French
DeutschLobulus paracentros
| Lobulus paracentros | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
In deze animatie is de lobulus paracentros in rood weergegeven. | ||||
| Synoniemen | ||||
| Latijn | lobulus paracentralis[1] lobulus cerebri paracentralis[2] | |||
| Gegevens | ||||
| Onderdeel van | Frontale en pariëtale kwab | |||
| Onderdelen | Gyrus paracentros anterior Gyrus paracentros posterior | |||
| Schorsvelden | Area gigantopyramidalis (4) | |||
| Functionele gebieden | Primaire motorische schors | |||
| ||||
De lobulus paracentros[5] is een kwabje aan het mediale deel van de grote hersenen.[6] De lobulus paracentros wordt in sommige werken opgedeeld in een voorste winding, de gyrus paracentros anterior, als onderdeel van de frontale kwab[1] en een achterste winding, de gyrus paracentros posterior, als onderdeel van de pariëtale kwab.[1]
De achtergrens van lobulus paracentros wordt gevormd door de ramus marginalis sulci cinguli.[6] en de ondergrens door de sulcus cinguli.[6]
Schorsvelden
[bewerken | brontekst bewerken]In de hersenkaart van Brodmann[7] bedekt het achterste deel van area frontalis agranularis (area 6), het voorste deel van de lobulus paracentros. Aansluitend ligt de area gigantopyramidalis (area 4).[7]
Naamgeving
[bewerken | brontekst bewerken]Paracentros in de naam lobulus paracentros duidt aan dat dit kwabje naast (Grieks: παρά pará, naast[8]) de gyri prae- en postcentralis ligt.[9] De gyri prae- en postcentralis liggen op hun beurt respectievelijk voor en achter de sulcus centralis.
Het Latijnse woord centrum is een leenwoord uit het Grieks (κέντρον kéntron).[10] Gegeven het feit dat in het klassieke Latijn bij de Romeins schrijver en wetenschapper Plinius de Oudere dit Griekse leenwoord een Latijnse uitgang kreeg,[9] namelijk -alis in centralis, werd het woord gedeeltelijk als niet-vreemd beschouwd. Echter, samengestelde woorden bestaande uit κέντρον met een ander Grieks deel, behouden wel hun Griekse uiterlijk in het klassieke Latijn, zoals eccentros (Grieks: ἔκκεντρος).[10] Overeenkomstig is het bijvoeglijk naamwoord paracentros gevormd. De veelvoorkomende vorm (lobulus) paracentralis[1][11] is niet overeenkomstig de regels van het klassieke Latijn (en Oudgrieks) gevormd.[9]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ a b c d Federative Committee on Anatomical Terminology (1998). Terminologia Anatomica. Stuttgart: Thieme
- ↑ a b c d Foster, F.D. (1891-1893). An illustrated medical dictionary. Being a dictionary of the technical terms used by writers on medicine and the collateral sciences, in the Latin, English, French, and German languages. New York: D. Appleton and Company.
- ↑ a b c Krause, W., His, W. & Waldeyer, W. (1903). Handbuch der Anatomie des Menschen. Mit einem Synonymenregister. Leipzig: Verlag S. Hirzel.
- ↑ Kahle, W., Steen, F.J. van der & Steen, J.C. van der (1996). Sesam Atlas van de anatomie. Deel 3: Zenuwstelsel en zintuigen. (13e druk). Baarn: Bosch & Keuning.
- ↑ Triepel, H. (1910). Nomina Anatomica. Mit Unterstützung von Fachphilologen. Wiesbaden: Verlag J.F. Bergmann.
- ↑ a b c Nieuwenhuys, R., Voogd, J., Huijzen, C. van (1988). The human central nervous system: a synopsis and atlas (3de uitgave). Berlijn/Heidelberg/New York: Springer
- ↑ a b Brodmann, K. (1909). Vergleichende Lokalisationslehre der Großhirnrinde in ihren Prinzipien dargestellt auf Grund des Zellenbaues. Leipzig: Verlag von Johann Ambrosius Barth.
- ↑ Liddell, H.G. & Scott, R. (1940). A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford: Clarendon Press.
- ↑ a b c Triepel, H. (1910). Die anatomischen Namen. Ihre Ableitung und Aussprache. Mit einem Anhang: Biographische Notizen.(Dritte Auflage). Wiesbaden: Verlag J.F. Bergmann.
- ↑ a b Lewis, C.T. & Short, C. (1879). A Latin dictionary founded on Andrews' edition of Freund's Latin dictionary. Oxford: Clarendon Press.
- ↑ His, W. (1895). Die anatomische Nomenclatur. Nomina Anatomica. Der von der Anatomischen Gesellschaft auf ihrer IX. Versammlung in Basel angenommenen Namen. Leipzig: Verlag Veit & Comp.