Take Me Out to the Ball Game (nummer)
Take Me Out to the Ball Game is een honkballied dat traditioneel wordt gezongen tijdens de seventh-inning stretch (halverwege de zevende inning) van een honkbalwedstrijd. De schrijvers van het nummer hadden vóór het schrijven nog nooit een wedstrijd bezocht.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Het lied is geschreven door Jack Norworth, terwijl hij in de metro zat. Tijdens zijn rit zag hij reclame van honkbal op de Polo Grounds, waardoor hij geïnspireerd raakte. De muziek, die erbij hoorde, werd geschreven door Albert Von Tilzer. Het nummer werd aanvankelijk gezongen door de toenmalige vrouw van Norworth, Nora Bayes. In 1927 schreef Norworth een andere versie van het nummer.
Songtekst
[bewerken | brontekst bewerken]Het volledige nummer wordt zelden tot nooit gezongen. Gewoonlijk wordt het het refrein twee keer achter elkaar gedaan.
Versie uit 1908 Katie Casey was baseball mad, | Versie uit 1927 Nelly Kelly loved baseball games, | ||
| |||
Katie Casey saw all the games, | Nelly Kelly was sure some fan, | ||
(Refrein) |
Ontstaan
[bewerken | brontekst bewerken]Voor het nummer wordt iedereen gevraagd te gaan staan. Dit wordt al tientallen jaren zo gedaan. Het verhaal gaat dat, in de beginjaren van het nummer, de president aanwezig was tijdens een wedstrijd. Tijdens de seventh-inning stretch ging hij staan om zijn benen te strekken, waarna iedereen in het stadion vond dat zij dat ook moesten doen. Tijdens deze stretch werd, door puur toeval, het nummer gespeeld en is daarna nooit meer verdwenen.