French
DeutschPAN (weekblad)
| PAN | ||||
|---|---|---|---|---|
| Type | Weekblad | |||
| Formaat | Tabloid | |||
| Eerste editie | 1945 | |||
| Eigenaar(s) | John-Alexander Bogaerts, François Fornieri | |||
| Oplage | 3000 | |||
| Hoofdredacteur | Alessandra D’Angelo | |||
| Land(en) | .svg){kind=small} België | |||
| Talen | Frans | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
PAN is een Brussels satirisch tijdschrift. Het Franstalige blad verschijnt wekelijks, en wordt beschouwd als rechts-conservatief.[1][2]
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]De eerste editie verscheen in 1945 met de Franse Canard enchaîné als inspiratie.[3] De medestichters waren drie liedjesschrijvers en komieken, Léo Campion, Marcel Antoine en Jean Leo, die alle drie zowel directeurs als redacteurs werden.[4]
Drie jaar later werd de krant voor één frank door Graf Ivan du Monceau de Bergendal en Jacques Gevers gekocht, die nog in 1961 de voornaamste vennoten waren van de in 1954 gestichte bvba.[4] Du Monceau was een voormalige substituut procureur des Konings die tijdens de naoorlogse epuratie geschorst en vervolgens ontslagen werd.[5][4]
In 1988 werd het weekblad door zakenman Stéphan Jourdain gekocht. Twee jaar later vertrokken twee van de medestichters, Henri Vellut en Paul Jamin ("Alidor") die een nieuwe concurrerende krant stichtten, Père Ubu (een personage in een Franse toneelstuk). In 2010 werd PAN door Père Ubu gekocht, na een eerste poging in 2008, en na de fusie werd de titel Ubu-PAN. Dan, in 2017, werd het opnieuw PAN.[6][7][2]
Politieke standpunten
[bewerken | brontekst bewerken]Aanvankelijk was de Franse Canard enchaîné de inspiratie van de medestichters van PAN, maar na de aankoop door du Monceau nam de krant een nogal rechtse koers. Hij recruteerde onder andere medewerkers die ooit voor collaboratie ter dood werden veroordeeld, zoals Paul Jamin (onder de pseudoniem "Alidor"), vanaf 1952 tot zijn overstap naar Père Ubu in 1990, en Robert Poulet ("Pangloss"), ook medewerker van de Franse extreemrechtse en negationistische tijdschrift Rivarol (fr), vanaf 1957 tot zijn dood in 1989.[3][5]
In een publicatie van de Centre de recherche et d'information socio-politiques (CRISP) in 1961 werd PAN met 't Pallieterke vergeleken. De auteur stelde vast dat "Als men zich zou baseren op de sociale en politieke achtergrond van PAN's redacteuren of op de publicaties waaraan PAN's hoofdredacteuren regelmatig bijdragen, zou men deze krant heel duidelijk rechts moeten plaatsen, of zelfs extreem rechts.". De bovenvermelde publicaties waren onder andere Europe magazine (fr). Nochtans preciseerde hij dat het inhoud van de krant grote verschillen met de posities van de toenmalige rechts en van de "conservatieve media" toonde.[4]
In 2017 schreef Christian Laporte (fr) in het dagblad La Libre Belgique dat ""Pan" heeft lange tijd gekozen voor rechtse ideeën, soms zeer conservatief zo niet extremistisch.".[1]
Tijdens de Ubu-PAN periode (2010-2017) "bleef de krant afdrijven naar misselijkmakende gebieden ["des zones nauséabondes"], met de PS en de islam in het vizier", aldus de economische krant L'Écho in 2017. Zelfs de nieuwe eigenaar, de ondernemer John-Alexander Bogaerts, zoon van de voormalige eigenaar en hoofdredacteur Rudy Bogaerts, verklaarde toen dat hij "er nooit in geslaagd [is] Ubu Pan te ontdoen van dit extreemrechtse anti-PS en anti-immigranten imago".[2]
Hoofdredacteurs
[bewerken | brontekst bewerken]PAN en Ubu-PAN
[bewerken | brontekst bewerken]- 1952-1990: Henri Vellut[5]
- 1995 - november 2003: André Gilain[8], maar volgens verscheidene bronnen was vanaf februari 1995 tot een onbepaalde datum Paul Vanden Boeynants de hoofdredacteur (of directeur), vanuit zijn villa in Knokke[9]
- 2003-2010: Nicolas Crousse[3]
- 2010-2017: John-Alexander Bogaerts
- 15 april 2017 - 25 november 2017: Marcel Sel[2]
- 25 november 2017 - 1 februari 2023: Pierre-Henri De Vigne
- 1 februari 2023 - : Alessandra D’Angelo[10], voormalige parlementaire attaché van Laurent Louis en voormalige ondervoorzitter van zijn Mouvement pour la Liberté et la Démocratie[11]
Père Ubu
[bewerken | brontekst bewerken]- 1990-2006: Henri Vellut
- 2006-2007: Rudy Bogaerts
- 2008-2010: John-Alexander Bogaerts
Eigenaren
[bewerken | brontekst bewerken]- 1945-1948: Léo Campion, Marcel Antoine en Jean-Léo (medestichters)[5]
- 1948-1988: Ivan du Monceau de Bergendal en, vanaf 1948 tot een onbepaalde datum, Jacques Gevers[5][3][4]
- 1988- : Stéphan Jourdain en Étienne De Woot
- 2002-2010: Dominique Janne
- 2010- : John-Alexander Bogaerts, voor 50% met Arnaud van Doosselaere en vanaf 2022 met François Fornieri[12]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken](fr) Pierre Stéphany, Le monde de Pan: histoire drôle d'un drôle de journal, 1945-2002, Racine, 2002 ISBN 287386267X
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- archieven (2006-2010) van de voormalige website van PAN
- archieven (2011-2017) van de voormalige website van Ubu-PAN
- huidige website (sinds 1 februari 2023)
- ↑ a b ""Pan" a longtemps opté pour des idées de droite, parfois très conservatrices pour ne pas dire extrémistes", in: (fr) Laporte, Christian, L'éternel retour d’un canard déchaîné. La Libre (18 april 2017).
- ↑ a b c d (fr) Pan! John-Alexander Bogaerts s'acoquine avec Marcel Sel. L'Écho (12 maart 2017).
- ↑ a b c d (fr) Lovens, Pierre-François, «Pan» veut renaître de ses cendres. La Libre Belgique (15 februari 2004).
- ↑ a b c d e (fr) Le phénomène "PAN". Courrier hebdomadaire du CRISP (1961).
- ↑ a b c d e (fr) Le monde de PAN. Palingenesie (30 april 2022).
- ↑ (fr) Ubu-Pan : les motifs d'une fusion avortée. La Dernière Heure (11 mei 2008).
- ↑ (fr) Exclusif: l'hebdo satirique "Pan" racheté par "Pere Ubu". Trends-Tendances (14 mei 2010).
- ↑ (fr) Letist, Fernand, Gilain quitte « Pan »... ... et Janne cherche un nouveau rédac'chef. Le Soir (19 november 2003).
- ↑ (fr) Colignon, Alain, Paul Vanden Boeynants, homme politique et administrateur de sociétés. Bulletin de la Classe des lettres et des sciences morales et politiques de l'Académie royale de Belgique (2013).
- ↑ (fr) Madi, Malika, Pan.be: la plus vieille publication satirique belge se digitalise et mise sur la journaliste Alessandra D’Angelo. DiverCite.be (31 januari 2023).
- ↑ (fr) V., Ch., Proche de Laurent Louis, Alessandra d'Angelo a été écartée par RTL. La Libre Belgique (15 september 2015).
- ↑ (fr) Belga, François Fornieri rachète 50 % du journal satirique PAN. Trends-Tendances (4 januari 2022).