French
DeutschParaceratherium
| Paraceratherium Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Oligoceen tot Midden-Mioceen (~ 30 - 16,6 Ma) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||
| Paraceratherium Forster Cooper, 1911 | |||||||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||||||
| Aceratherium bugtiense | |||||||||||||||||
| Soorten | |||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
| Paraceratherium transouralicum | |||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
| Fossiele vindplaatsen van Paraceratherium | |||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
| Paraceratherium was veel groter dan latere en tegenwoordige neushoorns. | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | |||||||||||||||||
Paraceratherium op  Wikispecies | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Paraceratherium[1][2] is een geslacht van uitgestorven zoogdieren behorend tot de superfamilie van neushoorns. Paraceratherium is misschien identiek aan Indricotherium.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Geschat wordt dat een volwassen exemplaar een schouderhoogte van 5,5 meter kon bereiken, en inclusief staart twaalf meter lang was. De schedel was anderhalve meter lang. Schattingen van het gewicht variëren erg. Paraceratherium woog waarschijnlijk circa twintig ton. Hoewel Paraceratherium geen hoorn had, wordt deze reusachtige herbivoor tot de neushoorns gerekend.
Fossiele vondsten
[bewerken | brontekst bewerken]Fossielen zijn gevonden in Centraal-Azië en stammen uit het Laat-Oligoceen tot Midden-Mioceen, ongeveer 30 tot 16,6 miljoen jaar geleden.
Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
- Tao Deng, Xiaokang Lu, Shiqi Wang, Lawrence J. Flynn, Danhui Sun, Wen He und Shanqin Chen: An Oligocene giant rhino provides insights into Paraceratherium evolution. Communications Biology 4, 2021, S. 639, doi:10.1038/s42003-021-02170-6
- Walter W. Granger und William K. Gregory: Further notes on the gigantic extinct rhinoceros, Baluchitherium, from the Oligocene of Mongolia. Bulletin of the American Museum of Natural History 72, 1936, S. 1–73.
- Donald R. Prothero: Rhino giants: The palaeobiology of Indricotheres. Indiana University Press, 2013, ISBN 978-0-253-00819-0, S. 1–141.
- Zhan-Xiang Qiu und Ban-Yue Wang: Paracerathere fossils of China. Palaeontologia Sinica 193 (New Series C, 29), 2007, S. 1–396 (S. 247–386 in Englisch).
Noten
- ↑ Paraceratherium. www.prehistoric-wildlife.com. Geraadpleegd op 22-05-2023.
- ↑ Fossilworks: Paraceratherium. www.fossilworks.org. Geraadpleegd op 22-05-2023.