Danilo Di Luca

Danilo Di Luca
Persoonlijke informatie
Bijnaam	De Killer van Spoltore
Geboortedatum	2 januari 1976
Geboorteplaats	Spoltore, Italië
Lengte	174 cm
Gewicht	61 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Klassiekerrenner, ronderenner
Ploegen
1999-2001 2002-2004 2005-2007 2008-2009 2011 2012 2013	Cantina Tollo Saeco Liquigas Team LPR Team Katusha Acqua & Sapone Vini Fantini-Selle Italia
Beste prestaties
Amstel Gold Race	1e (2005)
Luik-Bastenaken-Luik	1e (2007)
Ronde van Lombardije	1e (2001)
Ronde van Italië	1e (2007) 7 etappezeges
Ronde van Spanje	20e (2002) 2 etappezeges
Portaal    Wielersport

Danilo Di Luca (Spoltore, 2 januari 1976) is een voormalig Italiaanse wielrenner.

Di Luca was een verdienstelijk amateur. Zo won hij in 1998 de belofteneditie van de Ronde van Italië en werd hij derde bij het WK voor beloften, achter zijn landgenoten Ivan Basso en Rinaldo Nocentini. Het leverde hem een profcontract voor het volgende jaar op bij het kleinere Cantina Tollo. Bij deze ploeg werd Di Luca al snel een van de speerpunten en al in zijn debuutseizoen werd hij tweede in de Ronde van Lombardije. Di Luca bleek goed uit de voeten te kunnen in het middelgebergte en combineerde dat met een vrij grote sprintsnelheid, vooral bergop, wat hem een geschikte renner maakte voor het winnen van klassiekers. Mede hierdoor heeft hij ook de bijnaam De Killer gekregen.

In zijn tweede jaar als prof boekte Di Luca zes overwinningen, waaronder een etappe in de Giro. Dit herhaalde hij het jaar erop, toen hij met de Ronde van Lombardije bovendien zijn eerste klassieker won. In 2002 ging hij naar het grotere Saeco en boekte hij zeven overwinningen, waaronder een etappe in de Ronde van Spanje. Onder meer door blessures bleven grote overwinningen de twee jaar daarop uit, de voornaamste van de acht zeges die hij boekte was een etappe in de Tirreno-Adriatico.

Di Luca mocht in 2004 niet starten in de Ronde van Frankrijk vanwege zijn vermeende betrokkenheid in de dopingzaak "Oil For Drugs" (een codenaam die verwijst naar het Oil-For-Food-programma in Irak), die handelde over een onderzoek uit 2004 waarin Di Luca's relatie met dokter Santuccione werd onderzocht. In dezelfde affaire viel ook de naam van Eddy Mazzoleni. In 2007 kwam deze zaak opnieuw onder de aandacht en in juli moest Di Luca zich verantwoorden voor zijn vermeende aandeel in de zaak. Enkele dagen van tevoren besliste de rechtbank echter dat Di Luca toch niet voor de rechtbank hoefde te verschijnen en dat de renner werd vrijgepleit^[1].

Vanaf 2005 tot en met 2007 reed Di Luca bij Liquigas-Bianchi. Voor deze ploeg won hij zowel de Ronde van het Baskenland als zijn tweede klassieker, de Amstel Gold Race, en hield die vorm vast door ook de Waalse Pijl te winnen. Hij werd de winnaar van de eerste UCI ProTour. In 2007 won hij de Ronde van Italië.

Vanaf 2008 reed Di Luca twee seizoenen voor Team LPR. Aan het eind van 2008 werd hij voor 4 maanden geschorst wegens contacten met een Italiaanse dopingarts.

Op 22 juli 2009 werd bekend dat Di Luca tijdens de Ronde van Italië van dat jaar positief had getest op de epo-variant cera^[2]. Per 15 oktober 2010 mocht Di Luca weer koersen. Zijn schorsing werd met negen maanden ingekort, vanwege zijn medewerking in een onderzoek naar doping.

Op 28 oktober 2010 werd bekend dat Di Luca wel zijn boete aan de UCI zal moeten betalen. Het bedrag bedraagt 280.000 euro.^[3]

Op 10 januari 2011 werd duidelijk dat de toen 35-jarige Italiaan terug zou keren naar het wielrennen. Na een dopingschorsing van anderhalf jaar mocht hij zich weer renner noemen nadat hij een contract tekende bij Team Katusha. Hij kreeg bij deze ploeg geen loon maar werd betaald op basis van een premiestelsel. Na één seizoen bij Katusha reed Di Luca in 2012 voor Acqua & Sapone. Daarna stapte hij over naar Vini Fantini-Selle Italia.

Op 24 mei 2013 werd Di Luca opnieuw betrapt op het gebruik van epo, aldus La Gazzetta dello Sport. Het zou gaan om een test die op 29 april bij hem thuis werd afgenomen. Hij werd meteen uit de Ronde van Italië gezet waar hij enkele verdienstelijke uitslagen reed.^[4][5] In december 2013 werd hij door het CONI voor het leven geschorst.

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 1999 opgave   2000 opgave (1)  opgave   2001 24e (1)  opgave   2002 20e (1)  2003 opgave   2004 opgave   2005 4e (2)  2006 23e   opgave   opgave (1)  2007  ↑ (3)   2008 7e   2009   2  ↑ (2)   2011 69e   2012 2013 uitgesloten   (*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar Milaan-San Remo Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Clásica San Sebastián Bretagne Classic WK op de weg Wereld­ranglijsten 1999 96e 2 133e 2000 2001 119e 1  ↑ 89e 2002 34e 45e 109e 6e 40e 21e (UWB) 2003 80e 3  ↑ 8e 41e 11e 3  ↑ 66e 2004 54e 4e 2  ↑ 58e 2005 28e 1  ↑ 27e 1  ↑ 94e 11e 1  (UPT) 2006 9e 9e 6e 40e 34e 75e (UPT) 2007 3  ↑ 1  ↑ 3  ↑ 3 2008 58e 2009 41e 2011 48e 41e 80e 133e 173e (UWT) 2012 63e 20e 2013

• Di Luca staat bekend om zijn voorliefde voor snelle auto's. Hij is een goede vriend van de Italiaanse ex-Formule 1-rijder Jarno Trulli.

Bronnen, noten en/of referenties

Mediabestanden

Commons heeft media­bestanden in de categorie Danilo Di Luca.

• (en) Profiel van Danilo Di Luca op ProCyclingStats
• (it) Officiële website (archief)

---

1. ↑ WvCycling.com - Di Luca vrijgepleit Wielernieuws wvcycling.com, 22 juli 2009
2. ↑ Telegraaf wielersport^{[dode link]} Telegraaf.nl, 22 juli 2009
3. ↑ "Di Luca is UCI 280.000 euro verschuldigd", NU.nl, 28 oktober 2010. Gearchiveerd op 16 maart 2014.
4. ↑ (nl) Gazzetta: Di Luca positief op epo. nos.nl (24 mei 2013). Geraadpleegd op 24 mei 2013.
5. ↑ (en) Ryan, Barry, Danilo Di Luca positive for EPO. cyclingnews.com (24 mei 2013). Geraadpleegd op 24 mei 2013.

Voorganger: Ivan Basso 2006

Winnaar van de Ronde van Italië Danilo Di Luca 2007

Opvolger: Alberto Contador 2008

Voorganger: Daniele Bennati 2009

Winnaar paarse trui in de Ronde van Italië Danilo Di Luca 2009

Opvolger: Cadel Evans 2010