2C-D
2C-D | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | C11H17NO2 | |||
IUPAC-naam | 1-(2,5-dimethoxy-4-methylfenyl)-2-ethylamine | |||
Andere namen | 2,5-dimethoxy-4-methylfenethylamine, LE-25 | |||
Molmassa | 195,26 g/mol | |||
SMILES | COC1=C(CCN)C=C(OC)C(C)=C1 | |||
CAS-nummer | 24333-19-5 | |||
Wikidata | Q209260 | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Smeltpunt | hydrochloride: 213 - 214 °C, hydrobromide: 183 - 184 °C | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
2C-D is de afkorting die gegeven wordt aan 2,5-dimethoxy-4-methylfenethylamine, een synthetisch fenethylamine (designer drug) met relatief weinig bekendheid. Het is een psychoactieve drug die in Duitsland tijdens de jaren 1980 onder de naam LE-25 getest werd door de onderzoeksgroep van Hanscarl Leuner als hulpmiddel in de psychotherapie.
Effecten
[bewerken | brontekst bewerken]Alexander Shulgin beschreef de werking van 2C-D in PiHKAL en raadde een dosis van 20–60 mg aan (8 MU). De stof wordt beschreven als een mild psychedelicum met een korte werking (4 tot 6 h) en weinig neveneffecten.
Wetgeving
[bewerken | brontekst bewerken]- België: Niet expliciet vermeld in de wet
- Nederland: Niet expliciet vermeld in de Opiumwet
- Verenigde Staten: Niet expliciet vermeld maar vervolging is mogelijk via de Federal Analogue Act
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Richard Laing 2003. Hallucinogens: a Forensic Drug Handbook - Academic Press. ISBN 0-12-433951-4
- Alexander Shulgin 2000. PiHKAL - Transform Press - 5th printing. ISBN 0-9630096-0-5