French
DeutschBallonbeobachterabzeichen
| Ballonbeobachterabzeichen | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Het Ballonbeobachterabzeichen in goud. | ||||
Uitgereikt door .svg){kind=small} nazi-Duitsland | ||||
| Type | Ereteken | |||
| Bestemd voor | Militair personeel | |||
| Uitgereikt voor | In dienst als ballonwaarnemer en als waarnemer in een ballon die zich hebben bewezen in operaties aan het front[1] | |||
| Status | In onbruik geraakt | |||
| Statistieken | ||||
| Instelling | 8 juli 1944[2][3][4] | |||
| Volgorde | ||||
| Volgende (hoger) | Geen | |||
| Volgende (lager) | Geen | |||
| ||||
Ballonbeobachterabzeichen (Nederlands: Insigne voor Waarnemers in Ballonnen) was een militaire onderscheiding van de Duitse Wehrmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het werd door het Oberkommando des Heeres (OKH) op 8 juli 1944 ingesteld.
Uiterlijk
[bewerken | brontekst bewerken]Het ovaal insigne is 41 millimeter hoog, en 58 millimeter breed. Het was van een fijn zink gemaakt. Het ontwerp bestond uit een hoge ovale krans van eikenloof, met in het midden een zeppelin achtige-kabelballon die diagonaal naar boven wijst met een Balkenkreuz het insgine van de Wehrmacht in het bovenste gedeelte.
Toekenningsvoorwaarden[5][6][1]
[bewerken | brontekst bewerken]Met de Verordnung über die Einführung des Ballonbeobachterabzeichens van 15 juli 1944 werden de toekenningsvoorwaarden gedefinieerd:
1e Klasse Brons voor 20 punten 2e Klasse Zilber voor 45 punten 3e Klasse Goud voor 75 punten
Deze punten werden toegekend onder bepaalde voorwaarden, zoals foutloze verkenning van tactisch belangrijke doelen,
a) die van bijzonder belang zijn voor de leiding (opmars, grote concentraties, allerhande transportbewegingen) je doel 1 punt,
b) ze bestrijden met zware wapens (artillerie of Luftwaffe) geschiedde, je doel 1 punt.
Die toekenningsbevoegdheid lag bij de generaal der Artillerie en de Chef des Generalstabes des Heeres.[1] Op 12 december 1944 werd de 1e Klasse voor het eerst verleend.[3][4] Over een toekenning van de 2e Klasse en de 3e Klasse is niets bekend. Maar gezien de instelling van het insigne aan het einde van de oorlog, lijkt het onwaarschijnlijk dat er nog andere klasse zijn uitgereikt.
Draagwijze
[bewerken | brontekst bewerken]De onderscheiding werd als Steckkreuz op de linkerborstzak gedragen.[1]
Na de Tweede Wereldoorlog
[bewerken | brontekst bewerken]Het ereteken is van een hakenkruis voorzien. Dat betekent dat het verzamelen, tentoonstellen en verhandelen van deze onderscheidingen in Duitsland aan strenge wettelijke regels is onderworpen. Op 26 juli 1957 vaardigde de Bondsrepubliek Duitsland een wet uit waarin het dragen van onderscheidingen met daarop hakenkruizen of de runen van de SS werd verboden.[7]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Ballonbeobachterabzeichen op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- (en) Lumsden, Robin (2001). Medals and Decorations of Hitler's Germany. Airlife Publishing Ltd, Engeland, pp. 60. ISBN 978-1840371789. Geraadpleegd op 2 december 2022.
- (de) Klietmann, Kurt G. (1982). Auszeichnungen des Deutschen Reiches 1936-1945. Motorbuch Verlag Stuttgart, Stuttgart, 122, 123. ISBN 978-3879436897. Geraadpleegd op 2 december 2022.
- (en) Angolia, John R. (1987). For Führer and Fatherland: Military Awards of the Third Reich. R. James Bender Publishing, 104, 105. ISBN 978-0912138145. Geraadpleegd op 2 december 2022.
- ↑ a b c d (de) Lexikon der Wehrmacht: Ballonbeobachterabzeichen. Geraadpleegd op 3 december 2022. Gearchiveerd op 18 januari 2022.
- ↑ Angolia 1987, p.104.
- ↑ a b Klietmann 1982, p.122.
- ↑ a b Lumsden 2001, p.60.
- ↑ Angolia 1987, p.105.
- ↑ Klietmann 1982, p.123.
- ↑ (de) Ordensjournal met afbeeldingen. Gezien op 2 december 2022.