واکه بسته - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

واکه بسته یا واکه کشیده^[۱] واکه‌ای است که در زبان‌های بسیاری استفاده می‌شود. ویژگی واکه بسته این است که زبان بدون ایجاد انقباض تا حد ممکن به کام نزدیک باشد. واکه‌های /ای/ (همانند «دیر») و /او/ (همانند «دود») در فارسی ایران از این گروه هستند.

• واکه باز