Joanne Brackeen

Joanne Brackeen
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam Jo Anne Grogan
Geboren Ventura (Californië), 26 juli 1938
Geboorteplaats VenturaBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1969-heden
Genre(s) jazz
Beroep muzikante, hoogleraar
Instrument(en) piano
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Joanne Brackeen, geboren als Jo Anne Grogan (Ventura (Californië), 26 juli 1938), is een Amerikaanse jazzpianiste en hoogleraar.[1]

Brackeen leerde piano spelen op 11-jarige leeftijd door de solo's van Frankie Carle's platen te spelen op het instrument. Later had ze nog een paar muzieklessen en in 1958 verliet ze het Los Angeles Conservatory na slechts drie dagen. Later volgden de eerste optredens met Dexter Gordon, Teddy Edwards, Harold Land, Bobby Hutcherson, Don Cherry, Charlie Haden en Charles Lloyd. Ze werkte ook aan een aantal souljazzalbums van vibrafonist Freddie McCoy. Na haar huwelijk met saxofonist Charles Brackeen (nu gescheiden), moest ze zich terugtrekken uit het circuit om haar kinderen (2 dochters, 2 zonen) groot te brengen. In 1966, sinds ze naar New York was verhuisd, verscheen ze opnieuw in het openbaar. In 1969 werkte ze samen met Woody Shaw en David Liebman. Tussen 1969 en 1972 was Brackeen het eerste vrouwelijke lid van Art Blakeys Jazz Messengers. Dit werd gevolgd door engagementen met Joe Henderson (1972–75) en Stan Getz (1975–1977, te horen in Getz/Gilberto '76), voordat ze, gevestigd als een uitstekende pianiste, haar eigen trio's en kwartetten oprichtte waarin Ravi Coltrane, Eddie Gomez, Jack DeJohnette, Cecil McBee en Billy Hart speelden. Ze trad ook solo op in de Carnegie Hall.

Brackeen heeft de hele geschiedenis van de jazz verwerkt - inclusief abstractie en fusion. Haar muzikale aanbod strekt zich uit van standards tot modale jazz en vrije improvisatie. Ze heeft nu meer dan 300 stukken gecomponeerd. Haar composities, sommige met verschoven ritmes en eigenzinnige melodieën, komen uit de traditie, maar klinken vaak als hardbop. Haar flexibiliteit en productiviteit verzekeren haar een plaats als pianiste op hoog niveau in de jazzkritiek. Leonard Feather merkte bijvoorbeeld op dat ze in de jaren 1980 net zo belangrijk was als Bill Evans en Herbie Hancock in de jaren 1960 en Keith Jarrett en McCoy Tyner in de jaren 1970. Haar album Pink Elephant Magic werd in 1999 genomineerd voor een Grammy Award. Joanne Brackeen is sinds 1994 professor aan het Berklee College of Music en aan The New School.[2][3]

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 2018: NEA Jazz Masters Fellowship
Jaar van de opname Titel Label Opmerkingen
1975 Snooze Choice Trio, met Cecil McBee, Billy Hart, ook gepubliceerd onder de titel Six Ate bij Candid Records
1976 Invitation Freedom Records Trio, met Clint Houston, Billy Hart
1976 New True Illusion Timeless Records Duo, met Clint Houston
1977 Tring-a-Ling Choice Trio met Clint Houston, Billy Hart; kwartet met Michael Brecker, Cecil McBee, Billy Hart
1977 AFT Timeless Records Trio, met Ryo Kawasaki, Clint Houston
1978 Trinkets and Things Timeless Records Duo, met Ryo Kawasaki
1978 Prism Choice Duo, met Eddie Gómez (bas)
1978 Mythical Magic Musik Produktion Schwarzwald Solo piano
1979 Keyed In Tappan Zee/Columbia Trio, met Eddie Gómez, Jack DeJohnette
1980 Ancient Dynasty Tappan Zee/Columbia Kwartet, met Joe Henderson, Eddie Gómez, Jack DeJohnette
1981 Special Identity Antilles Records Trio, met Eddie Gómez, Jack DeJohnette
1985 Havin' Fun Concord Records Trio, met Cecil McBee, Al Foster
1986 Fi-Fi Goes to Heaven Concord Jazz met Terence Blanchard, Branford Marsalis, Cecil McBee, Al Foster
1989 Live at Maybeck Recital Hall, Volume 1 Concord Jazz Solo piano
1991 Breath of Brazil Concord Jazz Kwartet, met Eddie Gómez, Duduka da Fonseca, Waltinho Anastácio
1991 Is It Really True Konnex Records Trio, met Walter Schmocker, Billy Hart
1991 Where Legends Dwell Ken Music Trio, met Eddie Gómez, Jack DeJohnette
1992 Turnaround Evidence Music Kwartet, met Donald Harrison, Cecil McBee, Marvin Smitty Smith
1993 Take a Chance Concord Jazz Kwartet, met Eddie Gómez, Duduka da Fonseca, Waltinho Anastácio
1994 Power Talk Turnipseed Trio, met Ira Coleman, Tony Reedus; live-opname
1999 Pink Elephant Magic Arkadia Jazz Solo piano; trio met John Patitucci, Horacio Hernández; kwartet met Chris Potter, Patitucci, Hernandez; kwintet, bovendien met Nicholas Payton; sextet, bovendien met Jamey Haddad (percussie); kwartet met Patitucci, Hernandez, Dave Liebman; kwintet, bovendien met Kurt Elling
2000 Popsicle Illusion Arkadia Jazz Solo piano

Met Arkadia Jazz All Stars

  • ????: Thank You, Duke!

Met Art Blakey

  • 1970: Jazz Messengers '70 (Catalyst Records)

Met Stan Getz

  • 1976, 2016: Getz/Gilberto '76 (Resonance Records) met João Gilberto
  • 1977: Live at Montmartre (SteepleChase Records)

Met Freddie McCoy

  • 1966: Funk Drops (Prestige Records)
  • 1967: Peas 'n' Rice (Prestige)
  • 1967: Beans & Greens (Prestige)
  • 1968: Soul Yogi (Prestige)

Met Buddy Terry

Met Freddie Hubbard

  • 1983: Sweet Return (Atlantic)

Met Toots Thielemans

  • 1974: Captured alive (Candid)
[bewerken | brontekst bewerken]
  • Website
  • Berklee Website
  • John Murph: Joanne Brackeen: Still Proudly Unorthodox – This Overdue Ovation takes a look at the career of the 2018 NEA Jazz Master. JazzTimes, 10 februari 2020 (engels).