Cedrik-Marcel Stebe

Cedrik-Marcel Stebe
Cedrik-Marcel Stebe tijdens Wimbledon, 2016
Cedrik-Marcel Stebe tijdens Wimbledon, 2016
Persoonlijke informatie
Bijnaam Cedi, Ced
Nationaliteit Vlag van Duitsland Duitse
Geboorteplaats Vlag van Duitsland Mühlacker
Geboortedatum 9 oktober 1990
Woonplaats Vlag van Duitsland München
Lengte 1,80 m
Gewicht 70 kg
Profdebuut 2010
Slaghand Links, tweehandig backhand
Totaal prijzengeld 1.547.565 US dollar
Coach Eddy Kranjcevic
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 32–50
Titels 0
Hoogste positie 71 (13 februari 2012)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1ste ronde (2012-2013, 2018, 2020-2021)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2de ronde (2012)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1ste ronde (2011-2012, 2019)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2de ronde (2012, 2017, 2019)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 2–8
Titels 0
Hoogste positie 376 (9 juli 2012)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1ste ronde (2012)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1ste ronde (2012)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2de ronde (2012)
Laatst bijgewerkt op: 2 juli 2021
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Cedrik-Marcel Stebe (Mühlacker, 9 oktober 1990) is een Duitse tennisser. Hij heeft nog geen enkel ATP-toernooi gewonnen, maar stond wel éénmaal in de finale. Dit was tijdens het ATP-toernooi van Gstaad 2019. Hij heeft acht challengers in het enkelspel op zijn naam staan.

Jaarverslagen

[bewerken | brontekst bewerken]

Hij had een record van 10-6 in de futures toernooien, met twee halve finales.

Dit jaar een record van 17-14 in futures toernooien met twee finales.

Bereikte zijn eerste challenger finale als een gekwalificeerde speler in Oberstaufen (verloor van Martin Fischer). Hij had een record van 5-7 in challengers. Won een titel in de Italiaanse futures toernooien.

De jonge Duitse speler maakte een sprong van ongeveer 300 plaatsen In de ATP-ranking. Hij begon het jaar met in februari het winnen van een futures toernooi in Turkije, en bereikte daarna een record van 34-13 in challengers toernooien met twee titels. Hij bereikte een record van 4-4 in ATP-toernooien, hij kwalificeerde zich voor de eerste keer in het ATP-toernooi van Halle (verloor van de latere winnaar van het toernooi: Philipp Kohlschreiber). Hij kwalificeerde zich ook voor Wimbledon, waar hij zijn Grand Slam debuut maakte (verloor van Grigor Dimitrov). In juli bereikte hij zijn eerste kwartfinale, en dit in het ATP-toernooi van Stuttgart (verloor van Pablo Andújar), gevolgd door een derde ronde op het ATP-toernooi van Hamburg (verloor van Fernando Verdasco). Hij behaalde zijn beste resultaten in challengers toernooien in Azië, hij bereikte de finale in Kioto (verloor van Dominik Meffert), en halve finales in maart van de futures toernooien van Kanton en Pingguo. In september won hij de challengers toernooien van Bangkok (versloeg Amir Weintraub) en Shanghai (versloeg Aleksandr Koedrjavtsev), en hij bereikte een halve finale in Ningbo. Hij kwam voor het eerst in de top 100 op de ATP ranking op 31 oktober. Hij kwalificeerde zich voor ATP Challenger Tour Finals in São Paulo, en veroverde de titel (versloeg Dudi Sela). Hij verdiende dit jaar $ 194.659.

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Palmares enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Verloren finales
1. 28 juli 2019 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Spanje Albert Ramos Viñolas 3-6, 2-6 Details
Gewonnen challengers
1. 29 augustus 2011 Vlag van Thailand Bangkok Hardcourt Vlag van Israël Amir Weintraub 7-5, 6-1
2. 5 september 2011 Vlag van China Shanghai Hardcourt Vlag van Rusland Aleksandr Koedrjavtsev 6-4, 4-6, 7-5
3. 14 november 2011 Vlag van Brazilië São Paulo Hardcourt (I) Vlag van Israël Dudi Sela 6-2, 6-4
4. 15 september 2013 Vlag van Marokko Meknes Gravel Vlag van België Yannik Reuter 6-1, 4-6, 6-2
5. 14 juni 2017 Vlag van Slowakije Poprad Tatry Gravel Vlag van Servië Laslo Đere 6-0, 6-3
6. 20 augustus 2017 Vlag van Canada Vancouver Hardcourt Vlag van Australië Jordan Thompson 6-0, 6-1
7. 24 september 2017 Vlag van Roemenië Sibiu Gravel Vlag van Spanje Carlos Taberner 6-3, 6-3
8. 8 november 2020 Vlag van Italië Parma Hardcourt (I) Vlag van Verenigd Koninkrijk Liam Broady 6-4, 6-4

Prestatietabellen

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Prestatietabel enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

Opmerking In deze tabel worden enkele jaren overgeslagen, dit omdat deze tennisser die jaren niet meedeed aan ten minste één toernooi van deze tabel.

Toernooi 2011 2012 2013 2017 2018 2019 2020 2021
Grandslamtoernooien
Australian Open 1R 1R 1R 1R 1R
Roland Garros 2R 1R
Wimbledon 1R 1R 1R g.t.
US Open 2R 2R 2R
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R g.t.
Miami 2R g.t.
Monte Carlo g.t.
Madrid g.t.
Rome
Montreal/Toronto g.t.
Cincinnati
Shanghai g.t.
Parijs
Olympische Spelen
Olympische Spelen g.t. g.t.
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0 0 0
Eindejaarsranking 81 177 170 82 507 165 126

Prestatietabel (Grand Slam) dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

Opmerking In deze tabel worden enkele jaren overgeslagen, dit omdat deze tennisser die jaren niet meedeed aan ten minste één toernooi van deze tabel.

Toernooi 2012
Grandslamtoernooien
Australian Open 1R
Roland Garros 1R
Wimbledon 2R
US Open
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals
Olympische Spelen
Olympische Spelen
Statistieken
Totaal aantal titels 0
Eindejaarsranking 551
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Cedrik-Marcel Stebe.