Lucie Silvas

Lucie Silvas
Algemene informatie
Geboren	4 september 1977
Geboorteplaats	Kingston upon Thames
Land	Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief	2000 - heden
Genre(s)	Pop
Label(s)	Chrysalis (2000) Mercury (2003-2008)
Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

Lucie Silvas (geboren als Lucie Joanne Silverman, Surrey, Engeland, 4 september 1977) is een Brits singer-songwriter.

Lucie Silvas werd als het derde en laatste kind van een vader uit Nieuw-Zeeland en een moeder uit Schotland geboren. Mia en Nikki zijn haar twee oudere zussen. Op haar vijfde begon Silvas met piano spelen en op haar tiende schreef ze haar eerste eigen nummer. Voordat ze een platencontract in de wacht sleepte, werkte Silvas voornamelijk als achtergrondzangeres. Zo zong ze bij Take That-zanger Gary Barlow en Judie Tzuke. In 2000 kreeg de zangeres een platencontract bij EMI Music en bracht vervolgens in het Verenigd Koninkrijk haar eerste single It's too late uit. Deze single flopte echter, waarna ze door EMI op straat werd gezet. Zonder platencontract begon Silvas hierna als songwriter voor andere artiesten te werken. Zo schreef ze liedjes voor onder meer Kelly Clarkson, Gareth Gates, Liberty X en Rachel Stevens.

In 2003 tekende Silvas een nieuw platencontract bij Mercury Records, waarna ze begon aan het schrijven en opnemen van haar debuutalbum. De eerste single van dat album was de pianoballad What you're made of, die begin oktober door Mercury in het Verenigd Koninkrijk werd uitgebracht. Het nummer kwam binnen op de zevende plaats van de Britse hitlijst. Silvas’ debuutalbum Breathe in verscheen half oktober en werd in haar thuisland goed ontvangen.

De tweede single van haar debuutalbum werd de titeltrack Breathe in, die begin januari 2005 in het Verenigd Koninkrijk verscheen. In de week na de release kwam de single binnen op de zesde plaats van de Britse hitlijst. Dit gaf een impuls aan de verkoop van Silvas’ album, waarna de interesse voor haar muziek ook in enkele andere Europese landen toenam. In Nederland werd What you're made of in maart uitgebracht en bereikte het, dankzij de vele airplay op radio en televisie, de 28e plaats in de Nederlandse Top 40. Intussen maakte Silvas met een zelf gekozen band een tournee door Engeland, waarvan de tickets goed verkochten. De derde single van het album, The game is won, werd begin mei in het Verenigd Koninkrijk uitgebracht. Ondanks het feit dat verschillende Britse critici voorspelden dat dit Silvas' eerste nummer 1-hit zou worden, strandde de single in de Britse hitlijsten teleurstellend op nummer 38. Toch bleef het album van de zangeres goed verkopen en kon het medio 2005 met platina worden bekroond.

Terwijl de single Breathe in in Nederland in de Tipparade bleef steken, wist Don't look back, de vierde single van haar debuutalbum, in de Britse hitlijsten niet hoger te komen dan nummer 34. In de zomermaanden van 2005 hield Silvas zich bezig met promotie in onder meer Duitsland, Spanje en Nederland. Dit resulteerde later dat jaar in een volgende hit: Nothing else matters (een cover van de groep Metallica). Het album Breathe in bereikte in Nederland intussen de platinastatus. Na dit succes bracht Silvas Forget me not uit, een single die zowel in Nederland als in haar thuisland uitdraaide op een flop. Silvas gaf op 9 maart 2006 in Utrecht haar eerste concert in Nederland. Door het snelle uitverkopen hiervan gaf Silvas op 1 juni 2006 nog een extra concert in de Heineken Music Hall te Amsterdam.

In de zomer van 2006 werkte Silvas met diverse songwriters en producers aan een geheel nieuw album, The same side. Universal Music bracht het album op 23 oktober 2006 op de Nederlandse markt. Als eerste single verscheen in Nederland het nummer Everytime I think of you, een duet tussen Silvas en Marco Borsato. Het nummer, oorspronkelijk van The Babys, bereikte kort na het verschijnen de eerste plaats van de Nederlandse Top 40 en werd daarmee Silvas' eerste nummer 1-single. Ook in Vlaanderen werd het een grote hit. Het album The same side werd in Nederland, dankzij een verkoop van 40.000 exemplaren, reeds op de dag van verschijning met goud bekroond. Tijdens Marco Borsato's concertenreeks Symphonica in Rosso, in het Gelredome te Arnhem, trad Silvas diverse malen op.

In contrast met haar populariteit in Nederland wist Silvas haar succes in het Verenigd Koninkrijk niet te behouden. Het eind 2006 uitgebrachte nummer Last year, dat haar bij de Britten een grootse comeback moest bezorgen, liep uit op een teleurstelling: de single flopte en wist de Britse Top 40 niet te behalen. Hiermee werd de verschijningsdatum van de Britse editie van The same side tijdelijk opgeschort en verschoven naar februari 2007. Tot die tijd hield de zangeres zich voornamelijk bezig met promotie en optredens in Nederland en enkele andere Europese landen, waar ze op dat moment meer succes had. Uiteindelijk kreeg Silvas met haar tweede plaat geen voet aan de grond in eigen land. Het gevolg was dat ze haar platencontract bij Mercury Records verloor.

Op 30 juni 2007 gaf Silvas samen met het Metropole Orkest een concert in de Amsterdamse Heineken Music Hall.

Ondanks dat zij (met name in Nederland) een succesvolle carrière had opgebouwd, verdween Silvas na 2007 uit de schijnwerpers en raakte zij enigszins in de vergetelheid. Pas in februari 2015 bracht ze weer nieuwe muziek uit op de naar haarzelf genoemde ep Lucie Silvas. Later dat jaar, in september, verscheen haar derde studioalbum: Letters to ghosts. Op dit album verruilde ze haar vroegere muziekstijl voor een meer country-achtig geluid. Het album werd opgenomen in het Amerikaanse Nashville en uitgebracht op haar eigen platenlabel Furthest Point. Na het floppen van Letters to ghosts volgde in augustus 2018 haar vierde album E.G.O. Ook deze plaat sloeg echter niet aan.

• Officiële site