Didier Malherbe

Didier Malherbe
Didier Malherbe
Algemene informatie
Geboren Parijs, 22 jan 1943
Geboorteplaats ParijsBewerken op Wikidata
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Werk
Jaren actief 1960
Genre(s) jazz
Beroep componist, jazzmuzikant, saxofonist, dichter, muzikant, fluitist, blazer
Instrument(en) saxofoon, fluit
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Didier Antonin Malherbe (Parijs, 22 januari 1943) is een Frans musicus. Malherbe speelt met name de saxofoons, houtblaasinstrumenten en dwarsfluit.

Gïnspireerd door Charlie Parker is Malherbe al vroeg in zijn tienerjaren begonnen met het spelen op de saxofoon. Van zijn 13e tot zijn 20e studeerde hij saxofoon, eerst de alt, later de tenorsaxofoon. Daarnaast speelde hij al vanaf zijn 15e mee in jamsessies, in Parijse clubs zoals Le Caveau de la Montagne en Le Chat Qui Pêche. Later studeert Malherbe aan de Sorbonne filosofie en talen.

Wanneer hij in 1962 het eerste album van Ravi Shankar hoort, raakt hij geïnspireerd en gaat op reis naar India en Afghanistan. Daar maakt hij kennis met de bamboefluit, die hij in drie maanden onder de knie probeert te krijgen. Terug in Frankrijk gaat hij over op de klassieke dwarsfluit, hij neemt lessen bij René Leroy. Op dat moment speelt Malherbe ook in een band met Pierre Lattès, de latere producer van Gong. In 1963 reist hij rond in Marokko, hij verbleef een tijdje in een hippiegemeenschap in Tanger, muziek makend en de Arabische muziek opnemend. In Frankrijk studeert hij verder (Sanskriet) en speelt hij in het jazzcircuit. Hij vormt een eigen band, 'Les Roule-Sticks', en treedt op als begeleider van de muzikale komedie 'Les Idoles'.

In 1967 ontmoet Malherbe op Formentera Kevin Ayers, een jaar later, in de woelige tijd rond de Meirevolutie ontmoet hij op Mallorca Daevid Allen. In de tussentijd blijft hij in het Parijse jazzcircuit spelen en wordt een gewild sessiemuzikant. Daarnaast leidde hij met violist Gerry Fields de folkband Morning Calm. In 1969 speelt hij samen met onder meer Allen in de opnames voor Magick Brother. Dit was het begin van Gong, waarbij Malherbe een van de meest constante factoren zou zijn. Gong was een internationale band, maar wordt gerekend tot de Britse Canterbury-scene. In 1971, op het Glastonbury Festival, brak de band door in Engeland. Het album Camembert Electrique werd een succes.

Na het vertrek van Allen uit Gong nam Malherbe de leiding van de band over samen met Pierre Moerlen. In verschillende samenstellingen worden nog een tweetal albums opgenomen, voor Malherbe ook vertrekt. Hij blijft in 1977 wel in contact met Gong / Pierre Moerlen en treedt ook nog een aantal malen met de band op. Hij treedt ook nog als gast op op het volgende album, Downwind. Wanneer hij definitief vertrekt, richt hij Bloom op, een eigen jazzrockband met Yan Emeric (gitaar), Peter Kimberley (zang), Winston Berkeley (basgitaar) en Jean Padovani (drums). Met Bloom neemt hij in 1978 een eerste album op (Bloom). Bloom blijft bij elkaar tot 1982, en in die tijd worden verschillende tournees gemaakt.

Naast Bloom is Malherbe actief met verschillende musici, onder meer met Cyrille Verdeaux en Didier Lockwood (het album “Visions” van Clearlight is hier het resultaat van), met National Health, en met Gilli Smyth in Mother Gong. Na het uiteenvallen van Bloom vormt hij een duo met de blinde synthesizerspeler Jean-Philippe Rykiel. Daarnaast gaat hij een langdurige samenwerking aan met de gitarist Pierre Bensusan, ze treden jarenlang van tijd tot tijd met elkaar op. Malherbe speelt ook mee in de band van Pip Pyle: Equip'Out.

In deze tijd vormt hij ook een trio met François Causse op percussie en Faton Cahen (Magma) op piano. Het trio breidde uit tot een band met Rémy Sarrazin op basgitaar en Pierre Moerlen op slagwerk. De band kreeg de naam Faton Bloom, maar al voor de opname van hun album was Moerlen alweer vervangen door Eric Béloucha en was percussionist Roger Raspail toegevoegd. De band treedt regelmatig op en blijft tot 1988 bij elkaar. In de tussentijd werkt hij ook samen met musici als Jacques Higelin, Yowel Wicenmecke en Patrick Forgas. Met Brigitte Fontaine maakt hij een tournee door Japan, met Pierre Bensusan nog een tournee door de VS.

In 1988 voegde Malherbe zich bij Allens toenmalige Gongversie: Gong Maison. Deze line-up zou zich ontwikkelen tot een nieuwe Gong, waarmee het Shapeshifter album gemaakt wordt. In de jaren negentig werkte Malherbe aan meerdere solo projecten. Op deze albums is te horen hoe hij experimenteerde met alle mogelijke blaasinstrumenten. Het derde album in die serie, Hadouk, is in wezen een product van het duo Malherbe – Loy Ehrlich, deze samenwerking beviel goed en zou zich later in het Hadouk Trio bestendigen In die tijd ging hij ook op de uitnodiging van Hugh Hopper in om mee te spelen in Short Wave. In 1994 trad Malherbe met Gong op op het grote 25-jarig verjaarsfeest van de band. Sinds die tijd bleef hij af en toe met de band optreden, hoewel Theo Travis de vaste saxofonist werd.

Eind jaren negentig was er de samenwerking met Loy Ehrlich in het Hadouk Trio, met verder de percussionist Steve Shehan. In 1999 verschijnt er een album van het Trio, Shamanimal. Daarnaast speelde Malherbe in een tweede trio met Patrice Meyer (akoestische gitaar) en Philippe Foch (percussie), soms uitgebreid tot een kwartet met Loy Ehrlich.

In 1999 werkte Malherbe mee aan het project van Annie Whitehead: Soupsongs. Soupsongs is opgericht om de muziek van Robert Wyatt te vertolken, met deze groep trad Malherbe op op meerdere festivals rond de eeuwwisseling.

Op het Hadoukalbum van Malherbe was al te horen dat hij met de Armeense Doudouk (een dubbelrietblaasinstrument) experimenteert. Hij speelde ook op het Armeense doudoukfestival in 2001. Een uitnodiging om in Moskou en Sint-Petersburg te spelen met de Doudoukspecialist Djivan Gasparian nam hij dan ook grif aan, hij speelt daar samen met een keur aan musici onder wie Patrice Meyer. In 2002 volgde een nieuw album van het Hadouk Trio, in 2004 gevolgd door een livealbum.

Albums van

jaar musici album
1970 Daevid Allen's Gong Est-Ce Que Je Suis ?
1970 Gong Magick Brother, Mystic Sister
1971 Gong Camembert Electrique
1972 Gong Flying Teapot
1973 Gong Angel's Egg
1974 Gong You
1975 Gong Shamal
1976 Gong Gazeuse!
1977 Gong Gong Live Etc
1977 Gong Gong Est Mort, Vive Gong!
1979 Gong Downwind
1980 Bloom Bloom
1981 Didier Malherbe Danskorla
1986 Gong Wingful Of Eyes
1987 Faton-Bloom Faton-Bloom
1987 Didier Malherbe & Armand Frydman Saxo Folies
1989 Gong The History and Mystery of the Planet Gong
1990 Gong Maison Gongmaisong
1990 Gong Live au Bataclan '73
1990 Gong Live at Sheffield 74
1990 Didier Malherbe Fétish
1992 Didier Malherbe Zeff
1992 Daevid Allen Banana Moon
1992 Gong Shapeshifter
1993 Gong Live On Tv
1994 Gong Camembert Eclectique
1994 Didier Malherbe Fluvius
1995 Paragong Paragong - live 73
1995 Gong Maison Glastonbury festival live 89
1995 Gong Birthday Party 25th live 94
1996 Didier Malherbe, Loy Ehrlich Hadouk
1995 Gong Pre-Modernist Wireless (BBC Radio Sessions)
1996 Gong The Best Of Gong
1996 Gong Shapeshifter-US
1996 Gong Gong Radio Gnome Trilogy
1997 Gong Gong You Remixed phase 1 & 2
1997 Bensusan & Malherbe Live au New-Morning
1997 Ambient world
1998 Gong Family Jewels
1999 Hadouk Trio Shamanimal
2000 Gong Zero To Infinity
2001 Gong Live to Infinitea
2002 Gong Ok Friends
2002 Gong Glastonbury Fayre 1971
2002 Hadouk Trio Now
2003 Didier Malherbe, Harry Williamson, Anthony Phillips and Gilli Smyth Battle Of The Birds
2004 Hadouk Trio Live à FiP

Albums waarop Malherbe meespeelt :

jaar musici album
1969 Burton Green Aquariana
1969 Raga Blues trio Morning Calm
1971 Dashiell Hedayat Obsolete
1971 Gong Continental Circus (Film sound track)
1973 Glastonbury fayre
1974 Kevin Ayers Whatevershebrinswesing
1975 Cyrille Verdeaux Clearlight Symphony
1975 Steve Hillage Fish Rising
1984 Mother Gong Robot woman 2
1984 Jean-Philippe Rykiel
1978 Clearlight Visions
1978 Gilli Smyth Mother
1979 Claude Barthélémy Jaune Et Encore
1979 Dou Conscientousness
1979 Mother Gong / Gilli Smyth Fairy Tales
1981 Mother Gong / Gilli Smyth Robot Woman
1982 Lili Drop « N »
1982 Pierre Bensusan Solilaï
1983 Pierre Akendengue
1983 Michel Magne Musiques De Films
1986 Jacques Higelin Aîe
1986 Patrice Meyer Dromadaire Viennois
1986 Jacques Higelin Casino De Paris
1987 Pierre Bensusan Spices
1987 Julien Clerc Les Aventures A L'eau
1988 Mimi Lorenzini Orchestra V
1989 José Barrense Diaz Favella
1989 Brigitte Fontaine French Corazon
1992 Bruno Letort Signes Cabalistiques
1992 Bruno Heuze Eurasia
1992 Vangelis 1492 Conquest Of Paradise
1993 Frederick Rousseau Mo
1993 Didier Malherbe, Hugh Hopper, Phil Miller, Pip Pyle Short Wave
1993 Pierre Bensusan Wu-Wei
1993 Loy Ehrlich Les Îles Du Désert
1994 Bévinda Terra E Ar
1994 Jacques Higelin Aux Héros De La Voltige
1997 Brigitte Fontaine Palaces
1998 Pip Pyle 7 Year Itch
1998 Daevid Allen Eat me baby i'm a jelly bean
1999 Satellit Cafe Orbite nº1
1999 Michel Korb Les 4 Saisons d'espigoule (Film sound track)
2000 M-F.Ebokea Peau et Vent – conte pour enfants
2000 Mauranne Toi Du Monde
2000 Soupsongs Soupsongs Live the music of Robert Wyatt
2001 Soriba Kouyate Bamana
2002 Satellit Cafe Orbite Nº2
2002 Le Cirque Du Soleil Varekai