Mont Aigoual

Mont Aigoual
Hoogte	1567 m
Coördinaten	44° 7′ NB, 3° 35′ OL
Ligging	Lozère
Gebergte	Massief de l'Aigoual
Portaal    Aardwetenschappen

Bos op de Mont Aigoual (Nationaal park Cevennen)
Onderdeel van de werelderfgoedinschrijving: Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa
Land	Frankrijk
UNESCO-regio	Europa en Noord-Amerika
Criteria	ix
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr.	1133
Inschrijving	2021 (44e sessie)
UNESCO-werelderfgoedlijst

De Mont Aigoual ("Regenberg") is een berg van het Massief de l'Aigoual en ligt op de grens tussen de departementen Lozère en Gard in Frankrijk. Hij is circa 1565 meter hoog en daarmee de hoogste top van de Gard en de een na hoogste van de Lozère en de Cevennen. Sinds 2021 is 75 hectare beukenbos op de Aigoual erkend als Unesco-Werelderfgoed (onderdeel van Oude en voorhistorische beukenbossen van de Karpaten en andere regio's van Europa).

De naam van de berg is ontleend aan de overvloedige regens die de flanken teisteren. De warme vochtige lucht uit het zuidelijke Rhônedal stijgt op tegen de Cevennen en leidt tot neerslag op de "Regenberg".

De Mont Aigoual ligt tussen Meyrueis en Le Vigan op de hoofdkam van de Cevennen. De dichtstbijzijnde plaats bij de top van de berg is l'Espérou.

De top van de Mont Aigoual kan bereikt worden via een groot aantal wegen, die op de flanken van de berg samenkomen. Men kan de top bereiken via volgende wegen:

• vanuit Valleraugue: via l'Espérou. Een brede weg (D986) die langzaam klimt, maar daardoor zeer lang is (28 kilometer aan 4,3%). De meest gebruikte route naar de top.
• vanuit Taleyrac: via de Col de la Lusette (kleine afdaling), l'Espérou en de Col de Serreyrède
• vanuit l'Arboux: via de Col des Vieilles (kleine afdaling), de Col de la Lusette (kleine afdaling), l'Espérou en de Col de Serreyrède
• vanuit Le Vigan via de Col du Minier, l'Espérou en de Col de Serreyrède
• vanuit Saint-Jean-du-Bruel: via Dourbies, l'Espérou en de Col de Serreyrède
• vanuit Saint-Jean-du-Bruel: via de Col de la Pierre Plantée, de D151 (kleine afdaling), Dourbies, l'Espérou en de Col de Serreyrède
• vanuit Saint-Jean-du-Bruel: via de Col de la Pierre Plantée, de D710 (kleine afdaling) en de Col de Serreyrède
• vanuit Trèves: via de Col de la Pierre Plantée, de D710 (kleine afdaling) en de Col de Serreyrède
• vanuit Trèves: via Camprieu en de Col de Serreyrède
• vanuit Meyrueis: via de D986 en de Col de Serreyrède
• vanuit Meyrueis: via de Col de Perjuret
• vanuit Fraissinet-de-Fourques: via de Col de Perjuret
• vanuit Rousses: rechtstreeks
• vanuit Saint-André-de-Valborgne: via de Col Salidès (kleine afdaling)

De Mont Aigual ligt op de waterscheiding tussen de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. Deze waterscheiding loopt over de hoofdkam van de Cevennen. De bergtop ligt op de waterscheiding van de rivieren de Hérault en de Tarnon, een zijrivier van de Tarn (Garonne). Verder wateren delen van de berg af via de Gardon de St-Jean, Dourbie, Trèvezel (zijrivier van de Dourbie), Bonheur (zijrivier van de Trèvezel), Brèze (zijrivier van de Jonte) en Jonte.

Boven op de top van de berg is sinds 1887 een observatorium van de Franse meteorologische dienst gevestigd. Dit centrum is te bezoeken en documenteert weersverwachtingen en informatie over het weer. De gemiddelde neerslag op Mont Aigoual bedraagt circa 2250 mm per jaar.

Bij gunstige omstandigheden is het uitzicht op de Mont Aigoual weids. Zowel de Canigou, nabij Perpignan in de oostelijke Pyreneeën op zo'n 200 km als de Barre des Écrins van het Pelvouxmassief op 240 km zijn dan goed te zien. Bij heel helder weer is zelfs de Mont Blanc op ruim 320 km als een klein karteltje op de horizon te zien. In de zomer kan het mistig zijn en kan men beter vroeger of later op de dag van het uitzicht genieten.

Er zijn wandelingen te maken zoals de Sentier des Botanistes en de Sentier des 4000 marches. Er is ook een wintersportgebied bij l'Esperou.

Mont Aigoual was op 3 september 2020 aankomstplaats van de zesde etappe van de Ronde van Frankrijk. Deze werd gewonnen door de Kazach Aleksej Loetsenko. De top van de Mont Aigoual werd bereikt nadat eerst de steile Col de la Lusette werd beklommen.

Mont Aigoual is ook bekend geworden dankzij het autobiografische boek De renner van Tim Krabbé uit 1978. In deze roman beschrijft de auteur onder andere zijn deelname aan de Ronde van Mont Aigoual in 1977, een wedstrijd voor amateurs met start en finish in Meyrueis.

• 
  observatorium Météo France
• 
• 
  Antennes voor telecommunicatie

• 
  Oostzijde van de berg
• 
  Transhumance op de hellingen van de Mont Aigoual.

• www.meteo.fr, de Franse meteorologische dienst vanaf de Mont Aigoual
• www.aigoual.org, webstek gewijd aan de Mont Aigoual

Zie de categorie Mont Aigoual van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.