Ronde van Frankrijk 2015

Vlag van Frankrijk Ronde van Frankrijk 2015
102e editie
Het peloton rijdt onder de Utrechtse Domtoren door.
Het peloton rijdt onder de Utrechtse Domtoren door.
Routekaart van de Ronde van Frankrijk 2015
Routekaart van de Ronde van Frankrijk 2015
Periode 4 t/m 26 juli 2015
Startplaats Vlag van Nederland Utrecht
Finishplaats Vlag van Frankrijk Parijs
Totale afstand 3.358 km
Gem. snelheid 39,567 km/h
Deelnemers 198
Eindklassementen
Gele trui Leider Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome
Groene trui Punten Vlag van Slowakije Peter Sagan
Bolletjestrui Berg Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome
Witte trui Jongeren Vlag van Colombia Nairo Quintana
Rood rugnummer Strijdlust Vlag van Frankrijk Romain Bardet
Geel rugnummer Ploegen Vlag van Spanje Team Movistar
Navigatie
Ronde van Frankrijk 2014     Ronde van Frankrijk 2016
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Winnaar Chris Froome

De 102de editie van de Ronde van Frankrijk werd van 4 tot en met 26 juli 2015 verreden. De Tour ging van start in de Nederlandse stad Utrecht en eindigde traditiegetrouw in Parijs.

Het was de zesde keer dat de Ronde van Frankrijk van start ging in Nederland. In 1954 startte de Ronde in Amsterdam, in 1973 in Scheveningen, in 1978 in Leiden, in 1996 was 's-Hertogenbosch het vertrekpunt en in 2010 was de Grand Départ in Rotterdam.[1]

Voorafgaande ontwikkelingen

[bewerken | brontekst bewerken]

De gemeente Utrecht had eerder al geprobeerd de Tourstart van 2010 binnen te halen, maar was toen overtroefd door Rotterdam. Op 8 november 2013 maakte de Société du Tour de France bekend dat de stad in 2015 alsnog aan de beurt zou zijn.[1] Op 28 november 2013 volgden persconferenties in Parijs en vervolgens in Utrecht met meer gedetailleerde informatie over de start in 2015. Op 24 mei 2014 volgde het bericht dat de tweede etappe zou eindigen op het kunstmatige eiland Neeltje Jans in Zeeland. Het volledige routeschema werd in oktober 2014 onthuld.

De organisatie van tourstart in Nederland ontving een subsidie van € 2.500.000 van het Ministerie van VWS, in het kader van de subsidieregeling van topsportevenementen.[2]

De ploegen Bretagne-Séché Environnement, Cofidis Solutions Crédits, Team Europcar, Bora-Argon 18 en MTN-Qhubeka kregen op 14 januari 2015 een wildcard voor de koers.

De Grand Départ vond plaats in de stad Utrecht, met een rit tegen de klok van 14 km. Dit was meteen ook de enige individuele tijdrit van deze Ronde, die dus meer dan ooit in de bergetappes beslist zou gaan worden. Op dag 2, de eerste rit in lijn arriveerde het peloton, via Rotterdam, in de provincie Zeeland. Op Neeltje Jans werd gesprint voor de overwinning en de eerste groene trui. De derde rit was volledig Belgisch, met hellingen uit de Waalse Pijl. De start was in Antwerpen en de finish boven op de Muur van Hoei waar de Tour nooit eerder halt hield. De vierde rit ging van Seraing naar het Franse Cambrai. Een rit die in verband met de kasseistroken onrustig was, bovendien was deze rit de langste van deze Tour. Net als in 2014 keerde de Tour terug naar Arras met een vlakke rit naar Amiens. De volgende rit verbond Abbeville en Le Havre, met een vrij lastige finale heuvelop. De 7e dag, ontving Livarot de renners in een vlakke etappe, bestemd voor de sprinters. De achtste rit bracht de renners naar de Mûr-de-Bretagne via de noorderkant vanuit Menehiez, die voor het eerst beklommen werd in 2011. Op de zondag voor de rustdag in Pau werd een ploegentijdrit afgewerkt tussen Vannes en Plumelec.

Na de eerste rustdag in Pau volgden drie etappes in de Pyreneeën. De eerste was tussen Tarbes en het skistation Col de la Pierre Saint-Martin, een nieuwe aankomst. Het peloton keerde de volgende dag terug naar Pau en zette koers richting de stad Cauterets met onderweg de col d'Aspin en de legendarische Tourmalet. De aankomst lag op een klein klimmetje dat niet meetelde voor het bergklassement. Tot slot, de laatste Pyreneeënrit tussen Lannemezan en Plateau de Beille, na een passage langs de Portet d'Aspet (ter ere van Fabio Casartelli die hier twintig jaar eerder het leven liet) en de Port de Lers volgde de lastige slotbeklimming. Daarna kwam een vlakke rit tussen Muret en Rodez. De rit daarna was er weer een voor de meer klimmende types, Met passages rond het viaduct van Millau en langs de Gorges du Tarn. De aankomst was in Mende, op het vliegveld waar Laurent Jalabert twee decennia eerder won. Na een sprintersrit in Valence kregen de aanvallers opnieuw kansen tussen Bourg-de-Péage en Gap. Daarna rustten de renners een dag in Gap.

Na de tweede rustdag begon een pittige slotweek in de Alpen. De 17de etappe ging van Digne-les-Bains naar Pra Loup. De volgende dag kwam peloton aan in Saint-Jean-de-Maurienne na de Col du Glandon en de nooit eerder beklommen Lacets de Montvernier. Vanuit St.-Jean-de-Maurienne volgde een zeer korte rit maar met veel hoogteverschillen: de Chaussy, de Col de la Croix-de-Fer, de col du Mollard en de finish in het skistation van La Toussuire. De laatste Alpenrit was de koninginnenrit naar de gevreesde Alpe d'Huez, met onderweg nogmaals de Col de la Croix-de-Fer en de slotbeklimming naar L'Alpe d'Huez. Deze etappe zou aanvankelijk onderweg over de Galibier gaan, maar een aardverschuiving in het voorjaar maakte dit onmogelijk. Dit zorgde voor het unicum dat gedurende drie etappes op rij de Ronde van Frankrijk over twee gemeentes (Saint-Colomban-des-Villards en Saint-Jean-de-Maurienne) reed. Op zondag 26 juli was er de afsluiter naar Parijs met vertrek vanuit Sèvres.

Waar in de voorgaande jaren één of twee rijders als grote favorieten golden, waren er dit keer vier waarvan de kansen duidelijk groter werden ingeschat dan van de rest van het peloton: Oud-Tourwinnaars Alberto Contador (2007 en 2009), Chris Froome (2013) en Vincenzo Nibali (2014), en de Colombiaan Nairo Quintana (tweede plaats Ronde van Frankrijk 2013 en winnaar Ronde van Italië 2014). Ook van de Fransen werd veel verwacht. Jean-Christophe Péraud, Thibaut Pinot en Romain Bardet eindigden vorig jaar respectievelijk 2de, 3de en 6de. Als andere kandidaten voor een hoge positie werden onder meer Tejay van Garderen, Joaquim Rodriguez, Alejandro Valverde , Richie Porte en Bauke Mollema beschouwd.

Deelnemende ploegen

[bewerken | brontekst bewerken]
17 UCI World Tour-ploegen 5 wildcards
Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale Vlag van Duitsland Giant-Alpecin Vlag van Spanje Movistar Vlag van Duitsland Bora-Argon 18
Vlag van Kazachstan Astana Vlag van Zwitserland IAM Cycling Vlag van Australië Orica-GreenEdge Vlag van Frankrijk Bretagne-Séché Environnement
Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Rusland Katjoesja Vlag van Verenigd Koninkrijk Team Sky Vlag van Frankrijk Cofidis Solutions Crédits
Vlag van Verenigde Staten Cannondale-Garmin Vlag van Italië Lampre-Merida Vlag van Rusland Tinkoff-Saxo Vlag van Zuid-Afrika MTN-Qhubeka
Vlag van België Etixx-Quick Step Vlag van Nederland LottoNL-Jumbo Vlag van Verenigde Staten Trek Factory Racing Vlag van Frankrijk Team Europcar
Vlag van Frankrijk FDJ Vlag van België Lotto Soudal

Etappe-overzicht

[bewerken | brontekst bewerken]
Datum Etappe Start-Finish Afstand (in km) Type Winnaar Ploeg Klassementsleider Gele trui
4 juli 1 Vlag van Nederland Utrecht 13,7 Tijdritklokje Individuele tijdrit Vlag van Australië Rohan Dennis Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Australië Rohan Dennis
5 juli 2 Vlag van Nederland Utrecht - Vlag van Nederland Zeeland (Neeltje Jans) 166 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Duitsland André Greipel Vlag van België Lotto Soudal Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara
6 juli 3 Vlag van België Antwerpen - Vlag van België Muur van Hoei 159,5 Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Spanje Joaquim Rodríguez Vlag van Rusland Katjoesja Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome
7 juli 4 Vlag van België Seraing - Cambrai 223,5 Vlak profiel Vlakke rit (kasseien) Vlag van Duitsland Tony Martin Vlag van België Etixx-Quick Step Vlag van Duitsland Tony Martin
8 juli 5 Arras - Amiens 189,5 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Duitsland André Greipel Vlag van België Lotto Soudal
9 juli 6 Abbeville - Le Havre 191,5 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Tsjechië Zdeněk Štybar Vlag van België Etixx-Quick Step
10 juli 7 Livarot - Fougères 190,5 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish Vlag van België Etixx-Quick Step Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome
11 juli 8 Rennes - Mûr-de-Bretagne 181,5 Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Frankrijk Alexis Vuillermoz Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale
12 juli 9 Vannes - Plumelec 28 Tijdritklokje Ploegentijdrit Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team (Van Garderen, Caruso, Dennis, Oss, Quinziato, Sánchez, Schär, Van Avermaet en Wyss)
13 juli Rustdag Pau
14 juli 10 Tarbes - La Pierre Saint-Martin 167 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Verenigd Koninkrijk Team Sky Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome
15 juli 11 Pau - Cauterets 188 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Polen Rafał Majka Vlag van Rusland Tinkoff-Saxo
16 juli 12 Lannemezan - Plateau de Beille 195 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Spanje Joaquim Rodríguez Vlag van Rusland Katjoesja
17 juli 13 Muret - Rodez 198,5 Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van België Greg Van Avermaet Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team
18 juli 14 Rodez - Mende 178,5 Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cummings Vlag van Zuid-Afrika MTN-Qhubeka
19 juli 15 Mende - Valence 183 Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Duitsland André Greipel Vlag van België Lotto Soudal
20 juli 16 Bourg-de-Péage - Gap 201 Heuvelachtig profiel Heuvelrit Vlag van Spanje Rubén Plaza Vlag van Italië Lampre-Merida
21 juli Rustdag Gap
22 juli 17 Digne-les-Bains - Pra Loup 161 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Duitsland Simon Geschke Vlag van Duitsland Team Giant-Alpecin Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome
23 juli 18 Gap - Saint-Jean-de-Maurienne 186,5 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Frankrijk Romain Bardet Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale
24 juli 19 Saint-Jean-de-Maurienne - La Toussuire (Les Sybelles) 138 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Italië Vincenzo Nibali Vlag van Kazachstan Astana Pro Team
25 juli 20 Modane - Alpe d'Huez 110,5 Bergachtig profiel Bergrit Vlag van Frankrijk Thibaut Pinot Vlag van Frankrijk FDJ
26 juli 21 Sèvres - Parijs (Champs-Élysées) 109,5 Vlak profiel Vlakke rit Vlag van Duitsland André Greipel Vlag van België Lotto Soudal

Klassementsleiders na elke etappe

[bewerken | brontekst bewerken]
Etappe Gele trui
Gele trui
Groene trui
Groene trui
Bolletjestrui
Bolletjestrui
Witte trui
Witte trui
Ploegenklassement
Ploegenklassement
Strijdlust
Rode trui
1 Vlag van Australië Rohan Dennis Vlag van Australië Rohan Dennis1 niet uitgereikt Vlag van Australië Rohan Dennis2 Vlag van Nederland Team LottoNL-Jumbo niet uitgereikt
2 Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara Vlag van Duitsland André Greipel Vlag van Nederland Tom Dumoulin Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Polen Michał Kwiatkowski
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Spanje Joaquim Rodríguez Vlag van Slowakije Peter Sagan 4 Vlag van Tsjechië Jan Bárta
4 Vlag van Duitsland Tony Martin3 Vlag van Italië Vincenzo Nibali
5 Vlag van Australië Michael Matthews
6 Vlag van Eritrea Daniel Teklehaimanot Vlag van Frankrijk Perrig Quéméneur
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Frankrijk Anthony Delaplace
8 Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Polen Bartosz Huzarski
9 niet uitgereikt
10 Vlag van Duitsland André Greipel Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome5 Vlag van Colombia Nairo Quintana Vlag van Verenigd Koninkrijk Team Sky Vlag van België Kenneth Vanbilsen
11 Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Ierland Daniel Martin
12 Vlag van Spanje Team Movistar Vlag van Polen Michał Kwiatkowski
13 Vlag van België Thomas De Gendt
14 Vlag van Frankrijk Pierre-Luc Périchon
15 Vlag van Slowakije Peter Sagan
16 Vlag van Slowakije Peter Sagan
17 Vlag van Duitsland Simon Geschke
18 Vlag van Spanje Joaquim Rodríguez Vlag van Frankrijk Romain Bardet
19 Vlag van Frankrijk Romain Bardet Vlag van Frankrijk Pierre Rolland
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome6 Vlag van Frankrijk Alexandre Geniez
21 niet uitgereikt
Eindklassement Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Vlag van Colombia Nairo Quintana Vlag van Spanje Team Movistar Vlag van Frankrijk Romain Bardet
  • 1 De groene trui werd in de tweede etappe gedragen door Tony Martin die tweede stond achter Dennis.
  • 2 De witte trui werd in de tweede etappe gedragen door Tom Dumoulin die tweede stond achter Dennis.
  • 3 De gele trui werd in de zevende etappe niet gedragen aangezien de klassementsleider Martin niet van start ging in die etappe.
  • 4 De witte trui werd in de negende etappe gedragen door Warren Barguil en in de tiende etappe door Nairo Quintana die tweede stonden achter Sagan.
  • 5 De bolletjestrui werd in de tiende, elfde en twaalfde etappe gedragen door Richie Porte, en in de dertiende tot en met achttiende etappe door Joaquim Rodríguez die tweede stonden achter Froome.
  • 6 De bolletjestrui werd in de eenentwintigste etappe gedragen door Romain Bardet die derde stond achter Froome en Quintana.

Algemeen klassement

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Ronde van Frankrijk 2015/Eindstanden voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Rang Renner Ploeg Tijd
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome Team Sky 84u46'14"
2 Vlag van Colombia Nairo Quintana Movistar Team + 1'12"
3 Vlag van Spanje Alejandro Valverde Movistar Team + 5'25"
4 Vlag van Italië Vincenzo Nibali Astana Pro Team + 8'36"
5 Vlag van Spanje Alberto Contador Tinkoff-Saxo + 9'48"
6 Vlag van Nederland Robert Gesink Team LottoNL-Jumbo + 10'47"
7 Vlag van Nederland Bauke Mollema Trek Factory Racing + 15'14"
8 Vlag van Zwitserland Mathias Frank IAM Cycling + 15'39"
9 Vlag van Frankrijk Romain Bardet AG2R La Mondiale + 16'00"
10 Vlag van Frankrijk Pierre Rolland Team Europcar + 17'30"
  • (en) Officiële website
Zie de categorie Tour de France 2015 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.