Ben Haveman

Ben Haveman (1942) is een voormalig Nederlands journalist en schrijver.

Journalistiek

[bewerken | brontekst bewerken]

Haveman was lange tijd werkzaam voor de Volkskrant. Hij publiceerde ook in de VPRO Gids.

Zijn interviews en artikelen vielen op door een vaak humoristische en melancholieke toon, maar vooral door zijn oog voor details. Zijn werk werd onder andere onderscheiden met de Prijs voor de Dagbladjournalistiek (1977). Zijn debuutroman Alles voor de dakgoot deed stof opwaaien vanwege een vermeende afrekening in het journalistieke métier. In dit even hilarische als hartverscheurende en spannende boek is relatie het allesoverheersende sleutelwoord: tegen een mediterraan, maar vooral Berlijns decor. Het eindigt als een Grieks drama. Op de vlucht voor (of juist op zoek naar) het onverwerkt verleden, lijkt de hoofdpersoon het noodlot over zich af te roepen.

Bibliografie (selectie)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Ben Haveman: Alles voor de dakgoot, roman (Amsterdam 2011) ISBN 978 90 388 94218
  • Ben Haveman: Neuriënd naar het einde: portretten op leven en dood (Amsterdam 2007) — ISBN 978-90-388-3125-1
  • Eddy Posthuma de Boer (foto’s), Ben Haveman (tekst), Jan Blokker (inleiding): Amsterdam, stad van mijn leven (Amsterdam 2003)
  • Brigitte Slot, interviews van Ben Haveman: 29...00, jubileumuitgave ter gelegenheid van zeventig jaar Robeco Groep (Rotterdam 1999)
  • Ernst Ris (1947-1998), Ben Haveman (inleiding): Zo. Dit was dus niets. Was het altijd maar zo (Amsterdam 1994)
  • Ben Haveman: Zeepbellen in een netje (Amsterdam 1985) ISBN 90-10-05458-6
  • Ben Haveman: Oh, gelukkige eenzaamheid (Amsterdam 1977 – zowel 1e als 2e druk), een reeks kluizenaarsportretten ISBN 90-6005-128-9
  • Ben Haveman (tekst), Waldemar Post (illustraties), Koot en Bie (inleiding): Trend zonder end oftewel: de jacht op de illusie (Amsterdam 1976), schetsen van modieus gedrag