Julia Kristeva

Julia Kristeva
Юлия Кръстева
Algemene informatie
Land	Frankrijk, Bulgarije
Geboortedatum	24 juni 1941
Geboorteplaats	Sliven
Werk
Beroep	psychoanalist, academisch docent, socioloog, filosoof, literatuurcriticus, romanschrijver, taalkundige
Werkveld	taalkunde, psychoanalyse
Werkgever(s)	Paris Diderot University, Columbia-universiteit
Bekende werken	Powers of Horror, Q2947073
Leerlingen	Tomasz Kitliński
Promovendi	Antoine Compagnon, Bernard Lamizet, Frédéric Boyer, Marcelo Villena Alvarado, Simon Harel, Geetha Ganapathy-doré, Évelyne Grossman, François Jost, Philippe Alméras, Mónica Zapata, Christophe Bident, Dana Rudelic-Fernandez, Éric Benoit, Alckmar Luiz dos Santos, Dominique Ducard, Nikolaj Lubecker, Ilai Rowner, Chantal Thomas
Studie
School/universiteit	Universiteit Sofia, Paris 8 University
Leerling van	Roland Barthes
Promotor	Lucien Goldmann
Kunst
Stroming	poststructuralisme
Beïnvloed door	Stéphane Mallarmé, Comte de Lautréamont, Georges Bataille, Antonin Artaud, Sigmund Freud, Jacques Lacan
Familie
Echtgenoot	Philippe Sollers
Persoonlijk
Etniciteit	Bulgaren
Talen	Frans, Bulgaars
Moedertaal	Bulgaars
Diversen
Lid van	American Academy of Arts and Sciences, Comité des intellectuels pour l'Europe des libertés, British Academy, Institut universitaire de France
Prijzen en onderscheidingen	Commandeur in de Orde van Verdienste (13 mei 2011), Holberg International Memorial Prize (2004), Hannah-Arendtprijs (2006),[1] honorary doctorate of Haifa University, honorary doctor of Harvard University, honorary doctor of the Université libre de Bruxelles, Honorary doctorate from University of Toronto, Chevalier des Arts et des Lettres‎ (1987), Saint-Simon Award (2017), eredoctor van de Universiteit van Sofia, Honorary Doctorate of University of Buenos Aires, honorary doctor of the Hebrew University of Jerusalem, Grootofficier in het Legioen van Eer (31 december 2019), Doctor honoris causa at University of Bayreuth, The VIZE 97 Prize (2008)
Website	Officiële website
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie bewerken.

Julia Kristeva (Bulgaars: Юлия Кръстева) (Sliven, 24 juni 1941) is een Franse linguïste, psychoanalytica, schrijfster, filosofe en feministe van Bulgaarse komaf.

Kristeva studeerde linguïstiek aan de universiteit van Sofia. Op 23-jarige leeftijd verliet ze Bulgarije om naar Parijs te verhuizen. In Parijs kwam ze terecht in de turbulente ontwikkelingen van de jaren zestig. Zij was in 1965 een van de oprichters van het linguïstische en avantgardistische tijdschrift Tel Quel. Hier leerde ze haar latere man Philippe Sollers kennen. In 1974 promoveerde zij op La révolution du langage poétique. Nadat zij bij Jacques Lacan psychoanalyse had gestudeerd, begon ze een eigen psychoanalytische praktijk.

Haar linguïstische en psychoanalytische achtergrond komen samen in het onderscheid dat Julia Kristeva maakt tussen het semiotische en het symbolische. Het symbolische wordt hierbij geassocieerd met de orde, de wetten, terwijl het semiotische staat voor verwerping, revolutie en verandering. Kristeva werkt dit onderscheid uit op de gebieden van de psyche, de taal en de cultuur. Julia Kristeva noemt het semiotische ook wel het vrouwelijke en het symbolische het mannelijke. Dit heeft ermee te maken dat in de eerste levensjaren het lichamelijke contact met de moeder belangrijk is, terwijl in de symbolische orde, waar mannen dominant zijn, vaders wil wet is. Volgens Kristeva wordt er aan het semiotische in de traditionele linguïstiek en psychoanalyse ten onrechte minder aandacht besteed of het wordt zelfs verdrongen. Dit is volgens haar parallel aan de algemene positie van vrouwen in de westerse cultuur. Zij probeert door middel van haar geschriften daar verandering in te brengen.

Eind 1997 kreeg Kristeva zware kritiek in het boek Intellectueel bedrog – Postmodernisme, wetenschap en antiwetenschap van de fysici Alan Sokal en Jean Bricmont. Daarin analyseren zij de teksten van vooral Franse postmoderne intellectuele filosofen, die volgens hen naakt zijn achter hun imposante jargon (zie ook: Sokal-affaire).

Kristeva is als hoogleraar verbonden aan enkele universiteiten in de Verenigde Staten. In 2004 was zij de eerste winnaar van de prestigieuze Holbergprijs.

In 2018 heeft een speciale regeringscommissie in Bulgarije geconcludeerd dat Kristeva begin jaren zeventig als agent gewerkt heeft voor de Bulgaarse geheime dienst. Zij stond geregistreerd onder de codenaam 'Sabina'.^[2][3]

• 1969 - Semeiotike, recherche pour une sémanalyse
• 1969 - Le Langage, Cet Inconnu (gepubliceerd onder de naam Julie Joyaux en in 1989 vertaald met de titel Language, the Unknown)
• 1970 - La Texte du roman
• 1972 - L'espace de Giotto (Nederlandse vertaling, De vreugde van Giotto, 1984);
• 1974 - La révolution du langage poétique
• 1974 - Des Chinoises
• 1975 - La traversée des signes
• 1977 - Polylogue
• 1979 - Folle Vérité
• 1980 - Pouvoirs de l'horreur. Essai sur l'abjection
• 1982 - 'Semiologie en grammatologie'. In: Krisis Tijdschrift voor actuele filosofie, 1982, issue 2.
• 1983 - Histoires d'amour (Nederlandse vertaling, 1991)
• 1985 - La Révolution du langage poétique. L'avant-garde à la fin du XIX^e siècle
• 1985 - Au commencement était l'amour. Psychanalyse et foi (Nederlandse vertaling In den beginne was de liefde - psychoanalyse en geloof door Ton van der Stap en Henk Hillenaar, 1993)
• 1987 - Soleil noir. Dépression et mélancolie
• 1988 - Étrangers à nous-mêmes (Nederlandse vertaling De vreemdeling in onszelf, 1991)
• 1991 - Le vieil homme et les loups (roman)
• 1993 - Les Nouvelles Maladies de l’Âme
• 1998 - L 'avenir d'une révolte (Nederlandse vertaling door Nele Ysebaert, De toekomst van een revolte, 1998)
• 1994 - Le Temps sensible. Proust et l'expérience littéraire
• 1999-2002 - Le Génie féminin, 1. Hannah Arendt, 1999 / 2. Melanie Klein, 2000 / 3. Colette, 2002
• 2001 - Au risque de la pensée
• 2001 - Des Chinoises, Éditions des femmes
• 2005 - La Haine et le pardon
• 2007 - Cet incroyable besoin de croire
• 2007 - Seule, une femme
• 2013 - Pulsions du temps
• 2015 - Du mariage considéré comme un des beaux-arts, met Philippe Sollers
• 2016 - Beauvoir présente
• 2016 - Je me voyage. Mémoires, entretiens met Samuel Dock
• 2020 - Dostoïevski (anthologie)

• 1990 - Les Samouraïs
• 1991 - Le Vieil Homme et les loups
• 1996 - Possessions
• 2004 - Meurtre à Byzance
• 2008 - Thérèse mon amour
• 2015 - L'Horloge enchantée