Æthelred II van Mercia

Æthelred II was van ca.880 tot 911 dertig jaar heerser van Mercia, zijn afkomst is onbekend, en hij lijkt niet nauw verwant te zijn geweest met zijn directe voorgangers. Hij was gehuwd met Æthelflæd, de oudste dochter van koning Alfred de Grote van Wessex en zijn echtgenote Ealhswith. Samen hadden ze een dochter Ælfwynn.

Sinds 874 hadden de Vikingen Mercia veroverd en in 877 verdeelden ze het koninkrijk. De Denen namen het oostelijke deel voor zichzelf en lieten het westen over aan Ceolwulf II, hun stroman. De Vikingen vielen het koninkrijk Wessex aan en Ceolwulf het koninkrijk Gwynedd. Alfred de Grote van Wessex versloeg de Vikingen in 878 bij de Slag bij Edington en Ceolwulf versloeg Rhodri Mawr, koning van Gwynedd.

Alfred en Guthrum, leider van de Vikingen, sloten een verdrag en verdeelden Mercia onder elkaar. Guthrum kreeg East Anglia en Alfred duidde Æthelred II aan als ealdorman over het westelijk deel van Mercia.

Bij aanvang kreeg Æthelred II onmiddellijk te maken met de op wraak beluste Anarawd ap Rhodri, zoon van de vermoordde Rhodri Mawr, koning van Gwynedd. Æthelred II verloor de slag bij Conwy (881) en zo de controle over Wales. Nadien heerste er een relatieve rust over Engeland. De vrede tussen Alfred en Guthrum creëerde twee zones in Engeland, Wales en Schotland niet meegerekend. De inwoners die vielen onder de Angelsaksische wetten, Doom book en zij die vielen onder de Vikingwetten, Danelaw.

De verstandhouding tussen Alfred en Æthelred II was prima. Æthelred II kreeg in 886 Londen terug en in 887 kreeg hij de hand van Alfreds oudste dochter Æthelflæd. Samen kregen ze de titel Lord en Lady van Mercia.

Toen rond 890 Guthrum stierf verscheen er een nieuwe Deense krijgsheer: Hastein. Tussen 893 en 896 werd Engeland geteisterd door de plundertochten van de Vikingen. Deels door hongersnood en deels door de betere terreinkennis van Alfred, waren de troepen van Hastein genoodzaakt terug te keren naar het vasteland of de Deense zone.

In 899 stierf Alfred de Grote en werd opgevolgd door zijn zoon Eduard de Oudere. Een neef van Eduard, Æthelwold, de ætheling betwistte de troonswisseling en ging steun zoeken bij de Denen uit Northumbria. Een nieuwe periode van schermutselingen brak aan, waar Æthelred II zijn rol als bondgenoot speelde. In de Slag bij Tettenhall in 910 werd Æthelred II levensgevaarlijk gewond en een jaar later stierf hij aan zijn verwondingen. Hij werd opgevolgd door zijn weduwe Æthelflæd.