Andrej Kantsjelskis

Andrei Kantsjelskis
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Andrej Antanasovitsj Kantsjelskis
Geboortedatum	23 januari 1969
Geboorteplaats	Kirovograd, Sovjet-Unie
Lengte	178 cm
Positie	Vleugelspits
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1997
Huidige club	Navbahor Namangan
Functie	Hoofdtrainer
Contract tot	30 juni 2022
Jeugd
1981 1984–1985 DYUSSH-2 DYUSSH Zirka KhGUVK-1
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1986–1987 1988–1990 1990–1991 1991–1995 1995–1997 1997–1998 1998–2002 2001 2002–2003 2003 2004–2005 2006 Zirka Kropyvnytsky Dinamo Kiev Sjachtar Donetsk Manchester United Everton Fiorentina Rangers → Manchester City Southampton Al-Hilal FK Satoern Krylja Sovetov Samara 6800(5) 2200(1) 2100(3) 1230(28) 520(20) 2600(2) 760(13) 1000(1) 100(0) 300(0) 3900(4) 2400(1)
Interlands
1989–1990 1989–1991 1992 1993–1998 Sovjet-Unie –21  Sovjet-Unie  GOS  Rusland 1700(3) 600(0) 3600(4)
Getrainde teams
2007–2009 2010 2011–2012 2013–2014 2014 2016 2018– Nosta Novotroitsk (alg. directeur) Torpedo-ZIL FK Oefa Volga Nizjni Novgorod (assistent) FC Jūrmala Solyaris Moskou Navbahor Namangan
Portaal    Voetbal

Andrej Antanasovitsj Kantsjelskis (Russisch: Андрей Антанасович Канчельскис) (Kirovograd, 23 januari 1969) is een Russisch voormalig voetballer en huidig voetbaltrainer. Hij claimde na de val van de Sovjet-Unie zijn Russische staatsburgerschap. Kantsjelskis bezit tevens de Britse nationaliteit.^[1]

Kantsjelskis startte in 1986 zijn carrière bij Zirka Kropyvnytsky. In 1988 vertrok Kantsjelskis naar Dinamo Kiev, om vervolgens in 1990 naar Sjachtar Donetsk te vertrekken. Een jaar later tekende hij alweer voor Manchester United, waar hij op 11 mei 1991 zijn debuut maakte tegen Crystal Palace. In de periode dat hij voor Manchester uitkwam, won hij in 1991 de Europese Supercup, in 1992 de Football League Cup, twee keer de Premier League (1993, 1994), twee keer de FA Charity Shield (1993, 1994) en won hij in 1994 de FA Cup.

Kantsjelskis was een van de dertien buitenlandse voetballers die op 15 augustus 1992 in actie kwamen op de eerste speeldag van de nieuw opgerichte Premier League. De anderen waren Jan Stejskal, Peter Schmeichel, Ronny Rosenthal, Roland Nilsson, Éric Cantona, Hans Segers, John Jensen, Anders Limpar, Gunnar Halle, Craig Forrest, Michel Vonk en Robert Warzycha.

Kantsjelskis kwam in totaal honderdachtenvijftig keer in actie voor Manchester United, waarin hij zesendertig keer tot scoren kwam.

Kantsjelskis werd in 1995 verkocht aan Everton, de toenmalige FA Cup-titelhouder. Daar scoorde hij in zijn eerste seizoen zestien keer. Ook bij de Everton-fans werd hij mateloos populair, vooral na zijn twee doelpunten bij aartsrivaal Liverpool. Mede dankzij hem eindigde Everton dat seizoen op de zesde plaats, de hoogst behaalde positie in jaren. In zijn tweede seizoen stelde hij teleur, waardoor hij voor acht miljoen pond verkocht werd aan Fiorentina.

Ook bij Fiorentina slaagde hij er niet in zijn goede vorm terug te vinden, wat leidde tot vele transfers. Hij vertrok van Fiorentina naar Rangers. Daar speelde hij vier seizoenen. In het derde seizoen werd hij uitgeleend aan Manchester City. In 2003 speelde hij kort voor Southampton, maar in datzelfde jaar vertrok hij nog naar Al-Hilal. In 2004 keerde hij terug naar Rusland, waar hij ging spelen voor FK Satoern en later voor Krylja Sovetov Samara. Nadat bij die laatste club zijn contract niet verlengd werd, besloot hij op 12 februari 2007 zijn voetballoopbaan te beëindigen.

Kantsjelskis speelde zeventien interlands voor de Sovjet-Unie, waarin hij drie keer scoorde. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie speelde Kantsjelskis tevens zes interlands voor het Gemenebest van Onafhankelijke Staten, waarmee hij uitkwam op het EK 1992. Ondanks dat hij werd geboren in de Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek en zijn ouders uit de Litouwse Socialistische Sovjetrepubliek kwamen, besloot hij in 1993 uit te komen voor Rusland, dat door de FIFA als officiële opvolger van het nationale Sovjet-elftal werd gezien. Hij zou voor Rusland uiteindelijk zesendertig interlands spelen, waarin hij vier keer scoorde. Met Rusland kwam hij uit op het EK 1996. Het WK 1994 miste hij vanwege een boycot tegen de toenmalige bondscoach Pavel Sadyrin.

Seizoen	Land	Club	Competitie	Duels	Goals
1988/90		Dinamo Kiev	Sovjet Top Liga	22	1
1990/91		Sjachtar Donetsk	Sovjet Top Liga	21	3
1991/95		Manchester United	Premier League	123	28
1995/96		Everton	Premier League	52	20
1997/98		Fiorentina	Serie A	26	2
1998/02		Rangers	Scottish Premier League	76	13
2001		→ Manchester City	Premier League	10	0
2002/03		Southampton	Premier League	1	0
2003		Al-Hilal	Saudi Premier League	3	0
2004/05		FK Satoern	Premjer-Liga	39	4
2005/06		Krylja Sovetov Samara	Premjer-Liga	24	1

Manchester United

• Premier League: 1992/93, 1993/94
• FA Cup: 1993/94
• Football League Cup: 1991/92
• FA Charity Shield: 1992/93, 1993/94
• Europese Supercup: 1991

Rangers

• Scottish Premier League: 1998/99, 1999/00
• Scottish Cup: 1998/99, 1999/00, 2001/02
• Scottish League Cup: 2001/02

Sovjet-Unie onder 21

• EK onder 21: 1990

Individueel

• Sir Matt Busby Player of the Year: 1994/95
• Premier League Player of the Month: april 1996

• Lijst van Premier League-winnaars
• Lijst van spelers van Southampton FC
• Lijst van spelers van Dinamo Moskou
• Lijst van spelers van FC Sjachtar Donetsk
• Lijst van spelers van het Russische voetbalelftal

Zie de categorie Andrei Kanchelskis van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.