K-peil
Het K-peil van een woning is een kengetal om de graad van thermische verliezen door de gebouwschil aan te geven. In België wordt deze term samen met het E-peil berekend, in Nederland spreekt men van de epc-waarde. De term houdt niet alleen rekening met de isolatiegraad van een gebouw (de U-waarde) maar ook de graad van compactheid van een gebouw: een huis dat goed geïsoleerd is, maar een groot contactoppervlak heeft met buiten zal ook tot grote warmteverliezen leiden.
In bepaalde normen wordt een maximum K-peil (bijvoorbeeld K45) vooropgesteld.
Vlaanderen
[bewerken | brontekst bewerken]Door de Vlaamse wetgeving rond energieprestatie en binnenklimaatnorm (EPB) en het maximale toegelaten E-peil is er ook regelgeving over het K-peil. Sinds 1 januari 2012 mag een nieuwbouwwoning een k-peil hebben van maximum 40.
Niet woongebouwen zoals scholen en kantoren mogen in Wallonië en Brussel een K-peil van 45 hebben. Industriële gebouwen in Wallonië een K-peil van 55.
Vanaf 2018 spreken we van een S-peil voor woningen, het vervangt de K-peileis. Voor industriële gebouwen blijft de K-peileis bestaan.
Berekenen van het K-peil
[bewerken | brontekst bewerken]- Berekenen van de standaard warmtedoorgangscoëfficiënt
waarbij
- RT de warmteweerstandscoëfficiënt is
- he de overgangscoëfficiënt buiten is met als waarde 23 W/m²K
- hi de overgangscoëfficiënt binnen is met als waarde 8 W/m²K
- Berekenen van de globale warmtedoorgangscoëfficiënt
waarbij ai een controlecoëfficiënt is met waarde:
- 1/3 bij delen in contact met de grond
- 2/3 bij scheiding van delen wel en niet verwarmd
- 1 bij alle overige delen
- Berekenen van de compactheid van het gebouw
met V het totale volume van de woning en A de totale oppervlakte waarlangs de woning warmte verliest (buitenmuren, dak, ...)
- Berekenen van het K-peil
Er zijn drie mogelijkheden:
C≤1 :
1<C≤4 :
4<C :