. صفحه ۲۴۴. شابک ۹۶۴-۴۳۱-۰۰۱-۲.
• وجدانی، بهروز (۱۳۷۱). فرهنگ تفسیری موسیقی. تهران: مترجم. صص. صفحه ۱۴۹.