Britse Gebarentaal
Britse Gebarentaal | ||||
---|---|---|---|---|
Gebruikt in | Verenigd Koninkrijk | |||
Gebruikers | 77.000[1] | |||
Taalfamilie | ||||
Dialecten | Schotse gebarentaal | |||
Alfabet | Brits handalfabet | |||
Officiële status | ||||
Officieel in | erkend in Verenigd Koninkrijk | |||
Taalcodes | ||||
ISO 639-3 | bfi | |||
|
De Britse Gebarentaal (in het Engels: British Sign Language, BSL) is de gebarentaal waarmee de leden van de dovengemeenschap in het Verenigd Koninkrijk (Groot-Brittannië) met elkaar communiceren. Er zijn verslagen van gebruik van gebarentaal binnen dovengemeenschappen in Verenigd Koninkrijk die tot 1570 teruggaan.
Geografische spreiding
[bewerken | brontekst bewerken]De taal wordt hoofdzakelijk gebruikt in Engeland en Wales, met een enigszins afwijkende variant in Schotland. In Noord-Ierland worden BSL, de Ierse Gebarentaal en een lokale variant van beiden gebruikt. De Australische (Auslan) en de Nieuw-Zeelandse Gebarentaal zijn verwant aan de Britse Gebarentaal, zodat de gebruikers van deze talen elkaar kunnen begrijpen, tezamen worden ze wel als BANZSL (Brits, Australian and New Zealand Sign Language)[2] aangeduid.
Tweehandige handalfabet
[bewerken | brontekst bewerken]Gebarentalen binnen de BANZSL-groep gebruiken een afwijkend handalfabet, waarin beide handen gebruikt worden en in de hand gespeld wordt (Two-handed manual alphabet). Deze wijze van spellen wordt in communicatie met en tussen doofblinden gebruikt, ook in niet-Britse landen.[3]
- ↑ Aantal gebarentaal dovengebruikers: 77.000
- ↑ (en) en:BANZSL - Engelstalig Wikipedia-artikel over Brits, Australian and New Zealand Sign Language
- ↑ Helen Keller - Vingerspellen in hand bij doofblinden.