Sleeuwijk is een plaats [2]in de Nederlandse provincie Noord-Brabant en deel van de gemeente Altena. Historisch gezien maakte het deel uit van het Land van Altena, en werd het bestuurd vanuit Woudrichem. Sinds ongeveer 1815 maakte Sleeuwijk deel uit van de gemeente De Werken en Sleeuwijk. Deze had een oppervlakte van 2111 ha. In 1950 ging de toen 4218 inwoners tellende gemeente op in de gemeente Werkendam, die in 1973 nog sterk vergroot werd. Vanaf 1 januari 2019 maakt Sleeuwijk onderdeel uit van de gemeente Altena. In 2023 telde het dorp 6.030 inwoners.[1]
Tussen Sleeuwijk en Oudendijk wordt het Landgoed Kraaiveld ontwikkeld op de plaats waar zich vroeger een gelijknamig landgoed bevond.
Ten westen van Sleeuwijk ligt een boezemsloot, waar de Alm en Gantel op uitkomen. Hier vindt men ook enkele forten die tot de Nieuwe Hollandse Waterlinie hebben behoord, zoals het Fort aan de Uppelse Dijk met het Schanswiel, tegenwoordig een natuurgebied. Verder is er vooral grootschalig landbouwgebied te vinden.
De oudste vermelding van Sleeuwijk dateert uit 1266. Sleeuwijk dankt zijn betekenis vooral aan het veer naar Gorinchem. Dit werd voor het eerst in 1327 genoemd en was een van de oudste voetveren van Nederland. In 1811 stak keizerin Marie Louise van Oostenrijk, vrouw van Napoleon Bonaparte, met dit veer de Merwede over. Vandaar dat het veer de bijnaam Het veer van Keizerin Marie Louise kreeg en een tijdlang werd aangeprezen als de kortste weg naar Parijs. De -steeds drukker wordende- veerpont was van groot belang en heeft gefunctioneerd tot in 1961 de Merwedebrug werd geopend.
In 1589 werd de kerk van Sleeuwijk verwoest, toen de dijk van de Boven-Merwede werd doorgestoken. Later werd deze kerk weer hersteld. In 1594 werd, in opdracht van Willem van Oranje, de Muggenschans gebouwd, alsmede Fort De Werken, op de plaats waar later Fort Altena zou komen. Deze schans werd sinds het begin van het Twaalfjarig Bestand, in 1609, niet meer gebruikt. Tot in de 2e helft van de 20e eeuw was er nog iets van de schans te zien, nu is ze volledig verdwenen.
De Hervormde kerk,[3] in 1957 gebouwd aan Tienhont 3 in traditionalistische stijl. Het orgel is uit 1975 en gebouwd door de firma E. Verschueren. Met klokken- en uurwerktorentje op het dak.
De Sint-Jozef Werkmankerk,[4] in 1964 gebouwd aan Rijksstraatweg 22, als bijkerk voor de Johannes Nepomukkerk te Woudrichem. Architect was E. de Jong. Sedert 1979 een parochiekerk. In 1987 kwamen er glas-in-loodramen, afkomstig van de Antonius van Paduakerk te Werkendam, waar ze in 1957 geplaatst zijn. Deze kerk werd gesloopt.