Dimitri Van den Bergh

Dimitri Van den Bergh
Van den Bergh in 2021
Van den Bergh in 2021
Persoonlijke informatie
Bijnaam The Dreammaker
Dancing Dimi
Geboortedatum 8 juli 1994
Geboorteplaats Antwerpen, Vlag van België België
Sport Darts
Dartsinformatie
Pijlen 22g TARGET GEN 2
Lateraliteit Rechtshandig
Opkomstnummer Happy - Pharrell Williams
Organisatie
BDO 2012 – 2013
PDC 2014 – heden
Huidige ranking 11 (13-10-2024)[1]
BDO-hoofdtoernooien – Beste prestaties
World Masters Laatste 272: 2013
PDC-hoofdtoernooien – Beste prestaties
World Ch'ship Halve finale: 2023
World Matchplay Winnaar: 2020
World Grand Prix Halve finale: 2024
The Masters Halve finale: 2024
Grand Slam Halve finale: 2020
Premier League 5e: 2021
European Ch'ship Laatste 16: 2022
UK Open Winnaar: 2024
World Cup Halve finale: 2018, 2020, 2023, 2024
Players Ch'Finals Laatste 16: 2022, 2023
World Series Finals Runner-up: 2021
Andere gewonnen toernooien
Toernooi Jaren
PDC World Youth Championship
British Teenage Open
Hemeco Open Rosmalen
PDC Challenge Tour England
PDC Development Tour England

Players Championships
Players Ch'ship (BAR)
Players Ch'ship (HIL)
Players Ch'ship (NIE)

World Series of Darts
Nordic Darts Masters
Dutch Darts Masters
2017, 2018

2013

2016

2013

2014 (3x), 2015 (2x), 2016, 2017, 2018 (2x)

2021
2024
2021


2022
2022
Andere prestaties
Negendarters [2]
Grand Slam of Darts 2018
Players Championship 17 2019
Players Championship 19 2021
Players Championship 18 2022
World Matchplay 2024
Portaal  Portaalicoon   Darten

Dimitri Van den Bergh (Antwerpen, 8 juli 1994), bijgenaamd The Dreammaker, is een Belgisch dartsspeler die uitkomt in de Professional Darts Corporation competitie (PDC). In 2017 en 2018 werd hij PDC-jeugdwereldkampioen. Met de World Matchplay in 2020 en de UK Open in 2024 heeft Van den Bergh twee PDC-majortitels op zijn naam staan.

Van den Bergh won in 2013, als 19-jarige, de Britse Teenage Open door in de finale Billy Longshaw met 3–0 te verslaan. Twee maanden later wist hij de 16e PDC Challenge Tour te vorderen met een 4–0 overwinning van Reece Robinson.

Tijdens het Q-School evenement, begin 2014, probeerde Van den Bergh een Tour Card te bemachtigen, maar zonder succes: hij werd telkens voor de 1/16de finales uitgeschakeld. Er werd hem wel de PDPA Associate Member status toegekend, die hem de toegang tot het UK Open en de European Tour Qualifiers gaf. Van den Bergh wist zich te kwalificeren voor de Eerste Europese toer, het German Darts Championship, maar verloor van Ronnie Baxter in de eerste ronde met 6–2. Hij plaatste zich ook voor de Dutch Darts Masters, maar werd in de tweede ronde kansloos uitgeschakeld door Mervyn King met 6-0. Hij won gedurende het jaar drie titels in de Development Tour, een jeugdtoernooi van de PDC. Hij bereikte de laatste 16 van het Wereldkampioenschap onder 21, waarin hij met 6–3 werd uitgeschakeld. Na dat WK plaatste hij zich nog voor de Gibraltar Darts Trophy, hij versloeg Mark Webster in ronde 1 met 6-4, maar hij verloor met dezelfde cijfers van Mervyn King. Het laatste belangrijke toernooi van dat jaar waarvoor hij zich kwalificeerde, was de European Darts Trophy. Hij werd meteen huiswaarts gestuurd door Andrew Gilding. Hij eindigde bovenaan de ranglijst van de Youth Tour Order of Merit en verdiende hiermee een tweejarige tourcard voor alle belangrijke PDC-toernooien.

Zijn resultaten in 2015 bezorgden hem twee PDC Development Tourtitels en hij wist ook de laatste 16 van het PDC-evenement, voor de eerste keer in zijn derde Players Championship deelname, te bereiken. Hij verloor tijdens het evenement van Mensur Suljović met 6–5. In 2015 plaatste hij zich voor de World Series of Darts Finals, waarop hij zijn debuut maakte. Max Hopp was met 6–3 te sterk voor Van den Bergh waardoor hij uitgeschakeld werd.

Via de Pro Tour Order of Merit kwalificeerde hij zich voor de PDC World Darts Championship en danste op het podium voor zijn ontmoeting met Ian White. Hij miste dubbels in de eerste set, maar won uiteindelijk met 3–1 de eerste ronde. In de tweede ronde verloor hij met 4-2 van Benito van de Pas.

Op 26 november won Van den Bergh het jeugdwereldkampioenschap bij de PDC.

Op het PDC WK van 2018 kende Van den Bergh zijn grote doorbraak. Hij won hier knap van Stephen Bunting, Jan Dekker en Mensur Suljović en bereikte daarmee de kwartfinale. In deze kwartfinale kreeg Dimitri matchdarts, maar verloor uiteindelijk, van de uiteindelijke toernooiwinnaar: Rob Cross.

Op 14 november 2018 speelde de Belg tegen Stephen Bunting in de tweede ronde van de Grand Slam of Darts en won de partij met 10-6 in legs. In deze partij gooide hij tevens een 9-darter.

Op 25 november won Van den Bergh het jeugdwereldkampioenschap bij de PDC.

Op het PDC WK van 2020 haalde Van den Bergh voor de tweede keer de kwartfinale van het WK door te winnen van Josh Payne, Luke Woodhouse en Adrian Lewis. In deze kwartfinale verloor hij wederom, dit keer met 3-5 van Nathan Aspinall.

In 2020 won hij World Matchplay, zonder publiek. Dit deed hij door achtereenvolgens Nathan Aspinall, Joe Cullen, Adrian Lewis, Glen Durrant en Gary Anderson te verslaan. Door het winnen van dit prestigieuze toernooi steeg Van den Bergh van plek 26 naar 12 op de PDC Order of Merit.[3] Zijn winst was opvallend, omdat Van den Bergh debuteerde op de World Matchplay.

Van Den Bergh begon het jaar met een verlies in zijn eerste wedstrijd op een televisietoernooi van dat jaar; op The Masters tegen Chris Dobey. Ook op de UK Open ging hij in de eerste ronde onderuit, ditmaal tegen Luke Woodhouse. Tussendoor raakte Van Den Bergh nooit verder dan de tweede ronde op de eerste acht Players Championships van het jaar.

In april mocht hij voor het eerst in zijn carrière aantreden in de Premier League. Hij boekte overwinningen op onder andere Jonny Clayton, Nathan Aspinall en Rob Cross. Uiteindelijk kon hij net geen plek bij de laatste vier bemachtigen en mocht hij dus niet door naar de eindfase.

Van den Bergh wist Players Championship 12 te winnen door in de finale Dirk van Duijvenbode te verslaan. Een paar maanden later, in juli, bereikte hij nog eens de finale van een Players Championship. Hierin verloor hij van Stephen Bunting.

De grootste prestatie van het jaar volgde eind juli, toen hij de finale haalde van de World Matchplay. Onderweg daarnaartoe klopte hij onder meer Dave Chisnall, Krzysztof Ratajski en Gerwyn Price. In de finale was Peter Wright te sterk.

Nadat hij samen met Kim Huybrechts mocht aantreden tijdens de World Cup, won Van den Bergh nogmaals een vloertoernooi; Players Championship 24 ditmaal . Op zijn weg naar de titel klopte hij ex-wereldkampioenen Rob Cross en Adrian Lewis.

In oktober bereikte de Belg de finale van de World Series of Darts Finals, waarin hij het onderspit moest delven tegen Jonny Clayton. Tijdens de Players Championship Finals in november verloor Van den Bergh in de tweede ronde van Danny Noppert. Op het PDC World Darts Championship was Florian Hempel in de tweede ronde te sterk.

Van Den Bergh geraakte op het eerste toernooi van het jaar, The Masters, niet verder dan de achtste finales. Daarin verloor hij nipt van Jonny Clayton.

Op Players Championship 4 behaalde Van Den Bergh de finale door onder meer Gurney en Ratajski te kloppen. Uiteindelijk moest hij in Joe Cullen zijn meerdere erkennen.

Op het eerste European Tour-evenement van het jaar, het International Darts Open, werd Van Den Bergh in de kwartfinales weer uitgeschakeld door Jonny Clayton.

Op de UK Open werd hij in zijn tweede wedstrijd verslagen door Ryan Searle. Op het European Tour-evenement dat daarop volgde, het German Darts Championship, nam hij revanche door in de derde ronde te winnen van Searle. Uiteindelijk werd Van den Bergh in de kwartfinales uitgeschakeld door Michael van Gerwen.

Op Players Championship 5 moest Van Den Bergh twee landgenoten kloppen om de halve finales te bereiken. Hierin was zijn trainingsmaatje Damon Heta de betere.

In mei behaalde Van Den Bergh de finale van het vijfde European Tour-evenement, het European Darts Open. Doordat James Wade zich afmeldde hoefde de Belg de halve finale niet te spelen. In de finale was Michael van Gerwen te sterk.

In juni behaalde Van Den Bergh zijn eerste toernooiwinst van het jaar: de Nordic Darts Masters in Denemarken. Tijdens het World Series of Darts-toernooi kwam hij eerst ex-wereldkampioen Gerwyn Price tegen, om daarna WK-finalist Michael Smith te moeten verslaan. In de finale werd oud-wereldkampioen Gary Anderson aan de kant gezet.

Aan de zijde van Kim Huybrechts nam Van Den Bergh deel aan de World Cup. In de kwartfinale verloor het Belgische duo van de latere Australische winnaars Damon Heta en Simon Whitlock.

Op de Dutch Darts Masters wist Van den Bergh opnieuw een toernooizege zeker te stellen. Daarmee won hij zijn tweede World Series-toernooi op rij.[4] Hij klopte enkel Nederlanders op zijn weg naar de titel: Ron Meulenkamp, Jermaine Wattimena, Danny Noppert en Dirk van Duijvenbode.

Door in de kwartfinale van het PDC World Darts Championship langs Jonny Clayton te gaan, werd Van den Bergh de eerste Belg die een halve finale haalde op het PDC World Darts Championship.[5] In Londen verloor de darter in die halve finale uiteindelijk met 0-6 van de Nederlander Michael van Gerwen.[6]

Op de UK Open ontmoetten Van den Bergh en Van Gerwen elkaar opnieuw in de halve finale. Ook deze ging naar de Nederlander.

Op 3 maart won Van den Bergh met het UK Open een tweede majortitel in zijn carrière. In de finale klopte hij wereldkampioen Luke Humphries met 11-10.

In juni won de Belg Players Championship 12 door in de finale Matt Campbell te passeren.[7]

Met Kim Huybrechts bereikte Van den Bergh de halve finale op de World Cup of Darts.

In de wedstrijd die de Belg in de eerste ronde van de World Matchplay tegen Martin Schindler speelde, gooide hij een 9-darter.[8]

Resultaten op Wereldkampioenschappen

[bewerken | brontekst bewerken]

PDC World Youth Championship

[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaten op de World Matchplay

[bewerken | brontekst bewerken]

Gespeelde finales

[bewerken | brontekst bewerken]

PDC Major-toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]

4 gespeeld (2 gewonnen, 2 verloren)

Resultaat Nr. Jaar Kampioenschap Tegenstander Score Variant
Winnaar 1. 2020 World Matchplay Vlag van Schotland Gary Anderson 18 – 10 Legs
Runner-up 1. 2021 World Matchplay Vlag van Schotland Peter Wright 9 – 18 Legs
Runner-up 2. 2021 World Series of Darts Finals Vlag van Wales Jonny Clayton 6 – 11 Legs
Winnaar 1. 2024 UK Open Vlag van Engeland Luke Humphries 11 – 10 Legs

PDC World Series of Darts-toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]

5 gespeeld (2 gewonnen, 3 verloren)

Resultaat Nr. Jaar Kampioenschap Tegenstander Score Variant
Runner-up 1. 2018 German Darts Masters Vlag van Oostenrijk Mensur Suljović 2 – 8 Legs
Runner-up 2. 2021 World Series of Darts Finals Vlag van Wales Jonny Clayton 6 – 11 Legs
Winnaar 1. 2022 Nordic Darts Masters Vlag van Schotland Gary Anderson 11 – 5 Legs
Winnaar 2. 2022 Dutch Darts Masters Vlag van Nederland Dirk van Duijvenbode 8 – 2 Legs
Runner-up 3. 2023 Poland Darts Masters Vlag van Nederland Michael van Gerwen 3 – 8 Legs

Europese Tour-finales

[bewerken | brontekst bewerken]

2 gespeeld (0 gewonnen, 2 verloren)

Resultaat Nr. Jaar Kampioenschap Tegenstander Score Variant
Runner-up 1. 2022 European Darts Open Vlag van Nederland Michael van Gerwen 5 – 8 Legs
Runner-up 2. 2022 German Darts Open Vlag van Schotland Peter Wright 6 – 8 Legs