Auto-immuunziekte
Auto-immuunziekten ontstaan doordat het immuunsysteem lichaamseigen cellen en stoffen als lichaamsvreemd ziet. Het lichaam gaat dan antistoffen tegen de eigen weefsels vormen.[1] De auto-immuunziekten kunnen worden ingedeeld in orgaanspecifieke en gegeneraliseerde auto-immuunziekten. Bij orgaanspecifieke auto-immuunziekten is één soort orgaan aangedaan.
Voorbeelden van orgaanspecifieke auto-immuunziekten zijn:
Voorbeelden van gegeneraliseerde auto-immuunziekten zijn:
Auto-immuunziekte | Antistof | Lichaamsdeel |
---|---|---|
Reumatoïde artritis | CCP | bewegingsapparaat |
Systemische lupus erythematodes | ANA | variabel |
Syndroom van Sjögren | CCP | o.a. ogen |
CREST | ANA | variabel |
Ziekte van Wegener | ANCA | vasculitis |
Polyarteritis nodosa | ANCA | vasculitis |
Microscopische polyangiitis | ANCA | vasculitis |
- Colitis ulcerosa
- Cutane leucocytoclastische angiitis
- Essentiële cryoglobulinemische vasculitis
- Gemengde bindweefselziekte
- Lichen planus
- Lupus erythematodes
- Multiple sclerose
- Polyarteritis nodosa
- Polychondritis
- Polymyalgia rheumatica
- Psoriasis
- Reuscelarteritis
- Sarcoïdose
- Takayasu arteriitis
- Vitiligo
- Ziekte van Bechterew
- Ziekte van Crohn
- Ziekte van Kawasaki
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Wat zijn auto-immuunziektes?. Radboud UMC. Gearchiveerd op 6 mei 2021.