Bal du moulin de la Galette
Bal du Moulin de la Galette | ||||
---|---|---|---|---|
Kunstenaar | Pierre-Auguste Renoir | |||
Jaar | 1876 | |||
Techniek | Olieverf op doek | |||
Afmetingen | 131,5 × 176,5 cm | |||
Museum | Musée d'Orsay | |||
Locatie | Parijs | |||
|
Bal du Moulin de la Galette is een impressionistisch schilderij dat in 1876 geschilderd werd door de Fransman Pierre-Auguste Renoir. Er zijn twee versies: een van 131,5 x 176,5 cm dat in het Parijse Musée d'Orsay hangt en een kleiner in privébezit. Het is niet bekend welke het oudste is.
Het schilderij
[bewerken | brontekst bewerken]Het schilderij toont een bal in de dansgelegenheid 'Moulin de la Galette' in Montmartre, een deel van Parijs, gelegen op een heuvel, destijds het hoogste punt van Parijs. De mensen op het schilderij kijken gelukkig; de herkenbare vrouwen zijn allemaal vrouwen uit de wijk en de mannen vooraan zijn Renoirs vrienden.
De gelukkige wijze waarop de mensen zijn afgebeeld, heeft de nodige controverses opgeroepen. Immers, Montmartre was een arme volksbuurt met veel prostitutie, hetgeen helemaal niet op het schilderij te zien is. Andere schilders, waaronder Vincent van Gogh, schilderden (wellicht als reactie op het schilderij van Renoir) dezelfde gelegenheid, maar beeldden haar op een troosteloze wijze af.
Het schilderij is een impressionistisch werk. Opvallend is dat sommige gedeelten (zoals de gezichten van sommige mannen) enorm gedetailleerd zijn en andere gedeelten juist niet (zoals de jurk van de vrouw aan de linkerkant).
Wat er met de schilderijen gebeurde
[bewerken | brontekst bewerken]Renoir liet bij zijn overlijden zijn hele kunstverzameling na aan de Franse staat. Het grote schilderij, dat in tegenstelling tot het kleine nog in zijn bezit was, kwam via museum het Louvre in de jaren tachtig van de twintigste eeuw in het Musée d'Orsay terecht. Het kleinere schilderij had Renoir tijdens zijn leven reeds aan een Franse kunstverzamelaar verkocht. Vele jaren later, in 1990, werd het schilderij bij Sotheby's in New York voor ruim 78 miljoen dollar verkocht aan de Japanse papierfabrikant Ryoei Saito, die het werk opborg in een gekoelde kluis. Na Saito's dood werd het werk door een bank waaraan de Japanner nog geld schuldig was in beslag genomen en vervolgens weer opnieuw te koop aangeboden. Een niet bij naam genoemde koper kocht het nu voor 50 miljoen dollar (zie de lijst van duurst verkochte schilderijen).