Laurentien Brinkhorst

Laurentien Brinkhorst
Laurentien in 2012
Algemene informatie
Volledige naam	Petra Laurentien Brinkhorst
Geboren	25 mei 1966 Leiden
Nationaliteit(en)	Nederland
Religie	Protestantse Kerk in Nederland
Familie
Partner(s)	Constantijn der Nederlanden (2001-heden)
Kinderen	Eloise (2002) Claus-Casimir (2004) Leonore (2006)
Portaal    Nederland

Petra Laurentien Brinkhorst (Leiden, 25 mei 1966) is de echtgenote van prins Constantijn der Nederlanden. Hoewel zij door haar huwelijk geen adeldom verkreeg, wordt zij sindsdien ook wel aangeduid met haar 'titre de courtoisie', namelijk Hare Koninklijke Hoogheid Laurentien, Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, mevrouw Van Amsberg-Brinkhorst, kortweg prinses Laurentien. Als auteur noemt ze zich Laurentien van Oranje.

Laurentien Brinkhorst is een dochter van Laurens Jan Brinkhorst, die onder meer verscheidene malen minister was, en Jantien Heringa. Haar roepnaam was eerst Petra. Zij veranderde die als tiener in Laurentien, haar tweede officiële voornaam.^[1]

Haar middelbare school doorliep zij deels in Den Haag en later in Tokio, waar haar vader tijdelijk werkzaam was. Na de middelbare school studeerde zij geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar zij in 1986 haar propedeuse behaalde. Hierna studeerde zij politieke wetenschappen in Londen (Bachelor of Arts in 1989) en journalistiek aan de Universiteit van Californië - Berkeley (Master of Journalism in 1991). De titel van haar masterthesis is "Street prostitution in San Francisco".

Na haar studie werkte zij een klein jaar bij CNN in Atlanta. In mei 1992 vertrok zij naar Brussel, waar zij achtereenvolgens bij het Belmont European Policy Centre en bij sigarettenfabrikant Philip Morris werkte. In 1997 werd zij plaatsvervangend directeur van een PR-bureau en in 2000 lid van de directie van de Brusselse vestiging van Adamson BSMG Worldwide. Van juli 2001 tot mei 2003 was zij werkzaam bij de Londense vestiging van hetzelfde adviesbureau. Sinds mei 2003 is zij actief als onafhankelijk communicatieadviseur.

Op 17 mei 2001 trouwde Laurentien in Den Haag met Constantijn van Oranje-Nassau. Haar ouders kenden Constantijns moeder Beatrix al uit hun gezamenlijke Leidse studententijd. Laurentiens moeder woonde toen in hetzelfde studentenhuis. Ook daarna bleven haar ouders met Beatrix in contact.^[2] In een interview met Elsevier in december 2005 vertelden zij dat de eerste ontmoeting die zij zich herinneren, plaatsvond omstreeks 1985 op de Groene Draeck. In 1995 kregen zij in Brussel een relatie en zij verloofden zich in 2000. Bij het huwelijk droeg Laurentien een trouwjurk van de Belgische ontwerper Edouard Vermeulen en de lauwerkranstiara, een van de oudste tiara's van de Oranjes.

Het echtpaar heeft drie kinderen:

• Eloise Sophie Beatrix Laurence (8 juni 2002)
• Claus-Casimir Bernhard Marius Max (21 maart 2004)
• Leonore Marie Irene Enrica (3 juni 2006).

Als lid van het Koninklijk Huis is Laurentien aanwezig bij speciale gebeurtenissen, zoals Koningsdag en Prinsjesdag.

Vanwege het werk van Constantijn woonden Constantijn en Laurentien met hun jonge kinderen in Brussel. Omdat Constantijn sinds 1 maart 2015 niet langer in dienst is van de Europese Commissie, verhuisde het gezin naar Den Haag.

Sinds 2001 zet Laurentien zich in voor de bevordering van alfabetisering (zij gaf eerder in Brussel als vrijwilligster al les aan analfabeten). Zij richt zich met name op projecten die als doel hebben de laaggeletterdheid onder volwassenen te bestrijden. Daarnaast richt zij zich ook op initiatieven rondom leesbevordering onder kinderen en jongeren. Onder het pseudoniem 'Laurentien van Oranje' schreef zij in 2009 haar eerste kinderboek Mr. Finney en de wereld op zijn kop. De illustraties werden verzorgd door Sieb Posthuma. In 2016 brachten Laurentien en kinderboekenschrijver Paul van Loon, samen met de Efteling, een nieuw sprookjesboek uit: De Sprookjessprokkelaar. Een jaar later maakte de Efteling een musical rond het sprookje.

Functies

• Voorzitter Missing Chapter Foundation, die in 2010 op haar initiatief is opgericht
• Voorzitter Stichting Lezen & Schrijven, die in mei 2004 op haar initiatief is opgericht^[3]
• Erevoorzitter Vereniging van Openbare Bibliotheken (sinds december 2006)
• Voorzitter Europese Culturele Stichting (sinds 12 mei 2007)
• Beschermvrouwe Vereniging Onbeperkt Lezen
• Beschermvrouwe Stichting Handicap en Studie
• Beschermvrouwe Genootschap Onze Taal

In 2006 was zij juryvoorzitter van de AKO Literatuurprijs.

Laurentien is ridder grootkruis in de Huisorde van Oranje. Op 'Duurzame Dinsdag' 2014 ontving zij een 'Duurzaam lintje'.^[4] In 2010 werd de Majoor Bosshardt Prijs aan haar toegekend.^[5]

Laurentiens Missing Chapter Foundation werd op aanraden van de Kinderombudsman in 2020 benaderd om een kind-panel op te zetten en te begeleiden in verband met de afhandeling van de Kinderopvangtoeslagenaffaire. Sindsdien raakten Laurentien en de Missing Chapter Foundation steeds meer betrokken bij het onderwerp, onder meer met dialoogsessies die leidden tot de publicatie in december 2021 van het rapport '(Gelijk)waardig Herstel' en de oprichting door haar van een stichting in 2023: Stichting (Gelijk)waardig Herstel (SGH).^[6] Hiervan werd ze voorzitter.

SGH werd in de zomer van 2023 door staatssecretaris Aukje de Vries (VVD, douane en toeslagen) te hulp gevraagd om het compenseren van de ouders van het toeslagenschandaal vlotter te laten verlopen. Ouders die meer dan 30.000 euro gecompenseerd zouden moeten krijgen, moesten daarvoor wel eerst voldoende bewijs leveren. Het aantonen van causaliteit duurde erg lang en daarom werd gekozen voor een proef, alias de 'methode-Laurentien', waarbij veel soepeler werd omgegaan met het bewijzen van causaliteit en meer zou worden gewerkt met vaste bedragen. De stichting mocht de methode namens de overheid uitproberen en driehonderd dossiers afronden.^[7]

In mei 2024 berichtte de NOS over een conflict tussen de stichting en het ministerie van Financiën over de hoogte van de te betalen bedragen. De sommen die de stichting berekende, moesten immers navolgbaar en uit te leggen zijn aan andere ouders en de belastingbetaler. Gemiddeld kregen ouders die hun zaak lieten afhandelen door de stichting 128.000 euro uitgekeerd, wat ver boven het gemiddelde van 18.000 euro van de overheid lag. Volgens berekeningen van het ministerie zou dat op termijn neerkomen op een bedrag van 6,6 miljard euro.^[8]

De pilot van de stichting werd door het ministerie stopgezet. Ook heerste er bij het ministerie van Financiën ongemak over hoe om te gaan met Laurentien als lid van het koningshuis. Eigenlijk zou het ministerie harder hebben willen ingrijpen, maar dat ging volgens betrokkenen lastig omdat er iemand uit het koningshuis bij betrokken was. Laurentien zou ook niet vatbaar zijn voor kritiek en het liefst puur contact hebben gehad met de staatssecretaris of hoge ambtenaren. Na een kritische evaluatie van de methode-Laurentien kreeg het ministerie een brief terug: de opmerkingen waren ’feitelijk onjuist, onvolledig en suggestief’.^[9]

Laurentien reageerde zelf op alle commotie met een videoboodschap aan de getroffen ouders, waarin zij onder meer zei 'diep respect te hebben voor jullie onmetelijke geduld in deze haast onmenselijke onzekerheid'.^[10] Er volgde een Tweede Kamerdebat over de kwestie, waarin de Kamer aangaf onder voorwaarde door te willen met de stichting van Laurentien. Ook zou het toenmalige demissionaire kabinet Rutte IV meer controle willen op de stichting. Het was aan het volgende kabinet om een definitief oordeel over de rol van de stichting te vellen.^[11]

In de zomer van 2024 laaide de ophef over SGH op. De betrokkenheid van Laurentien bij de toekenning van hoge bedragen aan compensatie in de toeslagenaffaire, 'zonder bewijzen van geleden schade', was volgens Eerste Kamerlid en voormalig staatssecretaris van Financiën Martin van Rooijen (50Plus) staatsrechtelijk fout.^[12] In augustus 2024 maakte het AD bekend dat ambtenaren van het ministerie van Financiën meldingen hadden gedaan van grensoverschrijdend gedrag van Laurentien. Het zou gaan om 'intimidatie, uitschelden en geen tegenspraak dulden'.

De Volkskrant beweerde een dag later van diverse bronnen te hebben vernomen dat Laurentien een 'driftkikker' kon zijn als zij werd tegengesproken en dan in woede kon uitbarsten.^[13] De anonieme aantijgingen werden door voorzitter Gert-Jan Segers van de raad van toezicht van SGH weersproken en gezien als 'lasterlijke beschuldigingen' aan het adres van Laurentien.^[14]

In reacties aan het AD twijfelden diverse Tweede Kamerleden over de voorzetting van Laurentiens betrokkenheid bij de stichting. Sommige woordvoerders vonden dat het beter zou zijn als zij uit de stichting stapte, zodat de 'affaire Laurentien' ging rusten.^[15] Volgens emeritus hoogleraar staatsrecht Paul Bovend'Eert zou Laurentien zich uit de stichting moeten terugtrekken. Een andere uitweg zag hij niet. "Ze had nooit bij deze risicovolle aangelegenheid betrokken moeten worden," oordeelde Bovend’Eert.^[16]

Op 27 augustus dat jaar trok Laurentien zich met onmiddellijke ingang terug als voorzitter, maar bleef wel actief voor de stichting.^[17] Tegenover verslaggevers van RTL Nieuws weersprak ze in gesprekken met ambtenaren van het ministerie van Financiën ooit een grens te zijn overgegaan. "Ik ben nog nooit, in twintig jaar, 'gedoe' geweest. Misschien is het ongepast, maar ik ben al twintig jaar een saaie doos", beweerde Laurentien tegen de verslaggevers van RTL Nieuws.^[18] Ze zegde haar functie bij de stichting desondanks op, omdat "het allerlaatste dat ik wil is dat het om mij gaat". Ze ontkende te zijn gevraagd om te vertrekken.^[19]

• 2009: Mr. Finney en de wereld op zijn kop, Querido Kinderboek, ISBN 9789045110295, in samenwerking met Sieb Posthuma
• 2011: Mr. Finney en de andere kant van het water, Querido Kinderboek, ISBN 9789045111582, in samenwerking met Sieb Posthuma
• 2016: Nog lang en gelukkig, Uitgeverij Prometheus, ISBN 9789044630572, in samenwerking met Jeroen Smit

In 2022 had Laurentien een gastrol als zichzelf in de bioscoopfilm De Grote Sinterklaasfilm: Gespuis in de speelgoedkluis.^[21]

• Het Koninklijk Huis

Zie de categorie Laurentien Brinkhorst van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.