Jan-Baptist Poukens

Jan-Baptist Poukens, (Maaseik, 12 juni 1882Antwerpen, 25 maart, 1962) was een Belgisch jezuïet en lid van het Ruusbroecgenootschap.

Poukens volbracht de Latijns-Griekse humaniora in het college van de kruisheren in Maaseik. Hij behaalde vervolgens de kandidatuur in de wijsbegeerte en letteren en trad toe tot de orde van de jezuïeten. Hij studeerde verder wijsbegeerte en theologie in Oudenbroek en Valkenburg. Daarop doctoreerde hij aan de Katholieke Universiteit Leuven met een proefschrift gewijd aan Latijnse inschriften in Afrika. Nadien begon hij zich toe te leggen op vergelijkende godsdienstwetenschappen.

Priester gewijd in 1914 was hij, bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog actief als aalmoezenier bij de soldaten van de forten rond Namen.

Hij werd vervolgens hoogleraar en verbleef enkele jaren in Leuven. In 1925 verhuisde hij naar Antwerpen en was een van de vier stichters van het Ruusbroecgenootschap. Hij werd secretaris en verantwoordelijke voor de bibliotheek van het genootschap.

Toen een Franstalige confrater zich aan hem voorstelde als Père Vilain Quatorze (zijn ware naam), stelde Poukens zich op zijn beurt voor als Père Pou Quinze.

Zijn levenswerk was een vertaling uit het Grieks van het Nieuwe Testament met voetnoten, uitgegeven in 1948. Hij probeerde hierbij trouw te zijn aan de grondtekst.

[bewerken | brontekst bewerken]