Curtiss R3C
Curtiss R3C | ||||
---|---|---|---|---|
Fabrikant | Curtiss | |||
Type(n) | Racevliegtuig | |||
Lengte | 6,71 m | |||
Spanwijdte | 6,71 m | |||
Hoogte (vanaf de grond) | 3,15 m | |||
Stoelen voor passagiers | 1 piloot | |||
Leeggewicht | 968 kg | |||
Vleugeloppervlak | 13,4 m² | |||
Max. startgewicht | 1242 kg | |||
Motoren | 1 × Curtiss V-1400 watergekoelde V-12 motor, 565 pk (421 kW) | |||
Kruissnelheid | 394 km/u | |||
Max. reikwijdte | 470 km (volgas) | |||
Eerste vlucht | 18 september 1925 | |||
Status | Museumvliegtuig | |||
Aantal gebouwd | 3 | |||
|
De Curtiss R3C is een Amerikaans eenmotorig tweedekker racevliegtuig. Ontwikkeld en geproduceerd door vliegtuigfabriek Curtiss. De eerste vlucht vond plaats op 18 september 1925. Er zijn totaal 3 exemplaren geproduceerd.[1]
De Curtiss R3C is een doorontwikkeling van de Curtiss CR familie van wedstrijdvliegtuigen. De R3C is zowel gebouwd in een versie met een wielonderstel als een watervliegtuig-versie met drijvers.
Varianten
[bewerken | brontekst bewerken]- Curtiss R3C-1
- Versie met wielonderstel. Winnaar van de Pulitzer Trophy Race op 12 oktober 1925. Bestuurd door piloot Cyrus Bettis die een snelheid haalde van 406 km/u.
- Curtiss R3C-2
- Watervliegtuig. Winnaar van de 1925 Schneider Trophy bestuurd door Jimmy Doolittle. Doolittle zette op het rechte stuk een nieuw snelheidsrecord van 395,40 km/u neer. Tijdens de Schneider Trophy van 1926 behaalde piloot Christian Franck Schilt met een R3C-2, waarvan de motor was aangepast, de tweede plaats.
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Bronnen, noten en/of referenties
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Curtiss_R3C op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ (en) Bowers, Peter M. Curtiss Aircraft 1907–1947. London:Putnam, 1979. ISBN 0-370-10029-8.