سالمونلا انتریکا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

Salmonella enterica
S. enterica Typhimurium colonies on a Hektoen enteric agar plate
آرایه‌شناسی (زیست‌شناسی) edit
دامنه: باکتری
Phylum: پروتئوباکتریا
Class: گاماپروتئوباکتریا
ترتیب: Enterobacterales
خانواده: انتروباکتریاسه
جنس: سالمونلا
Species:
S. enterica
نام علمی
Salmonella enterica

(ex Kauffmann & Edwards 1952) Le Minor & Popoff 1987
Subspecies

سالمونلا انتریکا (که قبلا سالمونلا کلراسویس نامیده می‌شد) یک باکتری سر میله دار، تاژک دار، بی هوازی اختیاری، گرم منفی و گونه ای از جنس سالمونلا است. تعدادی از سرووارهای آن پاتوژن‌های جدی انسانی هستند.

همهگیرشناسی (اپیدمیولوژی)

[ویرایش]

بیشتر موارد سالمونلوز ناشی از غذای آلوده به سالمونلا انتریکا است که اغلب گاو و طیور را مبتلا می‌کند، اگرچه سایر حیوانات مانند گربه‌های اهلی[۱][۲] و همسترها[۳] نیز منبع عفونت در انسان هستند. بررسی کیسه‌های جاروبرقی نشان داده‌است که خانواده‌ها می‌توانند به عنوان مخزن این باکتری عمل کنند. اگر خانواده با منبع عفونت تماس داشته باشد (به عنوان مثال اعضایی که با گاوها یا در یک کلینیک دامپزشکی کار می‌کنند) این احتمال بیشتر است.

تخم مرغ خام و تخم غاز می‌توانند حاوی سالمونلا انتریکا باشند، در ابتدا در سفیده تخم مرغ، اگرچه بیشتر تخم مرغ‌ها آلوده نیستند. همان‌طور که تخم مرغ در دمای اتاق پیر می‌شود، غشای زرده شروع به شکستن می‌کند و S. enterica می‌تواند در زرده پخش شود. یخچال و انجماد همه باکتری‌ها را از بین نمی‌برد، اما به‌طور قابل توجهی رشد آنها را کند یا متوقف می‌کند. پاستوریزه کردن و تابش مواد غذایی برای کشتن سالمونلا برای مواد غذایی تولید شده تجاری حاوی تخم مرغ خام مانند بستنی استفاده می‌شود. غذاهایی که در خانه از تخم مرغ خام تهیه می‌شوند، مانند سس مایونز، کیک و کلوچه، اگر قبل از مصرف به درستی پخته نشوند، می‌توانند سالمونلا را پخش کنند.

ژنوم سالمونلا انتریکا از بقایای انسانی ۶۵۰۰ ساله در سراسر اوراسیا غربی بازسازی شده‌اند، که شواهدی برای عفونت‌های گسترده جغرافیایی با سالمونلا انتریکا سیستمیک در طول ماقبل تاریخ و نقش احتمالی فرایند نوسنگی سازی در تکامل سازگاری میزبان ارائه می‌دهد.[۴] ژنوم‌های بازسازی‌شده اضافی از مکزیک استعماری، سالمونلا انتریکا را به عنوان عامل cocoliztli، یک اپیدمی در اسپانیای جدید قرن شانزدهم، نشان می‌دهند.[۵]

پاتوژنز

[ویرایش]

پروتئین‌های ترشح شده برای پاتوژنز بیماری‌های عفونی ناشی از S.enterica اهمیت زیادی دارند. تعداد قابل توجهی از چسب‌های مویک و غیر فیمبریال در سالمونلا وجود دارد و واسطه تشکیل زیست‌لایه و تماس با سلول‌های میزبان است. پروتئین‌های ترشح شده همچنین در تهاجم به سلول میزبان و تکثیر درون سلولی، دو علامت بارز پاتوژنز سالمونلا، نقش دارند.

قابلیت ترمیم DNA

[ویرایش]

قرار گرفتن سالمونلا انتریکا با نمک‌های صفراوی، مانند سدیم دی اکسی کولات، پاسخ به آسیب (DNA (SOS DNA damage responseرا ایجاد می‌کند که نشان می‌دهد نمک‌های صفراوی در این ارگانیسم باعث آسیب DNA می‌شوند.[۶] مشخص شده‌است که قرار گرفتن در معرض نمک صفراوی باعث افزایش جهش‌های انتقال GC به AT و همچنین القای ژن‌های تنظیم کننده OxyR و SoxRSمی‌شود که بیشتر نشان دهنده این است که نمک‌های صفراوی به‌طور خاص باعث آسیب اکسیداتیو DNA می‌شوند.[۶]جهش‌های سالمونلا انتریکا در انزیم‌های مورد نیاز برای فرایند ترمیم برداشتن پایه معیوب هستند و به نمک‌های صفراوی حساس اند. این نشان می‌دهد که نوع وحشی سالمونلا انتریکا از ترمیم برش پایه برای حذف آسیب‌های DNA ناشی از نمک‌های صفراوی استفاده می‌کند. آنزیمRecBCD که در ترمیم نوترکیبی DNA عمل می‌کند برای مقاومت به نمک صفراوی نیز لازم است.

RNA کوچک غیر کد کننده

[ویرایش]

RNAهای کوچک غیر کدکننده پروتئین (sRNA) قادر به انجام عملکردهای خاص بدون ترجمه به پروتئین هستند. 97 sRNA باکتری از سالمونلا تیفی کشف شد.[۷]

AsdA (آنتی سنس RNA از dnaA) یک antisense RNA)RNA)آنتی سنس رمزگذاری شده با سیس از dnaA است که در سرووار Typhi سالمونلا انتریکا توصیف شده‌است. با توالی عمیق کشف شد و رونویسی آن با استفاده از بلات شمالی و تجزیه و تحلیل RACE تأیید شد. تخمین زده می‌شود که AsdA حدود ۵۴۰ نوکلئوتید طول داشته باشد و کد کننده DNAA نشان دهنده رشته مکمل آن است، پروتئینی که نقش مرکزی در شروع همانندسازی DNA و در نتیجه تقسیم سلولی ایفا می‌کند. در محیط‌های غنی، تنها پس از رسیدن به فاز رشد ثابت، به شدت بیان می‌شود. بیان بیش از حد AsdA باعث تثیبت dnaA mRNA می‌شود، سطح آن را افزایش داده و در نتیجه سرعت ترجمه آن را افزایش می‌دهد. AsdA نشان می‌دهد که یک تنظیم کننده همانندسازی DNA است.[۸]

نامگذاری

[ویرایش]

سالمونلا انتریکا دارای شش زیر گونه است و هر زیرگونه سرووارهای مرتبطی دارد که بر اساس ویژگی آنتی‌ژنی سالمونلا انتریکا متفاوت است.[۹] سالمونلا انتریکا بیش از ۲۵۰۰ سرووار دارد.[۱۰] قبلا سالمونلا بونگوری زیرگونه ایی از سالمونلا انتریکا در نظر گرفته می‌شد اما اکنون جزو گونه‌های دیگر از جنس سالمونلا است. بیشتر سرووارهای بیماری‌زای سالمونلای انسانی متعلق به زیرگونه‌های آنتریکا هستند. این گروه‌ها عبارت اند از (S. Typhi),(S. Enteritidis),

(S. Paratyphi) ,(S. Typhimurium) و S. Choleraesuis است. سرووارها را می‌توان به صورتی که در جمله قبل نوشته شده‌است (با حروف بزرگ و نه کوچک، پس از جنس) یا به صورت زیر تعیین کرد:

"S. enterica subsp. enterica, serovar Typhi".

جستارهای وابسته

[ویرایش]
  • ۱۹۸۴ حمله بیوترور راجنیشی
  • AsrC RNA کوچک
  • RNA کوچک باکتری
  • HilD 3'UTR
  • RNA کوچک IsrM
  • پینت RNA کوچک
  • حصبه Mary

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Salmonellosis in Animals - Digestive System". Veterinary Manual (به انگلیسی). Retrieved 2021-01-01.
  2. ↑ Giacometti, Federica; Magarotto, Jacopo; Serraino, Andrea; Piva, Silvia (2017-07-24). "Highly suspected cases of salmonellosis in two cats fed with a commercial raw meat-based diet: health risks to animals and zoonotic implications". BMC Veterinary Research. 13 (1): 224. doi:10.1186/s12917-017-1143-z. ISSN 1746-6148. PMC 5525297. PMID 28738871.
  3. ↑ Swanson SJ, Snider C, Braden CR, et al. (2007). "Multidrug-resistant Salmonella enterica serotype Typhimurium associated with pet rodents". New England Journal of Medicine. 356 (1): 21–28. doi:10.1056/NEJMoa060465. PMID 17202452.
  4. ↑ Key, Felix M.; Posth, Cosimo; Esquivel-Gomez, Luis R.; Hübler, Ron; Spyrou, Maria A.; Neumann, Gunnar U.; Furtwängler, Anja; Sabin, Susanna; Burri, Marta (March 2020). "Emergence of human-adapted Salmonella enterica is linked to the Neolithization process". Nature Ecology & Evolution (به انگلیسی). 4 (3): 324–333. doi:10.1038/s41559-020-1106-9. ISSN 2397-334X. PMC 7186082. PMID 32094538.
  5. ↑ Vågene, Åshild J.; Herbig, Alexander; Campana, Michael G.; Robles García, Nelly M.; Warinner, Christina; Sabin, Susanna; Spyrou, Maria A.; Andrades Valtueña, Aida; Huson, Daniel (2018). "Salmonella enterica genomes from victims of a major sixteenth-century epidemic in Mexico". 2 (3): 520–528. doi:10.1038/s41559-017-0446-6. PMID 29335577. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Prieto AI, Ramos-Morales F, Casadesús J. Repair of DNA damage induced by bile salts in Salmonella enterica. Genetics. 2006 Oct;174(2):575-84. doi: 10.1534/genetics.106.060889. Epub 2006 Aug 3. PMID 16888329; PMCID: PMC1602091
  7. ↑ Chinni, Suresh V.; Raabe, Carsten A.; Zakaria, Robaiza; Randau, Gerrit; Hoe, Chee Hock; Zemann, Anja; Brosius, Juergen; Tang, Thean-Hock; Rozhdestvensky, Timofey S. (2010-09-01). "Experimental identification and characterization of 97 novel npcRNA candidates in Salmonella enterica serovar Typhi". Nucleic Acids Research. 38 (17): 5893–5908. doi:10.1093/nar/gkq281. ISSN 1362-4962. PMC 2943607. PMID 20460466.
  8. ↑ Dadzie, Isaac; Xu, Shungao; Ni, Bin; Zhang, Xiaolei; Zhang, Haifang; Sheng, Xiumei; Xu, Huaxi; Huang, Xinxiang (2013-01-01). "Identification and characterization of a cis-encoded antisense RNA associated with the replication process of Salmonella enterica serovar Typhi". PLOS ONE. 8 (4): e61308. Bibcode:2013PLoSO...861308D. doi:10.1371/journal.pone.0061308. ISSN 1932-6203. PMC 3634043. PMID 23637809.
  9. ↑ Todar, Kenneth. "Salmonella and Salmonellosis". Todar's Online Textbook of Bacteriology. Archived from the original on 21 April 2023. Retrieved 4 July 2022.
  10. ↑ Murray PR, Rosenthal KS, Pfaller MA (2009). Medical Microbiology (6th ed.). Philadelphia, PA: Mosby Elsevier. p. 307.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=سالمونلا_انتریکا&oldid=40705082»