French
DeutschNationaal park Carlsbad Caverns
| Nationaal park Carlsbad Caverns | ||||
|---|---|---|---|---|
| IUCN-categorie II (Nationaal park) | ||||
  | ||||
| Locatie | New Mexico, USA | |||
| Coördinaten | 32° 11′ NB, 104° 27′ WL | |||
| Nabije plaats | Carlsbad | |||
| Oppervlakte | 3081 | |||
| Opgericht | 14 mei 1930 | |||
| Bezoekersaantal | 407.367 (in 2006) | |||
| Beheer | National Park Service | |||
 | ||||
kaart van het park | ||||
| ||||
| Nationaal park Carlsbad Caverns | ||
|---|---|---|
| Werelderfgoed natuur | ||
 | ||
| Land |  Verenigde Staten | |
| UNESCO-regio | Europa en Noord-Amerika | |
| Criteria | vii, viii | |
| Inschrijvingsverloop | ||
| UNESCO-volgnr. | 721 | |
| Inschrijving | 1995 (19e sessie) | |
| UNESCO-werelderfgoedlijst | ||
Nationaal park Carlsbad Caverns (Engels Carlsbad Caverns National Park) is een nationaal park en tevens werelderfgoed gelegen in de Guadalupe Mountains in de Amerikaanse staat New Mexico. Het park is vooral bekend vanwege de ondergrondse toeristische grotten. Deze grotten zijn voor toeristen op twee manieren te betreden; via de natuurlijke ingang en via een lift die meteen naar het 230 meter dieper gelegen gedeelte gaat.
Het park heeft twee registraties in het National Register of Historic Places: “The Caverns Historic District” en de “Rattlesnake Springs Historic District”[1]. Ongeveer een derde van het park is gereserveerd als beschermd natuurgebied.
Het park wordt het drukst bezocht tijdens de weekenden na Independence Day en Memorial Day.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Van jongs af aan verkende Jim White (1882 - 1946) de grotten in het park met een zelfgemaakte touwladder. De meeste mensen geloofden destijds nog niet in het bestaan van de grotten. White gaf de meeste kamers in de grotten hun naam, waaronder de Big Room, New Mexico Room, King's Palace, Queen's Chamber, Papoose Room, and Green Lake Room. Hij gaf ook de meeste kenmerkende formaties in de grot hun namen zoals de Totem Pole, Witch's Finger, Giant Dome, Bottomless Pit, Fairyland, Iceberg Rock, Temple of the Sun, en Rock of Ages.
Het plaatsje Carlsbad en de grotten zijn vernoemd naar Karlsbad in Tsjechië.
De grotten
[bewerken | brontekst bewerken]Het park bevat in totaal 116 grotten.[2] Daarvan zijn enkel de Carlsbad Caverns en de Slaughter Canyon Cave open voor publiek. De Slaughter Canyon Cave is bovendien alleen te bezoeken via een georganiseerde tour onder leiding van een gids.[3]
De Lechuguillagrot, die in 1986 werd ontdekt, is in kaart gebracht tot een diepte van 489 meter. Daarmee is het de diepste kalksteengrot in de Verenigde Staten.
De Carlsbad Caverns bevat onder ander de op een na grootste ondergrondse grotkamer ter wereld; de Big Room, een kalksteenkamer met een lengte van 1219 meter, een breedte van 190.5 meter en een hoogte van 107 meter.[4]
Andere attracties
[bewerken | brontekst bewerken]In het park bevinden zich drie hikingroutes.
In een afgelegen stuk van het park bevindt zich een natuurlijke oase, waar onder andere 300 vogelsoorten leven.[5] Dit maakt deze plek geliefd voor vogelspotters.[6]
Galerij
[bewerken | brontekst bewerken]-
Natuurlijke toegang tot de grot -
Stalagmieten in de Big Room -
Enkele van de oudste trappen in de grot
-
Closeup van stalagmieten -
De "Witch's Finger"
.jpg)
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Officiële site: Carlsbad Caverns National Park
- Climate data for Carlsbad Caverns National Park
- USGS 3D Photographic Geology Tour for Carlsbad Caverns National Park
- ↑ History & Culture. National Park Service. Geraadpleegd op 31 mei 2007.
- ↑ Carlsbad Caverns National Park. National Park Service. Geraadpleegd op 3 oktober 2009.
- ↑ Carlsbad Caverns National Park - Slaughter Canyon Cave Tour. National Park Service. Geraadpleegd op 3 oktober 2009.
- ↑ Gearchiveerde kopie. Gearchiveerd op 3 juni 2009. Geraadpleegd op 18 oktober 2009.
- ↑ Carlsbad Caverns National Park - Animals. National Park Service. Geraadpleegd op 3 oktober 2009.
- ↑ Parmeter, John, Neville, Bruce; Emkalns, Doug (2002). New Mexico Bird Finding Guide, Third. New Mexico Ornithological Society, 2, 251.
· 
· 
· · 