Laetitia (planetoïde)

(39) Laetitia
Type	Planetoïde S-type
Datum ontdekking	8 februari 1856
Fysische gegevens
Diameter	219×142 km[1]
Massa	3,5×1018 kg
Rotatietijd	5,138 uur[2][3]
Absolute helderheid	+6,1 mag
Albedo	(geometrisch) 0, 287[2][4]%
Baangegevens
Perihelium	2.452 AU
Aphelium	3,085 AU
Halve lange as (a)	2.769 AU
Excentriciteit (e)	0,114
Lengte klimmende knoop (Ω)	157,168°
Argument van het periapsis (ω)	209,560°
Middelbare anomalie (M)	58,261
Periode (P)	1682,713 dagen (4, 61 a)
Dagelijkse beweging (n)	17,84 km/s
Inclinatie (i)	10,383°
Waarnemingsgegevens
Standaardepoche	J2006
Schijnbare helderheid	+8,97 tot +12,18 mag
Portaal    Astronomie

(39) Laetitia is een grote planetoïde in de planetoïdengordel tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter. Laetitia heeft een onregelmatige vorm met afmetingen van 219 bij 142 km. Ze draait in 4,40 jaar om de zon, in een ellipsvormige baan. De afstand tot de zon varieert tussen de 2,394 en 2,977 astronomische eenheden. De baan maakt een hoek van ongeveer 5,5° ten opzichte van de ecliptica.

Laetitia werd op 8 februari 1856 ontdekt door de Franse astronoom Jean Chacornac. Chacornac ontdekte in totaal zes planetoïden, waarvan Laetitia de vijfde was.

Laetitia is genoemd naar Laetitia, een Romeinse godin en de personificatie van de vreugde.

Laetitia wordt door spectraalanalyse ingedeeld bij de S-type planetoïden. S-type planetoïden hebben een relatief hoog albedo (en daarom een helder oppervlak) en bestaan grotendeels uit ijzer- en magnesiumhoudende silicaten en metalen. Laetitia draait in iets meer dan 5 uur om haar eigen as.

• Lijst van planetoïden

• (en) Laetitia (planetoïde) in de JPL Small-Body Database