Ingrid Caven

Ingrid Caven
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam Ingrid Schmidt
Geboren Saarbrücken, 3 augustus 1938
Land Duitsland
Werk
Jaren actief 1969 -
Beroep acteur en zangeres
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Ingrid Caven (Saarbrücken, 3 augustus 1938) is een Duitse actrice en zangeres.

Actrice

[bewerken | brontekst bewerken]

Afkomst en opleiding

[bewerken | brontekst bewerken]

Caven groeide op in een muzikale familie. Haar jongere zus, Trudeliese Schmidt, was een bekende mezzosopraan. Tijdens haar jeugd zong Caven al liederen van onder meer Schumann, Schubert en Brahms. Na haar studies kunstgeschiedenis, pedagogie en germanistiek werkte ze als leerkracht in Oberbayern.

Rainer Werner Fassbinder

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1967 werd ze in München ontdekt door Rainer Werner Fassbinder tijdens de opvoering van een stuk van Peer Raben. Ze behoorde al gauw tot de Fassbinder-clan, een groep trouwe medewerkers van het boegbeeld van de Neuer Deutscher Film. Zo groeide ze uit tot een van de iconen van die Neuer Deutscher Film.

Deze clan werd gevormd door onder meer de acteurs Gottfried John, Günter Lamprecht, Günther Kaufmann, Kurt Raab, Ulli Lommel, Hark Bohm, Harry Baer en Volker Spengler en de actrices Brigitte Mira, Hanna Schygulla, Margit Carstensen, Barbara Valentin en Irm Hermann. Ook director of photography Michael Ballhaus en filmcomponist-acteur-regisseur Peer Raben maakten er deel van uit.

Van meet af aan was Caven aanwezig in het universum van Fassbinder, meestal in kleine bijrollen. Ze werkten samen in zestien films.

Fassbinder castte haar, net zoals enkele andere Duitse cultregisseurs als Daniel Schmid en Werner Schroeter, meermaals in de rol van een (nachtclub)zangeres en een prostituee.

Caven belichaamde ook Lola Montez, de danseres en courtisane die de minnares was van Lodewijk I van Beieren in het historisch drama Ludwig – Requiem für einen jungfräulichen König (1972).

Caven was een tijdlang gehuwd met Fassbinder. Ook na hun scheiding bleef ze voor hem werken.

Doorbraak

[bewerken | brontekst bewerken]

Haar doorbraak had Caven echter te danken aan haar rol van nachtclubzangeres in het melodrama La Paloma (1974) van Daniel Schmid, een vroegere medewerker en vriend van Fassbinder. Ook voor hem was zij een muze: ze verscheen in vijf films van Schmid, waaronder Schatten der Engel (1976). Dit sociaal drama was gebaseerd op Fassbinders toneelstuk Der Müll, die Stadt und der Tod, waarin Caven als een oogverblindend mooie prostituee de affiche deelde met Fassbinder zelf, die haar pooier speelde.

Vanaf het begin van de jaren tachtig verscheen Caven nog maar sporadisch op het grote doek.

Zangeres

[bewerken | brontekst bewerken]

Aan het einde van de jaren zeventig trok Caven naar Parijs om er een carrière als chansonnière te beginnen. Caven oogstte vooral bijval in Frankrijk waar ze vaak werd vergeleken met diva's als Édith Piaf, Marlene Dietrich en Greta Garbo. Ze had toen een revue Ingrid Caven chante in Pigall's in Parijs. Voor die gelegenheid ontwierp haar vriend Yves Saint-Laurent speciaal voor haar een zwarte cocktailjurk die veel bekijks had en die sindsdien haar fetisj is. Aan het begin van de jaren tweeduizend kende haar carrière een heropflakkering.

Privéleven

[bewerken | brontekst bewerken]

Caven was tussen 1970 en 1972 gehuwd met Fassbinder.

Ze leeft sinds 1977 samen met Jean-Jacques Schuhl, een Franse romanschrijver die in 2000 de prix Goncourt won met zijn best-seller Ingrid Caven.

Filmografie (ruime selectie)

[bewerken | brontekst bewerken]

Discografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Albums

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1978: Au Pigall’s (lp bij Barclay, live in Parijs, opnieuw uitgebracht op cd door Barclay in 2001)
  • 1979: Der Abendstern (lp bij RCA, opnieuw uitgebracht op cd door Viellieb Rekords in 1999)
  • 1980: Live in Hamburg (lp bij RCA, concert in de Audimax Hamburg, 9 mei 1980)
  • 1983: Erinnerungen an Édith Piaf (lp bij RCA, chansons van Édith Piaf met Duitse tekst)
  • 1986: Spass (lp bij Schariwari)
  • 1989: Chante Piaf ‘En Public’ (lp bij Clever, opname 1988, live in het Théâtre de l'Athénée-Louis-Jouvet, Parijs, opnieuw uitgebracht op cd door Fpr Music in 2001.)
  • 1996: Chambre 1050 (cd bij Arcade, 2000 cd bij Tricatel, 13 nummers van Helle Nacht in het Frans)
  • 1998: Helle Nacht (cd bij Viellieb Rekords, 16 nummers)

Singles

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1980: Cette chose molle / Les goélands (bij RCA.)
  • 1981: Beim letzten Tango / Lilli und Hans-Otto (bij RCA, uit de televisiefilm Vorstadt-Tango.)

Filmmuziek

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1994: Chansons und Themen aus Fassbinder-Filmen (cd bij Alhambra, bevat drie nummers van Caven uit de film Mutter Küsters Fahrt zum Himmel, 1975.)
  • 1993: Hors saison (cd van de film Zwischensaison (Hors saison) uitgebracht in Japan, bevat zes titels vertolkt door Ingrid Caven.)
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ingrid_Caven&oldid=67241759"