The Star-Spangled Banner

1. O! say can you see
by the dawn’s early light,
What so proudly we hailed
at the twilight’s last gleaming,
Whose broad stripes and bright stars
through the perilous fight,
O’er the ramparts we watched,
were so gallantly streaming?
And the rockets’ red glare,
the bombs bursting in air,
Gave proof through the night
that our flag was still there;
O! say does that star-spangled
banner yet wave,
O’er the land of the free
and the home of the brave?

2. On the shore dimly seen
through the mists of the deep,
Where the foe’s haughty host
in dread silence reposes,
What is that which the breeze,
o’er the towering steep,
As it fitfully blows,
half conceals, half discloses?
Now it catches the gleam
of the morning’s first beam,
In full glory reflected
now shines in the stream:
’Tis the star-spangled banner,
O! long may it wave
O’er the land of the free
and the home of the brave.

3. And where is that band
who so vauntingly swore
That the havoc of war
and the battle’s confusion,
A home and a country,
should leave us no more?
Their blood has washed out
their foul footsteps’ pollution.
No refuge could save
the hireling and slave
From the terror of flight,
or the gloom of the grave:
And the star-spangled banner
in triumph doth wave,
O’er the land of the free
and the home of the brave.

4. O! thus be it ever,
when freemen shall stand
Between their loved home
and the war’s desolation.
Blest with vict’ry and peace,
may the Heav’n rescued land
Praise the Power that hath made
and preserved us a nation!
Then conquer we must,
when our cause it is just,
And this be our motto:
„In God is our trust;“
And the star-spangled banner
in triumph shall wave
O’er the land of the free
and the home of the brave

1. O! zeg, kun je zien
bij het vroege licht van de dageraad,
Wat we trots hebben geprezen
bij de laatste glans van de schemering,
Wiens brede strepen en heldere sterren
door het gevaarlijke gevecht,
Over de wallen hebben we aanschouwd,
waren zo galant aan het wapperen?
En de rode gloed van de raketten,
de bommen barsten in lucht,
Gaven bewijs door de nacht
dat onze vlag er nog steeds was;
O! Zeg! wappert die met sterren bezaaide
banier nog altijd
Over het land der vrijen
en het thuis der dapperen?

2. Op de kust flauwgevallen
door de nevelen van de diepte,
Waar is het hooghartige leger van de vijand
in vreeslijke stilte rust,
Wat is dat wat de wind,
over de torenhoge steile,
Als het op gepaste wijze blaast,
half verbergt, onthult de helft?
Nu vangt het de glans
van de eerste straal van de ochtend,
In volle glorie gereflecteerd
nu schijnt in de stroom:
'Het is de met sterren bezaaide banier!
Moge ze lang wapperen!
Over het land der vrijen
En het thuis der dapperen!

3. En waar is die band
die zo beleefd heeft gezworen
Dat de verwoesting van oorlog
en de verwarring van de strijd,
Een thuis en een land,
zou ons niet meer moeten verlaten?
Hun bloed is weggevaagd
de vervuiling van hun vervuilde voetstappen.
Geen toevlucht kan redden
de huurling en slaaf
Van de schrik van de vlucht,
of de somberheid van het graf:
En de met sterren bezaaide
banier zal triomfantelijk wapperen.
Over het land der vrijen
en het thuis der dapperen!

4. O! zo is het ooit,
wanneer vrijen zullen blijven staan
Tussen hun geliefde huis
en de verlatenheid van de oorlog.
Gezegend met overwinning en vrede,
moge het door de hemel geredde land
de macht loven die heeft gemaakt
en ons een natie behield!
Dan moet we overwinnen,
wanneer onze zaak rechtvaardig is,
En dit is ons motto:
"In God is ons vertrouwen;"
En de met sterren bezaaide banier
zal triomfantelijk wapperen
Over het land der vrijen
en het thuis der dapperen!