Duingazelle
Duingazelle IUCN-status: Bedreigd[1] (2016) | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||
Gazella leptoceros (F. Cuvier, 1842) | |||||||||||||||
Verspreidingsgebied van de duingazelle | |||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||
Duingazelle op Wikispecies | |||||||||||||||
|
De duingazelle of duingazel (Gazella leptoceros), ook wel bekend als de zandgazelle of zandgazel, is een gazellensoort die zich aangepast heeft aan de extreme leefomstandigheden van de woestijn. De soort wordt met uitsterven bedreigd.
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]De duingazelle komt voor in geïsoleerde delen van de Sahara. Het is een nomadische soort die zonder een vast migratiepatroon door de woestijn trekt op zoek naar vegetatie. Door de extreme hitte kunnen ze zich alleen 's ochtends vroeg voeden. Dauw en plantenvocht zijn de belangrijkste bronnen van water.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De soort is 1,15 tot 1,3 meter lang, met een schouderhoogte van 65 tot 70 centimeter, en weegt 20 tot 30 kilo. Kenmerkend voor de soort zijn de uitzonderlijk slanke hoorns, die 30 tot 40 centimeter lang worden bij mannetjes en 20 tot 35 centimeter bij vrouwtjes. Ook hebben ze een crème- en wit gekleurde vacht die lichter is dan die van alle andere gazellesoorten. Andere kenmerken zijn een donkerbruine staart en brede hoeven om makkelijk mee op zand te lopen.
Bedreiging en bescherming
[bewerken | brontekst bewerken]De duingazelle is sinds begin jaren 70 een bedreigde soort als gevolg van jacht, zowel voor het vlees en de hoorns als voor de sport. De soort wordt door de IUCN aangemerkt als endangered (bedreigd). De duingazelle is ook opgenomen in het CITES-verdrag en het Bonn-verdrag, en is een wettelijk beschermde soort in de Verenigde Staten.
De laatste duingazelle in een Europese dierentuin stierf in 2024 in Zoo Planckendael.