Henri de Pitteurs-Hiegaerts

Théodore Henri Jules de Pitteurs-Hiegaerts (Sint-Truiden, 27 januari 1834 - Brussel, 29 december 1917) was een Belgisch politicus en provinciegouverneur.

Henri de Pitteurs-Hiegaerts, geboren op het kasteel Speelhof, was een telg uit de familie de Pitteurs-Hiegaerts. Hij was een zoon van senator Antoine de Pitteurs-Hiegaerts, gemeenteraadslid van Sint-Truiden, lid van de Provinciale Staten van Limburg, provincieraadslid van Limburg en senator, en Laure de Pitteurs. In 1871 verkreeg zijn vader adelserkenning met een baronstitel voor hem en al zijn nakomelingen. Hij voegde tevens Hiegaerts aan zijn naam toe. Hij was een neef van Charles de Pitteurs-Hiegaerts, burgemeester van Ordingen, provincieraadslid van Limburg en volksvertegenwoordiger, en baron Armand de Pitteurs-Hiegaerts, burgemeester van Rijkel en senator.

Hij trouwde in 1855 in Ordingen met zijn nicht Sophie de Pitteurs-Hiegaerts (1832-1859), dochter van Charles de Pitteurs-Hiegaerts. Hij hertrouwde in 1879 in Brussel met barones Eulalie Snoy (1851-1914), dochter van Philippe Snoy, burgemeester van Melsbroek, en zus van baron Albert Snoy, burgemeester van Melsbroek, provincieraadslid van Brabant en senator. Beide huwelijken bleven kinderloos. Uit het eerste huwelijk had hij een zoon die op tienjarige leeftijd overleed.

De Pitteurs-Hiegaerts behaalde het diploma tot doctor in de rechten aan de Université libre de Bruxelles (1855) en doorliep een politieke en ambtelijke carrière.

In 1864 werd hij verkozen tot provincieraadslid van Limburg, wat hij bleef tot in 1874. In 1876 werd hij verkozen tot gemeenteraadslid van Sint-Truiden en dat bleef hij tot in 1894.

In 1874 werd hij verkozen tot volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Hasselt voor de Katholieke Partij, ter vervanging van de overleden regeringsleider Barthélémy de Theux de Meylandt. Hij vervulde dit mandaat tot in 1894.

Toen werd hij verkozen tot gouverneur van Limburg, een ambt dat hij bekleedde tot in 1914. Tijdens zijn gouverneurschap werden de Limburgse koolmijnlagen ontdekt en bekommerde hij zich bijzonder om de uitbatingsconcessies, de huisvesting voor de mijnwerkers, de technische scholing en de ruimtelijke ordening.

• C. BAMPS, 'La famille de Pitteurs', in L'ancien pays de Looz, 1899.
• W. ROELANTS, 'De gouverneurs van Limburg', in Limburg 6, 1924-1925.
• René GOFFIN, 'Les Pitteurs', in Annales du Cercle archéologique d'Enghien 13, 1962-1963, 5-44.
• Louis ROPPE, 'Henri de Pitteurs-Hiegaerts' in Nationaal Biografisch Woordenboek, vol. 3, Brussel, Koninklijke Vlaamse Academiën van België, 1968, 675-677.
• S. VANDEVELDE, 'Henri Theodore Jules de Pitteurs-Hiégaerts (1834-1917), gouverneur van Limburg, 1894-1914', in De gouverneurs in de beide Limburgen, 1815-1989, Maastricht, Limburgs Geschied- en Oudheidkundig Genootschap, 1989.
• Jean-Luc DE PAEPE en Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge, 1831-1894. Données biographiques, Brussel, Académie royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique, 1996.
• Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1996, Brussel, 1996

• Henri de Pitteurs-Hiegaerts in de ODIS