Phelsuma gigas
Phelsuma gigas Status: Uitgestorven (1841)[1] (2020) | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||||
Phelsuma gigas Liénard, 1842 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||||||
Phelsuma gigas op ![]() | |||||||||||||||||
|
Phelsuma gigas is een hagedis die behoort tot de gekko's. Het is een van de soorten madagaskardaggekko's uit het geslacht Phelsuma.
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst voorgesteld door François Liénard de la Mivoye in 1842. Later werd de wetenschappelijke naam Gecko newtoni gebruikt.[2]
De soortaanduiding gigas is afgeleid van de reus Gigas, deze naam wordt wel meer gebruikt voor dieren die veel groter worden als hun verwanten.
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Phelsuma gigas bereikte een kopromplengte tot 19 centimeter en een totale lichaamslengte inclusief staart tot 44 cm. Het was hiermee een van de grootste madagaskardaggekko's.
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]De gekko kwam endemisch voor op de eilandengroep Mascarenen, en alleen op het eiland Rodrigues.[2] De habitat bestond uit droge tropische en subtropische bossen.
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN wordt de soort beschouwd als volledig uitgestorven (Extinct of EX).[3] De soort is alleen bekend van twaalf botten die tezamen vijf skeletdelen vertegenwoordigen. De gevonden delen zijn subfossiel, wat betekent dat ze vrij recent zijn en nog niet gefossiliseerd.
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ (en) Phelsuma gigas op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Phelsuma gigas.
- ↑ International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Phelsuma gigas - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Phelsuma gigas - Website Geconsulteerd 21 oktober 2021