French
DeutschCodex Macedoniensis
| Unciaal 034 | ||
|---|---|---|
_folio_1_recto.jpg) | ||
| Naam | Codex Macedoniensis | |
| Symbool | Y | |
| Bijbeltekst | Evangeliën | |
| Datering | 9e eeuw | |
| Taal | Grieks | |
| Huidige locatie | Cambridge University Library | |
| Grootte | 18 cm bij 13 cm | |
| Teksttype | Byzantijnse | |
| Categorie | V | |
De Codex Macedoniensis (Gregory-Aland no. Y of 034, von Soden ε 073) is een van de Bijbelse handschriften. Het dateert uit de 9e eeuw en is geschreven met hoofdletters (uncialen) op perkament.[1]
Beschrijving
[bewerken | brontekst bewerken]De Codex Macedoniensis bevat de tekst van de vier Evangeliën op 309 perkamentbladen (18 x 13 cm)[1] met zes lacunes (Matteüs 1:1-9,11; 10:35-11,4; Lucas 1:26-36; 15:25-16:5; 23:22-34; Johannes 20:27-21:17).[2] De tekst is geschreven in een kolom van 16 regels per pagina.[1]
De Codex Macedoniensis geeft het Byzantijnse teksttype weer. Kurt Aland plaatste de codex in Categorie V.[1]
Matteüs 16:2b-3 en Johannes 7:53-8:11 (de pericope adulterae) staan niet in dit handschrift.[3]
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Het handschrift werd onderzocht door Konstantin von Tischendorf, Braithwaite, Gregory, Hermann von Soden en Kirsopp Lake[3] en bevindt zich nu in de Cambridge University Library (additional manuscripts 6594) in Cambridge.[1]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- Lijst van Griekse uncialen van het Nieuwe Testament
- Bijbelse handschriften
- Tekstkritiek van de Bijbel
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- C. R. Gregory, "Textkritik des Neuen Testaments" (Leipzig 1909), vol. 3, pp. 1027–1037.
- W. C. Braithwaite, A New Uncial of the Gospels, Expository Times, XIII (1901–1902), 114–117.
- W. C. Braithwaite, The Lection-System of the Codex Macedonianus, JTS, V (1904), 265–274.
- ↑ a b c d e Kurt und Barbara Aland, Der Text der Neuen Testaments. Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie in Theorie und Praxis der modernen Textkritik. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1981, p. 123. ISBN 3-438-06011-6.
- ↑ Kurt Aland, Synopsis Quattuor Evangeliorum. Locis parallelis evangeliorum apocryphorum et patrum adhibitis edidit. Deutsche Bibelgesellschaft. Stuttgart 1996, S. XXI.
- ↑ a b C. R. Gregory, Textkritik des Neuen Testaments, Leipzig 1909, vol. III, pp. 1027-1028.