Grieks voetbalelftal (mannen)

Griekenland
Bijnaam	Piratenschip (Το Πειρατικό, To Piratiko)
Kledingsponsor	Nike
FIFA-ranglijst	51 1 (20 juni 2024)
Hoogste ranking	8e (apr-jun 2008, okt 2011)
Laagste ranking	66e (september 1998)
Associatie	Elliniki Podosferiki Omospondia
Bondscoach	vacature
Stadion	Olympisch Stadion, Athene Agia Sofiastadion, Athene
Meeste interlands	Giorgos Karagounis (139)
Topscorer	Nikolaos Anastopoulos (29)
Wedstrijden
Eerste interland:  Griekenland 0–9 Zweden  (Antwerpen, België; 28 oktober 1920) Grootste overwinning:  Griekenland 8–0 Syrië  (Athene, Griekenland; 25 november 1949) Grootste nederlaag:  Hongarije 11–1 Griekenland  (Boedapest, Hongarije; 25 maart 1938)
Wereldkampioenschap
Optredens	3 (eerste keer: 1994)
Beste resultaat	Achtste finales (2014)
Europees kampioenschap
Optredens	4 (eerste keer: 1980)
Beste resultaat	Winnaar (2004)
FIFA Confederations Cup
Optredens	1 (eerste keer: 2005)
Beste resultaat	Groepsfase (2005)
Thuis Uit

Het Grieks voetbalelftal (Grieks: Εθνική Ελλάδος, Ethniki Ellados) is een team van voetballers dat Griekenland vertegenwoordigt in internationale wedstrijden.

De Grieken wonnen verrassend het Europees kampioenschap voetbal 2004 in Portugal.

Het Griekse speelde zijn eerste officiële interland in 1920 op de Olympische Spelen in Antwerpen, een succes werd het niet, er werd met 9-0 van Zweden verloren. Voor de Tweede Wereldoorlog waren de resultaten van het Griekse team mager: er werd nooit meer deelgenomen aan de Olympische Spelen en in de voorronde voor het WK van 1934 en 1938 werden kansloze nederlagen geleden. Italië won in 1934 met 4-0 de eerste wedstrijd, zou het toernooi ook organiseren en had geen zin meer in de return in Griekenland. Het kocht het Griekse elftal om door een bondsgebouw in Athene te kopen, waarna het Griekse elftal zich terugtrok.^[1] Voor het WK van 1938 leed het Griekse team zijn grootste nederlaag in zijn historie: 11-1 tegen Hongarije.

Mede door de politieke onrust slaagde het Griekse team na de Tweede Wereldoorlog geen opvallende resultaten te boeken. In de jaren zestig werden incidentele overwinningen behaald op Noord-Ierland (WK 1962), Wales (WK 1966) en Oostenrijk (EK 1968). Voor kwalificatie voor het WK van 1970 werd na een nederlaag tegen Zwitserland zes punten uit vier wedstrijden behaald met een 4-2-overwinning op het Portugal van Eusebio en een 4-1-zege op Zwitserland als hoogtepunten. Enige concurrent was Roemenië dat een voorsprong van één punt had voor de laatste wedstrijd in Boekarest. Griekenland kwam niet verder dan een 1-1 gelijkspel en in de jaren zeventig liepen de prestaties weer terug. Voor het EK van 1972 werd alleen punten tegen het nietige Malta behaald en voor het WK van 1974 werden alle wedstrijden verloren. In 1976 werd twee keer gelijkgespeeld tegen wereldkampioen West-Duitsland, maar door een nederlaag tegen Malta (2-0) kwam de ploeg twee punten tekort om de wereldkampioen uit te schakelen. Voor het WK van 1978 presteerde het team sterk in de thuiswedstrijden door gelijk te spelen tegen Hongarije en te winnen van de Sovjet-Unie, maar in de uitwedstrijden was de ploeg kansloos.

Om zich te plaatsen voor het EK van 1980 waren opnieuw Hongarije en de Sovjet-Unie de tegenstanders, aangevuld met Finland. De start was desastreus met kansloze uitnederlagen tegen Finland (3-0) en de Sovjet-Unie (2-0). Griekenland kwam terug in de strijd door duidelijke overwinningen op Finland (8-1) en Hongarije (4-1) en omdat alle andere landen onderling punten verspeelden. Na een belangrijk gelijkspel in Boedapest moest de Sovjet-Unie in de laatste wedstrijden verslagen worden. Na negen minuten scoorde Nikoloudis het winnende doelpunt en plaatste Griekenland zich voor de eerste keer voor een groot internationaal toernooi. Op het EK in Italië verweerde Griekenland zich kranig, van Nederland werd verloren door een omstreden strafschop, van Tsjecho-Slowakije werd met 3-1 verloren en tegen de latere Europees kampioen West-Duitsland werd met 0-0 gelijk gespeeld. Tegen de Tsjechen scoorde Nikos Anastopoulos het eerste Griekse doelpunt op een internationaal toernooi.

Het succes was slechts incidenteel, de volgende campagnes leverde geen nieuwe uitzichten op deelnames toe, noemenswaardig waren een gelijkspel in de uitwedstrijd tegen de latere wereldkampioen Italië (WK 1982), een doelpuntloos gelijkspel op Wembley tegen Engeland en een uitzege op Hongarije (beiden EK 1984). Voor het EK van 1988 was Griekenland in de race met Nederland om een EK-ticket dankzij thuiszeges op Hongarije en Polen en een gelijkspel in Rotterdam. In de voorlaatste wedstrijd tegen Hongarije werd met 3-0 verloren en had Nederland genoeg aan een zege op Cyprus om zich te plaatsen. Nederland won met 8-0, maar de wedstrijd was na één minuut al gestaakt, omdat een bom gegooid werd op de Cypriotische doelman, die daardoor de wedstrijd niet kon vervolgen. De UEFA strafte Nederland met een 0-3 nederlaag en Griekenland had nu alle kansen zich te plaatsen in de laatste wedstrijd tegen Nederland. In hoger beroep werd de straf omgezet in een nieuwe wedstrijd tussen Nederland en Cyprus in een leeg stadion, die Nederland met 4-0 won. Griekenland was verbolgen over en besloot de laatste wedstrijd te verplaatsen naar Rhodos. Nederland won met 0-3 en zou later Europees kampioen worden. Ook de campanes voor het WK van 1990 en EK 1992 waren weinig succesvol, dieptepunt was een 7-1 nederlaag tegen Denemarken.

De loting voor het WK van 1994 voorspelde weinig goeds met de Sovjet-Unie en het individuele sterke Joegoslavië als tegenstanders. Echter door politieke omstandigheden veranderde de situatie, de Sovjet-Unie hield op te bestaan, waardoor Rusland de plaats overnam en Joegoslavië werd geschorst vanwege een reeks burgeroorlogen. Hongarije leek de voornaamste concurrent, maar dat land viel ver terug en zowel Rusland als Griekenland plaatsten zich met een ruime voorsprong. In de laatste wedstrijd werd Rusland met 1-0 verslagen door een doelpunt van de later bij Vitesse en Ajax spelende Nikos Machlas en werd Griekenland zelfs groepswinnaar. Het WK in de Verenigde Staten werd een grote flop, Griekenland verloor alle wedstrijden met grote cijfers zonder zelf te scoren, 4-0 tegen Argentinië, 4-0 tegen Bulgarije en 2-0 tegen Nigeria.

Vervolgens kwam er weer een lange periode zonder internationale toernooien, de start van het EK van 1996 was goed met vier overwinningen, maar na drie nederlagen op rij was de ploeg kansloos. Voor het WK van 1998 was de laatste wedstrijd beslissend, Griekenland moest winnen van Denemarken om zich te plaatsen, bij een gelijkspel zou de ploeg ook nog Kroatië achter zich dulden. Griekenland viel hartstochtelijk aan, kreeg veel kansen, maar doelman Peter Schmeichel redde zijn ploeg, Griekenland was uitgeschakeld. Voor het EK van 2000 waren vooraf perspectieven met alleen Noorwegen als voornaam voetballand als tegenstander, maar mede door puntverlies tegen Letland (1-1 in Riga, 1-2 thuisnederlaag in Athene) moest het naast Noorwegen ook Slovenië achter zich dulden.Kwalificatie voor het WK van 2002 was helemaal een flop, met vier nederlagen in zes wedstrijden, coach Vassilis Daniil werd ontslagen en opgevolgd door de Duitser Otto Rehhagel. Na een nieuw dieptepunt (5-1 tegen Finland) dreigde Griekenland Engeland een afgang te bezorgen, door in blessure-tijd met 1-2 voor te staan. In de "dying seconds" redde David Beckham zijn team door een vrije trap te benutten.

Kwalificatie voor het EK van 2004 leek al snel een "mission impossible" met twee maal een 2-0 nederlaag (Spanje thuis en Oekraïne uit), maar de ommekeer kwam na een 0-1-zege tegen Spanje door een doelpunt van Stelios Giannakopoulos en een identieke zege op Oekraïne. De hand van de behoudende Rehhagel was goed zichtbaar, want ook de laatste twee wedstrijden werden met 1-0 gewonnen. Succes werd niet verwacht op het eerste EK sinds 1980, bij de wedkantoren stond het team op de vijftiende en de een-na-laatste plaats, bij winst kon men 150 keer de inzet winnen. Griekenland begon het toernooi in Portugal spectaculair met een 1-2-zege op het gastland. Na een 1-1 gelijkspel tegen Spanje hoefde Griekenland alleen maar gelijk te spelen tegen het uitgeschakelde Rusland om de kwartfinales te halen. Het dreigde alsnog mis te gaan, want Rusland nam al snel een 2-0 voorsprong. Vlak voor rust scoorde Zisis Vryzas de aansluittreffer, de gelijkmaker viel niet maar omdat Spanje met 1-0 van Portugal verloor plaatste Griekenland zich door één doelpunt meer te scoren dan Spanje. In de kwartfinale was regerend Europees kampioen Frankrijk de tegenstander, Griekenland verdedigde vooral en kwam in de tweede helft voor door een kopdoelpunt van Angelos Charisteas. Frankrijk was niet bij machte het tij te keren en Griekenland bleef moeiteloos overeind. In de halve finales was Tsjechië de tegenstander, dat alle vier eerdere wedstrijden gewonnen had. Griekenland stond zwaar onder druk, een kentering in de wedstrijd was een blessure van de Tsjechische spelmaker Pavel Nedvěd, waardoor de Tsjechische motor begon te sputteren. In de eerste helft van de verlenging sloeg Griekenland toe via een kopbal van Traianos Dellas, het was de eerste en laatste keer dat een ploeg won door een "silver goal", na het doelpunt volgde geen tweede verlenging. In de finale was Portugal opnieuw de tegenstander, het organiserende land verwachtte nu alleen maar een overwinning. Echter, hetzelfde scenario voltrok zich zoals in de wedstrijden tegen Frankrijk en Tsjechië, Griekenland verdedigde vooral, kwam voor de derde keer op voorsprong door opnieuw een kopgoal (Charisteas) en Portugal was niet bij machte het tij te laten keren. Het hele land stond op zijn kop na dit onverwachte succes en Otto Rehhagel deed zijn bijnaam eer aan ("König Otto"). Opvallend waren de schaarste aan doelpunten van de kampioen, zeven doelpunten in zes wedstrijden, in de knock-out-fase werden geen doelpunten geïncasseerd. Middenvelder en aanvoerder Theodoros Zagorakis werd gekozen als beste speler van het toernooi.

De status van het Griekse team veranderde, van outsider werd Griekenland een favoriet met Oekraïne, Turkije en Denemarken als rivalen om zich te plaatsen voor het WK. De start was voor Griekenland niet goed, buurland Albanië versloeg de kersverse kampioen met 2-1. Vier overwinningen en drie gelijkspelen bracht de ploeg terug in de race, maar na een 0-1 thuisnederlaag tegen Oekraïne was directe kwalificatie onmogelijk. Op de voorlaatste speeldag had Griekenland één punt en twee punten voorsprong op respectievelijk Turkije en Denemarken, maar door een 1-0 nederlaag in Kopenhagen en een zege van Turkije op het al geplaatste Oekraïne eindigde Griekenland op de vierde plaats in zijn groep en miste de play-offs. Het was de derde keer in de historie dat de Europese kampioen zich niet wist te plaatsen voor het WK. Ook de Confederations Cup werd geen succes, er werd alleen gelijk gespeeld tegen Mexico. De overige wedstrijden gingen verloren zonder één doelpunt gescoord te hebben.

Griekenland plaatste zich zonder veel moeite voor de eindronde, pijnlijk was de 1-4 nederlaag tegen aartsrivaal Turkije, maar in de return werd kwalificatie zeker gesteld na een 0-1-zege in Istanboel. Het EK in Oostenrijk en Zwitserland begon tegen het eveneens behoudende Zweden, beide teams creëerden weinig en een sterke individuele actie van Zlatan Ibrahimović brak de wedstrijd open. De wedstrijd eindigde in een 2-0 nederlaag, de tactiek waar Rehhagel veel succes had in Portugal faalde en ook de overige twee wedstrijden tegen Rusland en Spanje werden verloren.

Om zich rechtstreeks te plaatsen voor het WK van 2010 was Zwitserland de enige concurrent, de ploeg kwam één punt tekort door twee directe nederlagen tegen Zwitserland en een gelijkspel tegen nummer laatst Moldavië. In de Play-Offs was tegen het eveneens behoudend spelende Oekraïne, een doelpunt van Dimitrios Salpigidis in de uitwedstrijd was beslissend. De start op het WK in Zuid-Afrika was vals met een kansloze 2-0 nederlaag tegen Zuid-Korea, het sterk verouderde team blonk alleen uit in defensief spel. Na een 1-0 achterstand tegen Nigeria scoorde Salpigidis het eerste Griekse doelpunt op een WK, de wedstrijd eindigde in een 2-1-overwinning. Een zege op het al geplaatste Argentinië was nu genoeg om de achtste finales te halen, maar mede door opnieuw vooral het accent op de verdediging te zetten werd de wedstrijd in de slotfase verloren: 2-0. Rehhagel nam afscheid als trainer, ondanks het feit dat hij de laatste jaren weinig succes had zal hij vooral herinnerd worden als de coach die Griekenland Europees kampioen maakte.

De Portugees Fernando Santos werd zijn opvolger. Aan de speelstijl veranderde weinig, alleen tegen Malta scoorde het team meer dan twee goals. Enige concurrent voor directe kwalificatie voor het EK van 2012 was Kroatië de enige concurrent, bij de laatste twee wedstrijden had Griekenland één punt achterstand. In een directe confrontatie won Griekenland met 2-0 en had in de laatste wedstrijd tegen Georgië genoeg aan een gelijkspel. Het dreigde alsnog mis te gaan, maar in de laatste tien minuten werd een 1-0 achterstand omgebogen in een 1-2-zege; Charisteas scoorde het winnende doelpunt.

Het EK in Polen en Oekraïne begon slecht, in de eerste helft kwam Griekenland met 1-0 achter tegen Polen en raakte Sokratis Papastathopoulos kwijt met twee gele kaarten. In de tweede helft kantelde de wedstrijd en na de gelijkmaker miste aanvoerder Giorgos Karagounis een strafschop. Na een 1-2 nederlaag tegen Tsjechië moest er gewonnen worden van Rusland om de kwartfinale te bereiken. Karagounis scoorde vlak voor rust de winnende treffer, maar Karagounis zou de kwartfinale niet meemaken, hij kreeg een tweede gele kaart na een vermeende schwalbe. In de kwartfinale stond Griekenland een uur voor tijd nog gelijk tegen het favoriete Duitsland, maar in het laatste half uur stortte de ploeg in elkaar: 4-2.

Griekenland streed met Bosnië en Herzegovina voor directe plaatsing voor het WK, in de directe confrontaties was Bosnië sterker (0-0 in Athene, 3-1 nederlaag in Zenica). Met louter tegenstanders zonder reputatie scoorde Griekenland matig (twaalf goals in tien wedstrijden) en moest het Bosnië op doelslado voor zich te dulden. In de play-offs rekende Griekenland af met Roemenië en plaatste zich voor de vierde achtereenvolgende keer voor een groot toernooi. Traditioneel beleefde Griekenland een slechte start, het WK in Brazilië begon met een 3-0 nederlaag tegen Colombia. In de tweede wedstrijd tegen Japan werd Kostas Katsouranis in de eerste helft na twee gele kaarten uit het veld gestuurd, in het restant van het wedstrijd verdedigde Griekenland alleen maar om de kansen op de achtste finales levend te houden. De derde wedstrijd moest van Ivoorkust gewonnen worden en tegen hun natuur in koos Griekenland voor de aanval en kwam met 1-0 voor. Griekenland kon de voorsprong niet vasthouden, maar in de derde minuut van de blessuretijd was een vergrijp op Georgios Samaras reden voor een strafschop, die hij zelf benutte. Deze beslissing werd door commentatoren als zwaar bestraft gezien.^[2] In de achtste finales was het verrassend goed presterende Costa Rica de tegenstander. Na een 1-0 achterstand waren de Grieken veel sterker, zeker nadat ze tegen tien man speelden en opnieuw scoorde Griekenland in de laatste minuut (1-1). In de verlenging kon Griekenland Costa Rica de genadeklap niet geven en in de strafschoppenserie miste Theofanis Gekas als enige speler.^[3] Een hele generatie nam afscheid van het nationale team waaronder recordinternational Karagounis (138 interlands).

Claudio Ranieri werd de nieuwe trainer, maar werd al na vier wedstrijden ontslagen, na eerdere thuisnederlagen tegen Roemenië en Noord-Ierland volgde een thuisnederlaag tegen de Faeröer Eilanden (0-1). Zijn opvolger Sergio Markarián werd na een volgende nederlaag tegen dezelfde eilandengroep ontslagen. Alleen de laatste wedstrijd tegen Hongarije werd gewonnen en Griekenland eindigde op de laatste plaats in zijn groep, het verloor zes van de tien wedstrijden, zelfs een oefenduel tegen Luxemburg ging verloren.

Griekenland streed met België en Bosnië en Herzegovina om een WK-plek. Griekenland stuntte bijna in Brussel door vlak voor tijd met 0-1 voor te staan, maar een doelpunt van Romelu Lukaku voorkwam een zege. Na een serie gelijke spelen werd België onbereikbaar en in de achtste wedstrijd plaatste België zich voor het WK na een 1-2-zege in Athene. De laatste wedstrijden werden gewonnen en met twee punten voorsprong op Bosnië werden de play-offwedstrijden gehaald. De eerste wedstrijd tegen Kroatië werd met 4-1 verloren, waardoor de return een formaliteit werd (0-0) en Griekenland zich niet kon plaatsen voor het WK.

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1934	Niet gekwalificeerd
1938	Niet gekwalificeerd
1950	Geen deelname
1954	Niet gekwalificeerd
1958	Niet gekwalificeerd
1962	Niet gekwalificeerd
1966	Niet gekwalificeerd
1970	Niet gekwalificeerd
1974	Niet gekwalificeerd
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Niet gekwalificeerd
1986	Niet gekwalificeerd
1990	Niet gekwalificeerd
1994	Groepsfase	3	0	0	3	0	10	(Kwal.)
1998	Niet gekwalificeerd
2002	Niet gekwalificeerd
2006	Niet gekwalificeerd
2010	Groepsfase	3	1	0	2	2	5	(Kwal.)
2014	Achtste finale	4	1	2	1	3	5	(Kwal.)
2018	Niet gekwalificeerd
2022	Niet gekwalificeerd

FIFA Confederations Cup
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
2005	Groepsfase	3	0	1	2	0	4

Europees kampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1960	Niet gekwalificeerd
1964	Teruggetrokken
1968	Niet gekwalificeerd
1972	Niet gekwalificeerd
1976	Niet gekwalificeerd
1980	Groepsfase	3	0	1	2	1	4	(Kwal.)
1984	Niet gekwalificeerd
1988	Niet gekwalificeerd
1992	Niet gekwalificeerd
1996	Niet gekwalificeerd
2000	Niet gekwalificeerd
2004	Kampioen	6	4	1	1	7	4	(Kwal.)
2008	Groepsfase	3	0	0	3	1	5	(Kwal.)
2012	Kwartfinale	4	1	1	2	5	7	(Kwal.)
2016	Niet gekwalificeerd
2020	Niet gekwalificeerd
2024	Niet gekwalificeerd

UEFA Nations League
Jaar	Div.	Eindpositie	Wed.	W	G	V	DV	DT	Res.
2018–19	C	33e	6	3	0	3	4	5
2020–21	C	37e	6	3	3	0	6	1
2022–23	C	34e	6	5	0	1	10	2

Zie Interlands Grieks voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Griekenland.

De volgende spelers werden opgeroepen voor de interlands tegen  Nederland en  Gibraltar op 7 en 10 september 2023.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de interland tegen  Gibraltar op 10 september 2023.

№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
	Odysseas Vlachodimos	35	0	Nottingham Forest
	Alexandros Paschalakis	5	0	Olympiakos
	Giorgos Athanasiadis	0	0	AEK Athene
Verdediging
	Giorgos Tzavelas	49	3	Pendikspor
	Konstantinos Tsimikas	29	0	Liverpool
	Pantelis Hatzidiakos	28	0	Cagliari
	Dimitris Giannoulis	25	0	Norwich City
	Konstantinos Mavropanos	19	2	West Ham United
	George Baldock	9	0	Sheffield United
	Panagiotis Retsos	8	0	Olympiakos
	Lazaros Rota	9	0	AEK Athene
	Konstantinos Koulierakis	3	0	PAOK Saloniki
Middenveld
	Anastasios Bakasetas	59	12	Trabzonspor
	Petros Mantalos	55	6	AEK Athene
	Andreas Bouchalakis	38	1	Hertha BSC
	Dimitris Kourbelis	33	1	Trabzonspor
	Dimitris Pelkas	32	3	Istanbul Başakşehir
	Manolis Siopis	26	1	Cardiff City
	Giannis Papanikolaou	4	0	Raków Częstochowa
Aanval
	Giorgos Masouras	35	8	Olympiakos
	Vangelis Pavlidis	33	6	AZ
	Dimitris Limnios	24	3	1. FC Köln
	Giorgos Giakoumakis	17	2	Atlanta United
	Taxiarchis Fountas	16	1	Trabzonspor
	Anastasios Chatzigiovanis	13	0	Ankaragücü
	Fotis Ioannidis	5	0	Panathinaikos

De volgende spelers zijn afgelopen 12 maanden ook opgeroepen voor het nationale elftal, maar zaten om verschillende redenen niet bij de meest recente selectie.

Naam	Club	Wedstrijden
Doel
Sokratis Dioudis	Panathinaikos	0	0
Verdediging
Panagiotis Retsos	Bayer Leverkusen	5	0
Vasilis Torosidis	Olympiakos	101	10
Sokratis Papastathopoulos	Arsenal	90	3
Konstantinos Manolas	SSC Napoli	42	1
Middenveld
José Zeca	FC Kopenhagen	19	2
Manolis Siopis	Alanyaspor	3	0
Andreas Samaris	SL Benfica	19	2
Dimitris Pelkas	PAOK	15	0
Dimitris Kolovos	Panathinaikos	9	1
Aanval
Marios Vrousai	Willem II	2	0

• Bijgewerkt tot en met de interland tegen  Malta (2-0) op 11 juni 2024.

Tegenstander	Wed.	W	G	V	DV	DT	WP
Albanië	13	6	3	4	13	10	1.154
Argentinië	2	0	0	2	0	6	0.000
Armenië	6	4	1	1	7	3	1.500
Australië	11	4	3	4	14	14	1.000
België	10	3	4	3	10	11	1.000
Bolivia	2	1	1	0	2	1	1.500
Bosnië en Her.	11	5	5	1	17	9	1.364
Brazilië	2	0	1	1	0	3	0.500
Bulgarije	24	6	6	12	31	43	0.750
Canada	4	3	1	0	5	0	1.750
Chili	1	1	0	0	1	0	2.000
Colombia	2	0	0	2	0	5	0.000
Costa Rica	1	0	0	1	1	1	0.000
Cyprus	29	19	7	4	55	27	1.552
Duitse Democratische Republiek	8	2	0	6	7	12	0.500
Denemarken	16	3	4	9	18	34	0.625
Duitsland	10	0	3	7	10	23	0.300
Ecuador	1	0	1	0	1	1	1.000
Egypte	10	5	2	3	18	12	1.400
El Salvador	2	2	0	0	6	1	2.000
Engeland	9	0	2	7	3	23	0.222
Estland	6	3	2	1	9	5	1.333
Ethiopië	3	3	0	0	7	3	2.000
Faeröer	4	2	0	2	11	5	1.000
Finland	18	9	3	6	29	22	1.167
Frankrijk	10	1	2	7	9	26	0.400
Georgië	10	7	3	0	17	6	1.700
Gibraltar	4	4	0	0	16	1	2.000
Ghana	1	0	1	0	1	1	1.000
Honduras	1	1	0	0	2	1	2.000
Hongarije	22	10	6	6	33	37	1.182
Ierland	5	4	1	0	6	1	1.800
IJsland	3	2	0	1	4	3	1.333
Israël	19	11	5	3	30	21	1.421
Italië	11	1	3	7	6	22	0.455
Ivoorkust	1	1	0	0	2	1	2.000
Japan	2	0	1	1	0	1	0.500
Joegoslavië	18	2	2	14	17	53	0.333
Kameroen	1	0	0	1	0	3	0.000
Kazachstan	4	4	0	0	12	2	2.000
Kosovo	6	3	3	0	7	3	1.500
Kroatië	8	2	4	2	9	10	1.000
Letland	8	5	2	1	13	6	1.500
Libië	1	1	0	0	4	0	2.000
Liechtenstein	5	4	1	0	8	1	1.800
Litouwen	4	2	1	1	4	2	1.250
Luxemburg	9	8	0	1	17	3	1.778
Malta	12	8	3	1	26	7	1.583
Mexico	4	1	2	1	4	4	1.000
Marokko	1	0	1	0	0	0	1.000
Montenegro	2	1	0	1	3	3	1.000
Moldavië	7	6	1	0	13	2	1.857
Nederland	11	1	1	9	3	24	0.273
Nieuw-Zeeland	1	1	0	0	2	0	2.000
Nigeria	4	2	1	1	4	3	1.250
Noord-Ierland	9	6	0	3	13	11	1.333
Noord-Korea	1	0	1	0	2	2	1.000
Noorwegen	9	5	2	2	13	10	1.333
Oostenrijk	13	4	5	4	20	18	1.000
Paraguay	1	0	0	1	0	2	0.000
Polen	17	3	4	10	12	30	0.588
Portugal	14	5	5	4	18	16	1.071
Qatar	1	1	0	0	1	0	2.000
Roemenië	35	7	10	18	36	70	0.686
Rusland	22	4	5	13	14	39	0.591
San Marino	2	2	0	0	6	0	2.000
Saoedi-Arabië	3	1	1	1	6	4	1.000
Schotland	2	1	0	1	1	1	1.000
Senegal	1	0	0	1	0	2	0.000
Servië	2	1	0	1	1	2	1.000
Slovenië	7	3	4	0	11	3	1.429
Slowakije	5	3	1	1	6	4	1.400
Spanje	12	1	3	8	11	21	0.417
Syrië	2	2	0	0	12	0	2.000
Tsjechië	4	1	2	1	2	2	1.000
Tsjecho-Slowakije	5	0	0	5	2	11	0.000
Turkije	11	1	3	7	7	17	0.455
Oekraïne	6	2	2	2	3	4	1.000
Verenigde Staten	1	0	1	0	1	1	1.000
Wales	2	1	0	1	3	4	1.000
Wit-Rusland	2	1	0	1	1	1	1.000
Zuid-Korea	4	0	1	3	1	6	0.250
Zweden	8	3	3	2	10	11	1.125
Zwitserland	15	2	4	9	12	20	0.533

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023
34	28	34	35	42	53	34	42	57	48	30	18	16	16	11	20	13	11	14	11	13	24	41	42	47	43	54	53	55	51	47

Zie Lijst van coaches van het Grieks voetbalelftal (mannen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Zie Lijst van spelers van het Griekse voetbalelftal voor een overzicht van spelers met minimaal dertig interlands

Selectie van Griekenland bij het WK voetbal 1994
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
20	Elias Atmatsidis			AEK Athene
15	Christos Karkamanis			Aris Saloniki
1	Antonios Minou			Apollon Smyrnis
Verdediging
21	Alexios Alexandris			Olympiakos Piraeus
2	Stratos Apostolakis			Panathinaikos FC
17	Minas Hantzidis			Olympiakos Piraeus
5	Giannis Kalitzakis			Panathinaikos FC
13	Vaios Karagiannis			AEK Athene
18	Kyriakos Karataidis			Olympiakos Piraeus
3	Thanasis Kolitsidakis			Panathinaikos FC
4	Stylianos Manolas			AEK Athene
Middenveld
22	Alexis Alexiou			PAOK Saloniki
19	Savvas Kofidis			Aris Saloniki
12	Spyros Marangos			Panathinaikos FC
10	Anastasios Mitropoulos			Panathinaikos FC
8	Nikos Nioplias			Panathinaikos FC
6	Panagiotis Tsalouchidis			Olympiakos Piraeus
11	Nikos Tsiantakis			Olympiakos Piraeus
Aanval
16	Alexandros Alexoudis			Panathinaikos FC
14	Vassilios Dimitriadis			AEK Athene
9	Nikos Machlas			OFI Heraklion
7	Dimitris Saravakos			AEK Athene

Selectie van Griekenland bij het WK voetbal 2010
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Konstantinos Chalkias			PAOK Saloniki
13	Michalis Sifakis			Aris Saloniki
12	Alexandros Tzorvas			Panathinaikos FC
Verdediging
16	Sotirios Kyrgiakos			Liverpool FC
22	Stelios Malezas			PAOK Saloniki
5	Vangelis Moras			Bologna FC 1909
19	Sokratis Papastathopoulos			Genoa CFC
3	Christos Patsatzoglou			Omonia Nicosia
2	Yourkas Seitaridis			Panathinaikos FC
4	Nikos Spyropoulos			Panathinaikos FC
15	Vasilios Torosidis			Olympiakos Piraeus
11	Loukas Vyntra			Panathinaikos FC
Middenveld
10	Giorgios Karagounis			Panathinaikos FC
21	Kostas Katsouranis			Panathinaikos FC
18	Sotiris Ninis			Panathinaikos FC
8	Avraam Papadopoulos			Olympiakos Piraeus
23	Athanasios Prittas			Aris Saloniki
6	Alexandros Tziolis			AC Siena
Aanval
9	Angelos Charisteas			1. FC Nürnberg
17	Theofanis Gekas			Hertha BSC
20	Pantelis Kapetanos			Steaua Boekarest
14	Dimitrios Salpingidis			Panathinaikos FC
7	Georgios Samaras			Celtic FC

Selectie van Griekenland bij het Europees kampioenschap 2004
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Antonios Nikopolidis			Olympiakos Piraeus
12	Konstantinos Chalkias			Panathinaikos
13	Theofanis Katergiannakis			Cagliari
Verdediging
2	Yourkas Seitaridis			FC Porto
3	Stylianos Venetidis			Olympiakos Piraeus
4	Nikolaos Dabizas			Leicester City
5	Traianos Dellas			AS Roma
14	Panagiotis Fyssas			SL Benfica
18	Yannis Goumas			Panathinaikos
19	Michalis Kapsis			Girondins Bordeaux
Middenveld
6	Angelos Basinas			Panathinaikos
7	Theodoros Zagorakis			Bologna FC
8	Stylianos Giannakopoulos			Bolton Wanderers
10	Vasilis Tsiartas			AEK Athene
16	Pantelis Kafes			Olympiakos Piraeus
17	Giorgos Georgiadis			Olympiakos Piraeus
20	Giorgios Karagounis			Internazionale
21	Kostas Katsouranis			AEK Athene
23	Vasilis Lakis			Olympiakos Piraeus
Aanval
9	Angelos Charisteas			Werder Bremen
11	Demis Nikolaidis			Atlético Madrid
15	Zisis Vryzas			ACF Fiorentina
22	Dimitrios Papadopoulos			Panathinaikos

Selectie van Griekenland bij het FIFA Confederations Cup 2005
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Antonios Nikopolidis			Olympiakos Piraeus
12	Konstantinos Chalkias			Portsmouth
13	Michail Sifakis			OFI Kreta
Verdediging
2	Georgios Seitaridis			FC Porto
3	Loukas Vyntra			Panathinaikos
4	Efstathios Tavlaridis			Lille OSC
5	Sotirios Kyrgiakos			Rangers
14	Panagiotis Fyssas			SL Benfica
18	Yannis Goumas			Panathinaikos
19	Mihalis Kapsis			Girondins Bordeaux
Middenveld
6	Angelos Basinas			Panathinaikos
7	Theodoros Zagorakis			Bologna FC
8	Stylianos Giannakopoulos			Bolton Wanderers
10	Vasilis Tsiartas			1. FC Köln
16	Pantelis Kafes			Olympiakos Piraeus
20	Giorgios Karagounis			Internazionale
21	Kostas Katsouranis			AEK Athene
23	Vassilios Lakis			Crystal Palace
Aanval
9	Angelos Charisteas			AFC Ajax
11	Dimitrios Papadopoulos			Panathinaikos
15	Zisis Vryzas			Celta de Vigo
17	Ioannis Amanatidis			1. FC Kaiserslautern
22	Theofanis Gekas			Panathinaikos