Philippe Jaroussky

Philippe Jaroussky
Philippe Jaroussky
Algemene informatie
Geboren Maisons-Laffitte, 13 februari 1978
Geboorteplaats Maisons-LaffitteBewerken op Wikidata
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Werk
Jaren actief 1999 - heden
Genre(s) Barokmuziek
Beroep Contratenor
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Handtekening
Handtekening
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Philippe Jaroussky (Maisons-Laffitte, 13 februari 1978) is een Franse contratenor. Hij is vooral bekend van zijn interpretatie van barokmuziek.

Jaroussky begon zijn muzikale studies op de viool (11 jaar oud) en piano (15 jaar oud). Jaroussky werd geïnspireerd door de op Martinique geboren contratenor Fabrice di Falco. Hij is afgestudeerd aan de Early Music Faculteit van het CNR (Conservatoire National de Région) van Parijs. Sinds 1996 heeft hij zang gestudeerd bij Nicole Fallien. Hij heeft zijn eigen ensemble samengesteld (Artaserse) en treedt ook vaak op met het Ensemble Matheus onder leiding van Jean-Christophe Spinosi en met L'Arpeggiata o.l.v. Christina Pluhar.

Jaroussky nam diverse CD's op en won verschillende prijzen waaronder die van beste Franse lyrische zanger in 2007. Omdat zijn lerares Fallien een deskundige is van het moderne Franse chanson, zingt hij ook dat werk. Zijn CD over Franse liederen, waaronder werken van Reynaldo Hahn en Gabriel Fauré, heette Opium.

Hij wordt door velen geroemd, bijvoorbeeld vanwege zijn 'engelentimbre' en zijn techniek. Zelf heeft hij aangegeven niet zo gecharmeerd te zijn van de term 'engelentimbre' omdat hij juist probeert duidelijk te maken hoe normaal het hoge timbre van mannenstemmen is.

Victoires de la Musique Classique (Frankrijk)
[bewerken | brontekst bewerken]
  • 2004 : Operaprijs voor nieuwe zangers
  • 2005 : Zanger van het Jaar
  • 2007 : Lyrische zanger van het jaar
  • 2008 : Best Record Award
  • 2009 : Grand Prix Charles Cros
  • 2010 : Tweede keer / Operazanger van het jaar
Echo-Klassik Musikpreis (Duitsland)
[bewerken | brontekst bewerken]
  • 2008 : Beste mannelijke zanger van het jaar

In 2009 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Kunst en Letteren

Edison Award (Nederland)
[bewerken | brontekst bewerken]
  • 2009 : Categorie solozang
  • Alessandro Scarlatti: Sedecia, Re di Gerusalemme. Lesne, Pochon, Harvey, Padmore. Il Seminario Musicale, Gérard Lesne. Virgin Veritas (rec. November 1999, École Sainte-Geneviève, Versailles, France)
  • Claudio Monteverdi: L'incoronazione di Poppea. Laurens, Oliver, Schofrin, Oro. Ensemble Elyma, Gabriel Garrido. K617 (rec. July/August 2000, Chiesa San Martino, Erice, Italy)
  • Pierre Menault: Vêpres pour le Pére la Chaize. Greuillet, Janssens, Lombard, van Dyck. Ensemble La Fenice, Jean Tubéry. K617 (rec. April 2001, chiesa Saint-Lazare, Avallon, France)
  • Arias for Farinelli by Nicolo Porpora. Erato/Warner, 2013 (met Cecilia Bartoli en Venice Baroque Orchestra onder leiding van Andrea Marcon)
  • Sacred Cantatas: werk van Georg Philipp Telemann en Johann Sebastian Bach met het Freiburger Barockorchester, opgedragen aan zijn vader Daniel Jaroussky, met bijgevoegde DVD over de opname van Ich habe genug, 2016 (met welke muziek hij onder andere in het Koninklijk Concertgebouw in Amsterdam en in de BOZAR in Brussel concerten gaf in januari 2017)
Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
 Hoogste 
positie
 Aantal 
weken
 Opmerkingen 
Vinci - artaserse 2014 17-05-2014 14 2* met Max Emanuel Cencic, Daniel Behle, Franco Fagioli,
Valer Barna-Sabadus, Yuriy Mynenko, Concerto Koln &
Diego Fasolis
  • Jaroussky is een zeldzame achternaam. Toen zijn overgrootvader ontsnapte uit Rusland, werd hij gevraagd naar zijn naam. Zijn antwoord was “Ja - Russky "(ik ben Russisch) en het werd geregistreerd als zijn naam, zo heeft hij verteld in een interview.[1]
[bewerken | brontekst bewerken]