Mark Turner

Mark Turner
Mark Turner
Algemene informatie
Geboren Fairborn (Ohio), 10 november 1965
Geboorteplaats FairbornBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Jaren actief jaren 1990-heden
Genre(s) jazz
Beroep muzikant
Instrument(en) saxofoon
Label(s) Warner Bros., ECM
Act(s) Kurt Rosenwinkel, Aaron Goldberg, David Binney, Billy Hart, Gilad Hekselman, SFJAZZ Collective
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Mark Turner (Fairborn, 10 november 1965) is een Amerikaanse jazzsaxofonist.

Turner werd geboren in Fairborn, Ohio en groeide op in het kleine stadje Palos Verdes Estates in Zuid-Californië. Turner was oorspronkelijk van plan om commercieel artiest te worden. Op de lagere school speelde hij de klarinet, gevolgd door de alt- en tenorsaxofoon op de middelbare school. Hij studeerde aan de California State University - Long Beach in de jaren 1980 (speelde in de jazzensembles) en stapte vervolgens over naar en studeerde af aan het Berklee College of Music in 1990, voordat hij verhuisde naar New York. Turner werkte langere tijd bij Tower Records in New York, voordat hij fulltime als jazzmuzikant aan de slag ging.[1]

Begin november 2008 verwondde Turner twee vingers aan een van zijn handen met een motorzaag, maar eind februari 2009 trad hij weer op met het Edward Simon Quartet in de Village Vanguard.

Hij is getrouwd met de psychiater en antropologe Dr. Helena Hansen.[2]

Stijl en invloeden

[bewerken | brontekst bewerken]

Turners geluid doet denken aan dat van Warne Marsh, maar hij heeft ook elementen van John Coltrane in zijn spel. Turner heeft zowel Marsh als Coltrane als invloeden genoemd en heeft elementen van de stijlen van beide spelers in zijn muziek gebruikt.[3] Het bereik van Turner strekt zich uit tot in het hoge altissimo register. Zijn geïmproviseerde lijnen hebben de neiging om meerdere octaven te overspannen en bevatten een grote harmonische en ritmische complexiteit. Zijn composities maken vaak gebruik van herhaalde patronen, oneven gemeten maatsoorten en intervallische sprongen.[4]

Turner beweert dat zijn muziek zich ontvouwt als een verhaal. Daarom is zijn album uit 2014 Lathe of Heaven vernoemd naar de gelijknamige roman van Ursula Le Guin, die is gebaseerd op het idee van een wereld, waarin de aard van de werkelijkheid steeds verandert.[5]

Muzikale verenigingen

[bewerken | brontekst bewerken]

In september 2014 bracht Turner zijn eerste album uit als leider sinds 2001 bij ECM Records.[6] Daarop spelen trompettist Avishai Cohen, bassist Joe Martin en drummer Marcus Gilmore.[7] Turner maakt deel uit van het trio Fly, waaronder hijzelf, bassist Larry Grenadier en drummer Jeff Ballard.[8] Hij speelt ook in het kwartet van gitarist Gilad Hekselman en in het kwartet van drummer Billy Hart.[9] Turner heeft uitgebreid opgenomen met onder andere gitarist Kurt Rosenwinkel, saxofonist David Binney en pianist Aaron Goldberg.[10] Turner, de ultieme jazz-sideman, speelde of werkte samen met meer dan 45 jazzbands. Alleen al in 2018 en 2019 speelde hij op acht verschillende jazzalbums als sideman of medewerker.

  • 1995: Yam Yam (Criss Cross)[11]
  • 1998: Mark Turner (Warner Bros.)
  • 1998: In This World (Warner Bros.)
  • 1998: The Music of Mercedes Rossy (Fresh Sound)
  • 2000: Ballad Session (Warner Bros.)
  • 2000: Two Tenor Ballads (Criss Cross)[12]
  • 2000: Consenting Adults met M.T.B. (Criss Cross)
  • 20001: Dharma Days (Warner Bros.)
  • 2013: Dusk Is a Quiet Place met Baptiste Trotignon (Naive)
  • 2015: Lathe of Heaven (ECM)[13]
  • 2018: Temporary Kings (ECM)
  • 2019: Mark Turner Meets Gary Foster (Capri)

Met Fly

  • 2004: Fly (Savoy)
  • 2009: Sky & Country (ECM)
  • 2012: Year of the Snake (ECM)

Met George Colligan

  • 1997: The Newcomer (SteepleChase)
  • 1999: Unresolved (Fresh Sound)
  • 2000: Constant Source (SteepleChase)

Met Billy Hart

  • 2006: Billy Hart Quartet (HighNote)
  • 2012: All Our Reasons (ECM)
  • 2014: One Is the Other (ECM)

Met Jochen Rueckert

  • 2011: Somewhere Meeting Nobody (Pirouet)
  • 2014: We Make the Rules (Whirlwind)
  • 2016: Charm Offensive (Pirouet)

Met Edward Simon

  • 1995: Edward Simon (Kokopelli)
  • 2011: La Bikina (Red)
  • 2013: Venezuelan Suite (Sunnyside)

Met Kurt Rosenwinkel

  • 2000: The Enemies of Energy (Verve)
  • 2000: The Next Step (Verve)
  • 2003: Heartcore (Verve)
  • 2008: The Remedy (ArtistShare)

Met anderen

[15]

[bewerken | brontekst bewerken]