Henri Nouwen

Henri Jozef Machiel Nouwen
Henri Nouwen
Priester van de Rooms-Katholieke Kerk
Wapen van een priester
Geboren 24 januari 1932
Plaats Nijkerk
Overleden 21 september 1996
Plaats Hilversum
Wijdingen
Priester 21 juli 1957
Loopbaan
Eerdere functies 1957-1964: Legeraalmoezenier bij de landmacht
1986: pastor in een van de Arkgemeenschappen
Portaal  Portaalicoon   Christendom
"De terugkeer van de verloren zoon" door Rembrandt, circa 1662; Sint-Petersburg, Hermitage. Een scène die Nouwen vaak in zijn boeken beschrijft, met name in Eindelijk thuis.

Henri Jozef Machiel Nouwen (Nijkerk, 24 januari 1932Hilversum, 21 september 1996) was een Nederlandse katholieke priester van het aartsbisdom Utrecht, hoogleraar aan Amerikaanse universiteiten en schrijver van christelijke boeken.

Henri Nouwen werd geboren in Nijkerk. Zijn vader (1903-1997) heette Laurent J.M. Nouwen en zijn moeder (1906-1978) Maria Ramselaar. Na de voorbereidende priesteropleiding aan het kleinseminarie in Apeldoorn, en een priesteropleiding aan het grootseminarie te Driebergen en Rijsenburg werd Nouwen op 21 juli 1957 door aartsbisschop Alfrink in de Sint-Catharinakathedraal tot priester gewijd.

Nouwen studeerde psychologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen en schreef talrijke spirituele werken in het Nederlands en het Engels. Hij was een tijd lang missionaris in diverse landen in Latijns-Amerika. Hij doceerde in de Verenigde Staten aan de University of Notre Dame, Yale University en Harvard University. Tijdens zijn studie was hij tevens aalmoezenier bij de Koninklijke Landmacht en voer hij als geestelijke mee op de Holland-Amerika Lijn. In maart 1965 nam Nouwen in de Verenigde Staten deel aan de Mars van Selma naar Montgomery, die werd geleid door Martin Luther King.

Een ontmoeting met de Canadees Jean Vanier, grondlegger van de L'Arche gemeenschappen, opende zijn ogen voor de zorg voor en het leven met gehandicapten. In 1986 ging hij dan ook werken als pastor in een van de gemeenschappen, L'Arche Daybreak in Richmond Hill, Canada. Hier wordt een thuis geboden aan mensen met een verstandelijke beperking. In deze gemeenschap leerde Nouwen Adam kennen, een meervoudig gehandicapte jongeman. Nouwen ging helpen met de verzorging van hem en werd zijn vriend. In 1996, na het overlijden van Adam en vlak voor zijn eigen dood, schreef hij het boek Adam, God's Beloved.

Ook verbleef Nouwen enkele maanden in een Canadees klooster om "van binnenuit" het monnikenleven te kunnen beschrijven: Vreemdeling in het paradijs, 1988. In 1992 trad hij op als gastpredikant in de Crystal Cathedral in Garden Grove, Californië, voor het programma Hour of Power. Hij hield daar drie preken met als overkoepelend thema: "U bent geliefd". De in 1997 opgerichte Henri Nouwen Stichting houdt zijn gedachtegoed in leven.

Nouwen werd zeer sterk geïnspireerd door Thomas Merton en wordt daarmee gezien als een van de grondleggers van Nieuwe Monastieke bewegingen. Nouwen stelde contact met God, of het hogere, voorop. Ook zette hij aan tot het contemplatieve gebed. Ondanks dit had hij, volgens eigen zeggen, veel moeite met zijn eigen verlossing door het geloof.

Hij was een broer van Paul Nouwen, oud-hoofddirecteur van de ANWB, in wiens huis hij vaak te gast was. Hun vader was Laurent Nouwen, die zich als ruim 90-jarige oud-hoogleraar notarieel recht nog wijdde aan een kritische biografie over de vroeg-middeleeuwse bisschop Willibrord van Utrecht, Een heilige diplomaat of diplomatieke heilige?. Henri Nouwen wilde liefst zijn vader in leeftijd overtreffen en 100 jaar worden; op zijn 60ste besefte hij dat hij nu wel over de helft zou zijn. Voor het dagblad Trouw schreef hij in de Veertigdagentijd van 1996, zijn onverwachte sterfjaar, minimeditaties; toen hij zijn inmiddels hoogbejaarde vader vroeg wat die ervan vond antwoordde deze: "De ene is beter dan de andere." In zijn nagelaten dagboek erkent Henri de zuinigheid van zijn vaders oordeel.[1]

Homoseksualiteit

[bewerken | brontekst bewerken]

Pas na Nouwens dood kwam aan het licht dat Nouwen een geheim met zich meedroeg: hoe in dit leven in het reine te komen met zijn homoseksualiteit en het celibaat. In het boek The Wounded Healer getuigt hij er al van, maar vooral zijn biograaf David Gibson maakte postuum dit drama in Nouwens leven duidelijk in The Coming Catholic Church: How the Faithful Are Shaping a New American Catholicism (2008). Zijn vriend Michael Ford heeft dit bevestigd.[2]

Werken (keuze)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Michael O'Laughlin, Henri Nouwen: Zijn leven en spiritualiteit, een biografie met 150 foto's, Lannoo. ISBN 90 209 6638 3
  • Jurjen Beumer, Onrustig zoeken naar God: de spiritualiteit van Henri Nouwen, Lannoo. ISBN 978 90 209 29966
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Henri Nouwen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.