Dylan Frittelli

Dylan Frittelli
KLM Open 2012
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
Geboorteplaats Johannesburg
Geboortedatum 5 juni 1990
Carrière
Sport Golf
Profdebuut 2012
Titels 6
Overwinningen
PGA Tour 1
Europese PGA Tour 2
Aziatische PGA Tour 1
Sunshine Tour 1
Challenge Tour 2
Beste prestaties op de Majors
The Open Championship 5 (2021)
US Open T46 (2021)
PGA Championship T31 (2018)
Masters Tournament T5 (2020)
Laatst bijgewerkt op: 22 oktober 2023
Portaal  Portaalicoon   Golf

Dylan Ashley Frittelli (Johannesburg, 5 juni 1990) is een golfprofessional uit Zuid-Afrika.

Frittelli was de beste amateur van Zuid-Afrika toen hij in 2008 naar de Verenigde Staten vertrok om geografie te studeren aan de University of Texas. Hij speelde vier jaar college golf en kreeg aan het einde van zijn studie de Byron Nelson Award, die uitgereikt wordt aan de student met de beste academische en sportieve prestaties. Aan het einde van zijn amateurcarrière had hij handicap +4.

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 2007: Callaway Junior World Golf Championship
  • 2008: South African Boys' Championship

Teamdeelnames

[bewerken | brontekst bewerken]

Frittelli werd prof in de loop van 2012 waarna hij nog enkele toernooien speelde op de Europse PGA Tour. In 2013 speelde hij 20 toernooien op de Challenge Tour en in juni 2013 won hij de Kärnten Golf Open[1] maar dat was niet voldoende om naar de Europese Tour te promoveren. Eerder dat jaar won Frittelli ook nog de Roodepoort CC, een toernooi op de Big Easy Tour[2], het kleine broertje van de Sunshine Tour. Ook in 2014 en 2015 speelde Frittelli afwisselend op de Challenge Tour en de Sunshine Tour. In 2016 won Frittelli de Rolex Trophy op de Challenge Tour. Mede dankzij andere goede resultaten beëindigde Frittelli eind 2016 op de 8e plaats in de order of merit van de Challenge Tour, waardoor hij vanaf 2017 mocht aantreden op de Europese PGA Tour.

Na een gedeelde tweede plaats op het Eye of Africa PGA Championship en een tweede plaats na een playoff tegen Alexander Lévy op de Volvo China Open won Frittelli in juni zijn eerste toernooi op de Europese PGA Tour: met een score van 276 was hij de beste op de Lyoness Open waarmee hij 1 slag beter deed dan David Horsey, Mikko Korhonen en Jbe' Kruger.[3] In december 2017 was Frittelli ook de eindwinnaar van de AfrAsia Bank Mauritius Open. Frittelli eindigde op de 19e plaats op de Race to Dubai van 2017. Vanaf 2018 speelde Frittelli ook enkele toernooien op de PGA Tour en de Web.com Tour. Dankzij een goede prestatie op de Web.com Tour Finals kon Frittelli zich verzekeren van een tourkaart voor de PGA Tour van 2018/19. In juli 2019 was Frittelli de beste op de John Deere Classic, zijn eerste zege op de PGA Tour.[4]

In 2020 speelde Frittelli voor de tweede keer op het Masters Tournament. Na de eerste dag deelde Frittelli de leiding om uiteindelijk de Masters op een mooie 5e plaats af te sluiten. Ook tijdens The Open Championship van 2021 eindigde Frittelli op de 5e plaats.

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Toernooi Tour
2013 Kärnten Golf Open Challenge Tour
Roodepoort CC Big Easy Tour
2016 Rolex Trophy Challenge Tour
2017 Lyoness Open Europese PGA Tour
AfrAsia Bank Mauritius Open Sunshine Tour, Europese PGA Tour en Aziatische PGA Tour
2019 John Deere Classic PGA Tour

Resultaten op de Majors

[bewerken | brontekst bewerken]
Major 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
Masters Tournament CUT T5 CUT
U.S. Open CUT T46
The Open Championship CUT CUT T32 G.T. T5 T28
PGA Championship T63 T31 CUT T33 CUT
 Top 10
 Geen deelname

CUT = miste de cut halverwege
G.T. = geen toernooi

Toernooi 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
WGC Kampioenschap T55
WGC Matchplay T36 G.T. R16
WGC Invitational
WGC - HSBC Champions G.T. G.T. G.T.
 Geen deelname
 Toernooi wordt niet meer georganiseerd
 Top 10

G.T. = Geen toernooi