Leslie Allen

Leslie Allen
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit	Verenigde Staten
Geboorteplaats	Cleveland, OH, VS[1]
Geboortedatum	12 maart 1957
Lengte	1,78 m[1]
Gewicht	70 kg[1]
Profdebuut	1977[1]
Met pensioen	1987
Slaghand	rechts
Totaal prijzengeld	334.697 US dollar
Profiel	(en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans	87–117
Titels	1
Hoogste positie	17e (15 februari 1981)[2]
Grandslamresultaten
Australian Open	3e ronde (1982)
Roland Garros	4e ronde (1981)
Wimbledon	3e ronde (1981, 1983)
US Open	3e ronde (1979)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans	117–121
Titels	5
Hoogste positie	10e (6 februari 1983)[2]
Grandslamresultaten
Australian Open	1e ronde (1981, 1982)
Roland Garros	3e ronde (1983, 1984)
Wimbledon	3e ronde (1979, 1982, 1984)
US Open	3e ronde (1982, 1983)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans	12–11
Grandslamresultaten
Roland Garros	finale (1983)
Wimbledon	3e ronde (1982)
US Open	2e ronde (1981, 1982)
Laatst bijgewerkt op: 10 januari 2022
Portaal    Tennis

Leslie Allen (Cleveland, 12 maart 1957)^[1] is een voormalig tennisspeelster uit de Verenigde Staten van Amerika. Allen speelt rechts­handig. Zij was actief in het inter­na­tio­nale tennis van 1977 tot en met 1987.

In 1981 werd zij in Detroit de eerste Afro-Amerikaanse vrouw sinds het begin van het open tijdperk die een enkelspeltitel won op een professioneel toernooi.^[8][9]

Bron:^[9]

Leslie Allen is de dochter van Sarah Allen, een gescheiden onderwijzeres, later actrice, die in haar vrije tijd de tennissport beoefende. Hoewel de kleine Leslie vaak op de tribune zat als haar moeder een wed­strijd speelde, vermocht het tennis haar niet te interesseren. Doordat zij op de lagere school een klas had over­geslagen, was zij na het doorlopen van het middelbaar onderwijs (high school) nog een jaar te jong om naar college te mogen. Daarom ging zij een tijdje bij haar vader in Cleveland wonen, waar zij het examen­jaar op de Glenville High School nog maar een keertje overdeed, met daarnaast junior college-lessen. Voor de rest van de tijd zocht zij naar een geschikte sport, hetgeen haar als gekleurd meisje niet gemakke­lijk werd gemaakt. Op dat moment maakten Chris Evert en Billie Jean King furore, waardoor Leslie's keus uit­ein­de­lijk toch op tennis viel. Door tussenkomst van het Women's Law Fund werd zij door de Ohio Athletic Association geaccepteerd voor deelname aan tennistoernooien.

In de vier jaren daarna studeerde zij aan vier verschillende colleges: het Carnegie-Mellon Institute in Pittsburgh, het Fashion Institute of Technology in New York, Texas Southern in Houston en Southern California in Los Angeles, steeds op zoek naar betere faciliteiten om te trainen. In 1977 ontving zij op Southern Cal haar diploma cum laude, met als hoofdvak "verbale communicatie".

Allen won in 1977 de enkelspeltitel op de American Tennis Association Championships (een amateur­toernooi) in New Orleans.^[10] Zij stond in 1979 voor het eerst in een WTA-finale, op het klassieke toernooi van Montréal – zij verloor van de Tsjechische Hana Mandlíková. Enkele maanden later had zij haar grand­slam­debuut op Roland Garros – zij bereikte er meteen de derde ronde, onder meer door de Nederlandse Elly Vessies te verslaan. In 1981 veroverde Allen haar eerste, en enige, WTA-titel, op het toernooi van Detroit, waar zij in de finale revanche nam op Mandlíková.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de vierde ronde, op Roland Garros 1981, waar zij ten slotte verloor van het tweede reekshoofd, Martina Navrátilová. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 17e plaats,^[8] die zij bereikte in februari 1981, vlak na haar overwinning in Detroit.

Allen behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Reeds in 1978 speelde zij dubbel­spel­toernooien, zoals in Toronto met Nancy Ornstein,^[11] in San Antonio met Aleida Spex^[12] en op het Canadian Open, weer met Spex^[13] – bij deze optredens kwam zij niet voorbij de tweede ronde.

Allen had haar grandslamdebuut op Roland Garros 1979, met land­genote Kay McDaniel aan haar zijde. Een maand later, op Wimbledon, won zij haar eerste grandslam­partijen, geflankeerd door Rayni Fox. Allen stond in 1980 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Calgary, samen met landgenote Dianne Morrison – zij verloren van Marjorie Blackwood en Pam Whytcross. Later dat jaar veroverde Allen haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Tucson, samen met landgenote Barbara Potter, door het even­eens Amerikaanse koppel Mary-Lou Piatek en Wendy White te verslaan. In totaal won zij vijf WTA-titels, de laatste in 1984 in Birmingham, samen met land­genote Anne White.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 10e plaats, die zij bereikte in februari 1983.

In deze discipline bereikte Allen de finale op Roland Garros 1983, samen met landgenoot Charles Strode – zij verloren de eindstrijd van Barbara Jordan en Eliot Teltscher.

Na het beroepstennis te hebben verlaten, werd Allen televisiecommentator. Ook werd zij verkozen om zitting te nemen in de Board of Directors van de WTA.^[8] Zij stichtte de Leslie Allen Foundation, waarin zij jongeren helpt om successen te behalen, niet alleen op de tennisbaan maar ook daarbuiten.^[14] Allen werkt voorts als real estate agent (makelaar in onroerend goed) in New Jersey^[2] en zij is een motivational speaker.^[8]

nr.	finale	toernooi	ondergrond	tegenstandster	score	ref
gewonnen finales
1.	1981-02-08	WTA Detroit	tapijt (i)	Hana Mandlíková	6-4, 6-4	[15]
verloren finales
1.	1979-02-11	WTA Montréal	hardcourt (i)	Hana Mandlíková	6-7, 2-6	[16]

nr.	finale	toernooi	ondergrond	partner	tegenstandsters	score	ref
gewonnen finales
1.	1980-12-21	WTA Tucson	tapijt (i)	Barbara Potter	Mary-Lou Piatek Wendy White	7-6, 6-0	[17]
2.	1982-02-07	WTA Detroit	tapijt (i)	Mima Jaušovec	Rosie Casals Wendy Turnbull	6-4, 6-0	[18]
3.	1982-04-25	WTA Amelia Island	gravel	Mima Jaušovec	Barbara Potter Sharon Walsh	6-1, 7-5	[19]
4.	1984-03-25	WTA Dallas	tapijt (i)	Anne White	Sandy Collins Elizabeth Sayers	6-4, 5-7, 6-2	[20]
5.	1984-06-17	WTA Birmingham	gras	Anne White	Barbara Jordan Elizabeth Sayers	7-5, 6-3	[21]
verloren finales
1.	1980-02-10	WTA Calgary	hardcourt (i)	Dianne Morrison	Marjorie Blackwood Pam Whytcross	5-7, 7-5, 4-6	[22]
2.	1984-01-09	WTA Washington	tapijt (i)	Anne White	Barbara Potter Sharon Walsh	1-6, 7-6, 2-6	[23]
3.	1985-01-20	WTA Denver	tapijt (i)	Sharon Walsh	Mary-Lou Piatek Robin White	6-1, 4-6, 5-7	[24]

nr.	finale	toernooi	ondergrond	partner	tegenstanders	score
gewonnen finales
geen
verloren finales
1.	1983-06-05	Roland Garros	gravel	Charles Strode	Barbara Jordan Eliot Teltscher	2-6, 3-6	details

toernooi	1979	1980	1981	1982	1983	1984	1985
Australian Open	–	–	2R	3R	–	–	–
Roland Garros	3R	3R	4R	2R	1R	1R	–
Wimbledon	–	1R	3R	2R	3R	1R	–
US Open	3R	2R	1R	1R	1R	–	2R

toernooi	1979	1980	1981	1982	1983	1984	1985	1986
Australian Open	–	–	1R	1R	–	–	–	g.t.
Roland Garros	1R	1R	2R	2R	3R	3R	–	–
Wimbledon	3R	1R	2R	3R	–	3R	–	1R
US Open	1R	2R	2R	3R	3R	2R	1R	2R

toernooi	1979	1980	1981	1982	1983	1984
Australian Open	g.t.	g.t.	g.t.	g.t.	g.t.	g.t.
Roland Garros	–	HF	1R	2R	F	2R
Wimbledon	–	–	–	3R	–	1R
US Open	1R	–	2R	2R	1R	–

• (en) Profiel van Leslie Allen op de website van de WTA
• (en) Profiel van Leslie Allen op de website van de ITF
• (en) Profiel van Leslie Allen op de website van Wimbledon
• (en) Origineel profiel van Leslie Allen op de website van de WTA
• (en) Origineel profiel van Leslie Allen op de website van de ITF