French
DeutschLieke Marsman
| Lieke Marsman | ||||
|---|---|---|---|---|
_(cropped).jpg) | ||||
Marsman (2014) | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Lieke Marsman | |||
| Geboren | 1990[1] | |||
| Geboorteplaats | Zaltbommel[1] | |||
| Land |  Nederland | |||
| Beroep | auteur | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 2009-heden | |||
| Invloeden | Dorianne Laux Richard Siken Daphne Gottlieb[2] | |||
| Bekende werken | Wat ik mijzelf graag voorhoud | |||
| Uitgeverij | Uitgeverij Pluim | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Lieke Marsman (Zaltbommel, 1990) is een Nederlandse dichteres. Zij was Dichter des Vaderlands voor de periode 2021-2023.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Marsman groeide op in Zaltbommel. In 2008 behaalde ze haar vwo-diploma op het Cambium College aldaar.[1] In 2015 rondde ze haar studie filosofie af aan de Universiteit van Amsterdam.[1] Ze begon in 2009 met publiceren voor de literaire tijdschriften De Gids en Tirade.nu en voor Vrij Nederland.[1]
In 2010 verscheen haar debuutbundel Wat ik mijzelf graag voorhoud, die in 2011 met drie literaire prijzen werd bekroond. Van dit boek werden meer dan 3.000 exemplaren verkocht. Tussen januari 2013 en maart 2015 maakte Marsman deel uit van de redactie van het literair tijdschrift Tirade. Haar tweede bundel De eerste letter verscheen in januari 2014 en heeft onder meer angstaanvallen als thema.[3] In juni 2017 verschenen twee boeken tegelijk: haar eerste roman, Het tegenovergestelde van een mens,[4] een vervlechting van essay en poëzie, en Man met hoed, haar verzamelde gedichten en een selectie vertalingen. Deze verzameling werd deels uitgebracht omdat de vorige uitgever van haar poëzie de bundels niet herdrukte.
In april 2018 werd in haar bovenrug een kwaadaardige bottumor ontdekt die met succes operatief kon worden verwijderd. Als gevolg van deze ingreep kon Marsman haar rechterarm weliswaar bewegen, maar niet meer omhoog doen. In De volgende scan duurt 5 minuten, dat in september 2018 verscheen, beschreef ze dit proces. Daarnaast behandelde ze politieke kwesties, want voor haar was het logisch kanker en politiek met elkaar te verbinden.[1] Deze dichtbundel werd in het Engels vertaald door Sophie Collins.
In januari 2021 kwam de dichtbundel In mijn mand uit. In die maand werd zij voor de periode 2021-2023 benoemd tot Dichter des Vaderlands als opvolger van Tsead Bruinja. In oktober 2021 nam ze deel aan de Nacht van de poëzie.[5]
Op 8 juli 2022 werden haar rechterarm en -schouder geamputeerd, omdat de bestraling tegen kanker niet hielp.[6]
Op 14 augustus 2022 werd zij in het programma Zomergasten (NPO 2) door Janine Abbring geïnterviewd, ook over haar ziekte.[7]
Thema's in haar werk zijn onder meer filosofie, liefde, maatschappelijke kwesties als klimaatproblematiek en persoonlijke identiteit.[8]
Persoonlijk
[bewerken | brontekst bewerken]Marsman heeft sinds 2019 een relatie met journaliste Simone Peek.[6]
Werk
[bewerken | brontekst bewerken]- Wat ik mijzelf graag voorhoud, Van Oorschot, Amsterdam, 2010
- bekroond met C. Buddingh'-prijs 2011, Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs 2011 en Liegend Konijn Debuutprijs 2011 en genomineerd voor Jo Peters Poëzieprijs 2012
- De eerste letter, Van Oorschot, Amsterdam, 2014
- Het tegenovergestelde van een mens, Atlas Contact, Amsterdam, 2017
- Man met hoed, Atlas Contact, Amsterdam, 2017
- De volgende scan duurt 5 minuten, Pluim, Amsterdam, 2018
- Engels: The following scan will last five minutes, vertaling door Sophie Collins, Liverpool University Press, Liverpool, 2019.
- Hoe gaat het met je, essay, voor het eerst uitgebracht in haar boek De volgende scan duurt vijf minuten (2018), opgenomen in: Virgina Woolf, Over ziek zijn, Uitgeverij HetMoet, Amsterdam, 2020. ISBN 9789083018386
- In mijn mand, Pluim, Amsterdam, 2021
- bekroond met de Eline van Haarenprijs[9]
- Ter gelegenheid van poëzie, Pluim, Amsterdam, 2023
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ a b c d e f Gidi Heesakkers, ‘Ik had het nodig om over politiek te schrijven, om de kanker mij niet helemáál over te laten nemen’
. de Volkskrant (14 september 2018). Gearchiveerd op 17 september 2018. Geraadpleegd op 2 november 2024. - ↑ Jeroen Dera, Schrijven als een vorm van denken. Gearchiveerd op 15 juni 2014. Geraadpleegd op 15 juni 2014.
- ↑ De eerste letter. VPRO Boeken (januari 2014). Gearchiveerd op 2 oktober 2014.
- ↑ Met o.a. Lieke Marsman en 'Ongesigneerd: het winkelcentrum'. Nooit meer slapen (radioprogramma) - VPRO (24 juni 2017). Geraadpleegd op 2 november 2024.
- ↑ Lieke Marsman - 38ste Nacht van de Poëzie. VPRO poezie (6 oktober 2021). Geraadpleegd op 2 november 2024 – via YouTube.
- ↑ a b Katja de Bruin, ‘Ik houd van grote thema’s’. VPRO Gids nummer 32 (12 augustus 2022). Gearchiveerd op 12 augustus 2022. Geraadpleegd op 2 november 2024.
- ↑ Lieke Marsman. Zomergasten - VPRO (14 augustus 2022). Geraadpleegd op 2 november 2024.
- ↑ Lieke Marsman. KB, nationale bibliotheek. Geraadpleegd op 2 november 2024.
- ↑ Rieuwert Krol, Lieke Marsman wint de Eline van Haarenprijs 2023. Tzum (11 december 2023). Geraadpleegd op 2 november 2024.
