Klaas Nuninga

Klaas Nuninga
Klaas Nuninga
Persoonlijke informatie
Volledige naam Klaas Nuninga
Geboortedatum 7 november 1940
Geboorteplaats Vlag van Nederland Winschoten, Nederland
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1975
Jeugd
1948–1957 Vlag van Nederland WVV
Senioren
Seizoen Club W (G)
1957–1960
1960–1961
1961–1964
1964–1969
1969–1972
1972–1975
Vlag van Nederland WVV
Vlag van Nederland Be Quick
Vlag van Nederland GVAV
Vlag van Nederland Ajax
Vlag van Nederland DWS/A
Vlag van Frankrijk AS Montferrand

(–)
87(37)
152(76)
89(8)
Interlands
1963–1967 Vlag van Nederland Nederland 19(4)
Getrainde teams
1972–1975 Vlag van Frankrijk AS Montferrand
Erelijst
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Klaas Nuninga (Winschoten, 7 november 1940) is een voormalige Nederlandse voetballer. Hij speelde onder meer voor GVAV en Ajax.

Nuninga begon als jeugdspeler bij WVV uit Winschoten, de amateurclub waar ook Jan Mulder en Arie Haan hun carrière begonnen. Via Be Quick kwam hij in 1961 bij GVAV, dat vanaf 1963 met spelers als Tonny van Leeuwen, Piet Fransen (Groningen) en Martin Koeman over een zeer sterk elftal beschikte.

Het talent van Nuninga werd zeer snel onderkend. In 1964 vertrok hij daarom naar Ajax. Hij maakte de aanloop naar de grote bloeiperiode van Ajax mee (eredivisie 1965/66-1972/73, Europa Cup 1966/67 + 1968/69-1972/73). In 1969 speelde hij als invaller in de finale van de Europacup I. Na die verloren finale werd hij door Rinus Michels aan de kant geschoven.

Nuninga was leraar op een lagere school voor hij bij Ajax kwam. Van 1967 tot 1970 werkte hij in de pr bij Puma. In 1970 werd hij adjunct-hoofd sportzaken bij de gemeente Amsterdam. Hij werkte in Frankrijk bij Michelin en was daar op het derde niveau speler-trainer bij AS Montferrand.[1] Nunninga was bij terugkomst in Nederland nog kort verbonden aan Michelin Nederland. In 1976 kwam hij bij stichting Euro-Sportring waar hij in 1979 hoofd sport- en algemene zaken werd in Nederland. In 1998 stopte hij. Van 1985 tot 1989 zat Nunninga in het sectiebestuur betaald voetbal van de KNVB. Hij was als locatie directeur Amsterdam betrokken bij de organisatie van EURO 2000. Hij werd in september 2000 bestuurslid technische zaken van Ajax[2] en na de beursgang commissaris van Ajax NV. In 2005 trad hij terug na een meningsverschil met voorzitter John Jaakke.[3]

Nuninga is sinds 2006 erelid van het genootschap van sportvrienden "De 144".[4]

Interlandloopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Nederlands elftal

[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn goede spel in de openingswedstrijd van het seizoen 1963/64 tegen Feyenoord[5] werd Nuninga door bondscoach Elek Schwartz voor de eerste keer geselecteerd voor het Nederlands elftal voor de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Luxemburg. De Roemeen gaf hem direct de voorkeur boven Rinus Bennaars, waardoor Nuninga op 11 september 1963 zijn debuut maakte in het Nederlands voetbalelftal. Hij wist na vier minuten te scoren. Nederland speelde teleurstellend met 1-1 gelijk.[6] Met zijn debuut kwam een voorspelling uit die hij op zijn veertiende aan zijn vader tijdens een interland in de Kuip had gedaan. Hij had gezegd dat een plaats voor hem in het Nederlands elftal bereikbaar was.[7] Nuninga zou in totaal negentien keer in het Nederlands elftal spelen. Hij maakte hierin vier doelpunten

Interlands van Klaas Nuninga voor Vlag van Nederland Nederland
Datum Wedstrijd Uitslag Soort Wedstrijd Doelpunten
Als speler bij Vlag van Nederland GVAV
1. 11 september 1963 Vlag van Luxemburg LuxemburgNederland Vlag van Nederland 1 – 1 EK-Kwalificatie 1
2. 22 Maart 1964 Vlag van België BelgiëNederland Vlag van Nederland 0 – 0 Vriendschappelijk 0
3. 12 April 1964 Nederland Vlag van NederlandVlag van Oostenrijk Oostenrijk 1 – 1 Vriendschappelijk 1
4. 29 April 1964 Nederland Vlag van NederlandVlag van Zweden Zweden 0 – 1 Vriendschappelijk 0
5. 24 mei 1964 Nederland Vlag van NederlandVlag van Albanië Albanië 2 – 0 WK-Kwalificatie 0
Als speler bij Vlag van Nederland Ajax
6. 9 december 1964 Nederland Vlag van NederlandVlag van Engeland Engeland 1 – 1 Vriendschappelijk 0
7. 26 januari 1965 Vlag van Israël IsraëlNederland Vlag van Nederland 0 – 1 Vriendschappelijk 0
8. 23 maart 1966 Nederland Vlag van NederlandVlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland 2 – 4 Vriendschappelijk 1
9. 17 april 1966 Nederland Vlag van NederlandVlag van België België 3 – 1 Vriendschappelijk 0
10. 11 mei 1966 Vlag van Schotland SchotlandNederland Vlag van Nederland 0 – 3 Vriendschappelijk 1
11. 7 september 1966 Nederland Vlag van NederlandVlag van Hongarije Hongarije 2 – 2 EK-kwalificatie 0
12. 18 september 1966 Vlag van Oostenrijk OostenrijkNederland Vlag van Nederland 2 – 1 Vriendschappelijk 0
13. 18 november 1966 Nederland Vlag van NederlandVlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije 1 – 2 Vriendschappelijk 0
14. 30 november 1966 Nederland Vlag van NederlandVlag van Denemarken Denemarken 2 – 0 EK-Kwalificatie 0
15. 5 april 1967 Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische RepubliekNederland Vlag van Nederland 4 – 3 EK-Kwalificatie 0
16. 16 april 1967 Vlag van België BelgiëNederland Vlag van Nederland 1 – 0 Vriendschappelijk 0
17. 10 mei 1967 Vlag van Hongarije HongarijeNederland Vlag van Nederland 2 – 1 EK-Kwalificatie 0
18. 13 september 1967 Nederland Vlag van NederlandVlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek 1 – 0 EK-Kwalificatie 0
19. 4 oktober 1967 Vlag van Denemarken DenemarkenNederland Vlag van Nederland 3 – 2 EK-Kwalificatie 0

Militair Elftal

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 7 oktober 1963 ging Nuninga in militaire dienst. Hij meldde zich die dag op de Frederik Hendrikkazerne in Vught. Hij was ingedeeld bij het eerste peloton van de Grenadiers.[8] Hoewel hij zijn debuut in het Nederlands Elftal had gemaakt werd hij geselecteerd voor het Nederlands militair elftal. Op 7 december 1963 speelde Nuninga zijn eerste wedstrijd. In de groepsfase op weg naar het Militaire Wereldkampioenschappen voetbal tegen Marokko. In Casablanca was Nuninga naast Piet Keizer en Pim Doesburg de grote uitblinker.[9] Mede door doelpunten van Nuninga tegen België (2), Noorwegen (2) en Marokko (1) werd Nederland ongeslagen eerste in de poule[10]. Het plaatste zich samen met gastland Turkije, Frankrijk en West-Duitsland voor de eindronde in Ankara. Naast Nuninga selecteerde Elek Schwartz o.a. Nico van Zoghel (DOS), Frans Geurtsen (DWS) en Rob Jacobs (Feyenoord)[11]. In de finalepoule werd zowel tegen Turkije als West-Duitsland met 1-1 gelijkgespeeld. Tegen de Fransen werd met 2-1 verloren. Frankrijk eindigde als eerste en werd wereldkampioen. Nederland kwam met West-Duitsland op een gedeelde derde plaats terecht[12].

Carrièrestatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Land Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
1960/61 Be Quick Vlag van Nederland Nederland Eerste divisie B 4 0 0
1961/62 GVAV Eredivisie 34 9 3 0 0 13
1962/63 25 14 0 0 0 14
1963/64 28 14 0 0 0 14
1964/65 Ajax 29 14 1 0 0 0 30 14
1965/66 27 15 5 1 0 0 32 16
1966/67 34 23 5 2 6 2 0 0 45 27
1967/68 33 13 6 4 2 0 0 0 41 17
1968/69 29 10 2 1 5 2 3 1 39 16
1969/70 DWS/A 30 4 4 2 0 0 34 6
1970/71 29 2 3 1 0 0 32 3
1971/72 30 2 1 0 0 0 31 2
Carrière totaal 13 4 3 1
Vlag van Nederland Ajax
Competitie Winnaar
Aantal Jaren
Nationaal
Landskampioen 3x 1965/66, 1966/67, 1967/68
KNVB Beker 1x 1966/67