Ultimate Fighting Championship

Ultimate Fighting Championship
Motto of slagzin	As real as it gets.
Oprichting	November 1993
Oprichter(s)	Art Davie, Rorion Gracie, Robert Meyrowitz[1], Campbell McLaren, John Milius[2]
Eigenaar	WME-IMG
Sleutelfiguren	Dana White (voorzitter) Marc Ratner (vice-voorzitter) Mick Maynard (vice-voorzitter)
Land	Verenigde Staten
Hoofdkantoor	Las Vegas, Nevada, VS
Producten	MMA-evenementen
Sector	Mixed martial arts (MMA)
Website	www.ufc.com
Portaal    Economie

Ultimate Fighting Championship (UFC) is de grootste mixed-martial-artsorganisatie ter wereld. Ze is het bezit van de Amerikaanse amusementsorganisatie WME-IMG, die haar in juli 2016 voor vier miljard dollar kocht van sportpromotiebedrijf Zuffa. Voorzitter Dana White leidt het bedrijf op de voorgrond en is de belangrijkste woordvoerder van de UFC. De organisatie heeft tussen 2007 en 2011 concurrenten zoals Pride, Strikeforce en World Extreme Cagefighting overgenomen en zichzelf uitgebreid met de beste vechters van deze voormalige bonden.

Het toernooiconcept om 's werelds beste vechter te achterhalen was het geesteskind van Art Davie, directeur van een in South Carolina gesitueerd reclamebureau. Davie ontmoette Rorion Gracie in 1991 toen hij MMA onderzocht voor een klant. Gracie baatte een Braziliaans jiujitsu-school uit in Torrance, Californië. De Graciefamilie had een rijke geschiedenis in de Braziliaanse vechtsport vale tudo (Portugees voor 'alles mag'), een voorloper van MMA. Davie werd een leerling van Gracie.

De UFC startte in 1993 als een toernooi om 's werelds beste vechtsporter te vinden, ongeacht in welke stijl die zijn oorsprong vond. Dit idee was gebaseerd op de Braziliaanse vechtsport vale tudo. De bedoeling was om het evenement eenmalig te houden, maar door het succes van de eerste editie volgden er meer. Hoewel er een beperkt aantal regels gold, waren UFC-wedstrijden vaak bruut en gewelddadig. Het eerste UFC-gevecht dat plaatsvond was dat tussen de Nederlandse karate- en savate-beoefenaar Gerard Gordeau en de Hawaïaanse sumoworstelaar Teila Tuli. Gordeau won nadat hij Tuli drie tanden uit zijn mond schopte.^[3] De eerste UFC-gevechten waren eerder spectaculair dan sportief, wat leidde tot beschuldigingen van bruutheid en "menselijke hanengevechten" door tegenstanders. Politieke druk leidde ertoe dat de UFC van het publieke toneel verdween en ondergronds ging.

Casino-ondernemers en broers Frank Fertitta III en Lorenzo Fertitta kochten in 2001 voor twee miljoen dollar 81% van de eigendomsrechten van UFC en begonnen het sportpromotiebedrijf Zuffa (Italiaans voor 'gevecht') om die in onder te brengen. Ze gingen daarbij in zee met Flash Entertainment (van de overheid van Abu Dhabi, 10% van de aandelen) en zakenman Dana White (9%), die tevens voorzitter en woordvoerder van de organisatie werd. De UFC omarmde striktere regelgeving, werd onderhevig aan regelgevende sportcommissies en profileerde zich als een legitiem sportevenement. Het no holds barred-predicaat schudde men van zich af en men ging verder onder de noemer mixed martial arts (MMA). Zo stond de UFC op uit haar politieke isolement, werd meer sociaal geaccepteerd en herwon haar positie binnen de wereld van pay-per-view-televisie. Er werd meer aandacht besteed aan promotie en met een overeenkomst met een kabelexploitant op zak en de legalisatie van MMA in Californië, mocht de UFC zich langzaam maar zeker op een toenemende mate van populariteit en media-aandacht verheugen. UFC-wedstrijden worden momenteel onder andere uitgezonden in de Verenigde Staten^[4], Verenigd Koninkrijk/Ierland^[5], Canada^[6], Japan^[7], Mexico^[8], Portugal^[9], Brazilië^[10] en Abu Dhabi.^[11]

Bekendheid bij het grote publiek verwierf de UFC in 2004 met een realityserie, genaamd The Ultimate Fighter. Hierin streden zestien MMA-vechters, verdeeld over twee gewichtsklassen, onder elkaar om een contract in de UFC te kunnen bemachtigen. Ze verbleven in een villa en hadden geen contact met hun vrienden of familie. Ze werden getraind en gecoacht door bekende UFC-vechters en enkele andere professionele trainers. De finale van deze competitie gaf de doorslag wat betreft de bekendheid van de UFC.^[12] In de strijd om het kampioenschap in het licht-zwaargewicht gaven Forrest Griffin en Stephan Bonnar zo'n spectaculair optreden weg dat het nog steeds als een van de beste MMA-gevechten ooit wordt gezien.^[13] Beide vechters zijn in 2013 opgenomen in de UFC Hall of Fame. Na het gevecht was de weg vrij voor de UFC om te gaan groeien. De show bracht enkele grote talenten op. Deelnemers die uiteindelijk UFC-kampioen werden zijn Forrest Griffin, Rashad Evans, Michael Bisping, Matt Serra, T.J. Dillashaw, Robert Whittaker, Julianna Peña, Carla Esparza, Kamaru Usman en Nicco Montaño. Deelnemers die voor het kampioenschap vochten maar wel verloren, zijn Nate Quarry, Kenny Florian (2x), Diego Sanchez, Josh Koscheck, Joe Stevenson, Patrick Côté, Manvil Gamburyan (voor een WEC-titel), Gray Maynard (2x), Nate Diaz en John Dodson.

In 2006 kocht Zuffa concurrent WEC (World Extreme Cagefighting) op. De zwaardere gewichtsklassen werden opgedoekt en alleen lichtgewicht, vedergewicht en bantamgewicht bleef bestaan in de WEC. Eind 2010 werd de WEC definitief gestopt en de meeste vechters werden in de UFC geplaatst. Kampioenen Dominick Cruz en José Aldo werden gekroond tot kampioenen aangezien respectievelijk bantamgewicht en vedergewicht nog niet bestond in de UFC. WEC kampioen lichtgewicht Anthony Pettis kreeg geen titel, maar werd wel hoog in de divisie geplaatst zodat hij snel kon meedingen voor de titel.

Eveneens in 2006 werd de WFA (World Fighting Alliance) opgekocht. De organisatie werd per direct opgedoekt en de contracten van de vechters werden overgenomen.

In maart 2007 kocht Zuffa de UFC's grootste concurrent Pride eveneens op. In de eerste plaats zouden beide competities gescheiden blijven, maar in oktober van datzelfde jaar werd het Pride-personeel ontslagen en de vechters opgenomen in de UFC.^[14] In 2008 vormde het bestuur van Pride een nieuwe organisatie, Dream. Deze had te lijden onder de grote concurrentie van de UFC en werd in 2012 opgedoekt.

De laatste grote slag om de concurrentie achter zich te laten kwam in maart 2011, toen Strikeforce werd opgekocht. Wel bleven beide promoties los van elkaar fungeren; in de contracten werd niets veranderd. In oktober 2012 werd bekend dat televisiezender Showtime zou stoppen met het uitzenden van de Strikeforce-evenementen.^[15]
Er stond een evenement gepland op 12 januari 2013 waarbij alle (mannelijke) kampioenen in actie zouden komen. In december 2012 kwam het nieuws naar buiten dat dit het allerlaatste Strikeforce-evenement zou worden.^[16]
Vanwege verschillende blessures konden de strijd om zowel de titel voor het lichtgewicht als die voor het lichtzwaargewicht niet doorgaan. Kampioen in het bantamgewicht voor vrouwen Ronda Rousey werd gepromoveerd tot eerste vrouwelijke UFC-kampioen ooit.^[17] Alleen Nate Marquardt verdedigde uiteindelijk zijn titel in dat evenement. Hij verloor van de Belg Tarec Saffiedine. Een groot deel van de Strikeforce-contracten werd hierna overgeheveld naar de UFC.

Alhoewel UFC-president Dana White lange tijd geen vrouwelijke divisie wilde hebben in zijn organisatie,^[18] werd er na het opdoeken van Strikeforce toch een vrouwelijke divisie in het bantamgewicht toegevoegd.^[19] Strikeforce-kampioene Ronda Rousey werd direct tot UFC-kampioene gekroond. Het eerste UFC-gevecht tussen twee vrouwen ooit werd gehouden op 23 februari 2013 tussen Rousey en Liz Carmouche. Carmouche was een grote underdog maar wist Rousey toch in de problemen te brengen toen zij haar in een staande rear naked choke/face crank wist te vangen. Rousey ontsnapte en liet Carmouche nog in de eerste ronde afkloppen middels een armklem.^[20] Carmouche was tevens de eerste openlijk homoseksuele vechter ooit in de UFC.^[21]
Het 18de seizoen van The Ultimate Fighter was het eerste seizoen met vrouwelijke coaches en vechters. Ronda Rousey zou het in eerste instantie opnemen tegen Cat Zingano, maar vanwege een knieblessure werd zij vervangen door Miesha Tate.^[22]
Op 11 december 2012 kwam het nieuws naar buiten dat de UFC de gehele 115 pound-divisie van Invicta FC, een promotie met enkel vrouwelijke vechters, had overgenomen. Het zou gaan om elf contracten. Deze en enkele andere vrouwen streden in het twintigste seizoen van The Ultimate Fighter om zowel de toernooiwinst als de UFC-titel.^[23] In dit seizoen werden voor het eerst de vechters gerangschikt naar kwaliteit. In de eerste ronde streed de nummer één tegen de nummer zestien, nummer twee tegen nummer vijftien, en zo verder. Alle vechters hadden een vaste plek in het toernooiformaat waardoor in de volgende ronden deze ranking niet meer van toepassing was. Nummer één Carla Esparza, de kampioene van de strogewichtdivisie van Invicta, streed in de finale op 12-12-2014 tegen nummer zeven Rose Namajunas. Esparza was dominant met haar worsteltechnieken en liet Namajunas uiteindelijk in de derde ronde afkloppen.

Zuffa verkocht de UFC op 11 juli 2016 voor vier miljard dollar aan de Amerikaanse amusementsorganisatie WME-IMG.^[24] De broers Fertitta verkochten daarmee het grootste deel van hun aandelen. Flash Entertainment behield 10%. White werd eigenaar van een kleiner deel van zijn oorspronkelijke percentage in de aandelen en bleef aan als voorzitter.^[25]

De regels die momenteel in de UFC gelden zijn opgesteld door de New Jersey State Athletic Control Board (SACB). Deze Unified Rules of Mixed Martial Arts zijn overgenomen door andere Amerikaanse staten die MMA reguleren, waaronder Nevada, Louisiana en Californië. De regels werden door vele andere organisaties in de VS gehanteerd en werden verplicht voor de staten welke de regels overnamen. Zo werden ze de de facto-regels voor het professionele MMA in de VS.

Een ronde in een UFC-wedstrijd duurt vijf minuten. Titelgevechten hebben vijf ronden, alsook de hoofdact (main event) van ieder UFC-evenement.^[26] Andere wedstrijden hebben drie ronden. Tussen de ronden wordt er een minuut gepauzeerd waarin eventuele verwondingen verzorgd worden en de coaches de kooi in mogen om de strategie van hun vechter bij te sturen.

De UFC hanteert twaalf gewichtsklassen, acht voor de mannen en vier voor de vrouwen.

De UFC gebruikt een achthoekige kooi, de 'octagon', als gevechtsomgeving. Oorspronkelijk had de organisatie SEG patent op het gebruik van een achthoekige kooi en werd het andere MMA-organisaties verboden deze te gebruiken. In 2001 gaf Zuffa LLC andere organisaties toestemming deze ook te gebruiken. De kooi bestaat uit een achtzijdig met vinyl bedekt metalen hekwerk met een diameter van 11,6 m, waardoor van hoek-tot-hoek 9,14 m ruimte ontstaat. Het hek is 1,83 m hoog en de kooi bevindt zich op een 1,22 m hoog platform. Bovenop is het hekwerk met schuimrubber bedekt. De kooi heeft twee tegenover elkaar liggende toegangsdeuren.

Alle vechters moeten in de toegestane korte broekjes vechten, zonder schoenen en enige vorm van voetbedekking. Shirts, uniformen en lange broeken zijn niet toegestaan. Vechters moeten officiële lichte handschoenen (113-170 g) dragen waarbij de vingers grotendeels vrij blijven. De handschoenen staan harde stoten toe, terwijl het risico op blessures minder groot is dan bij blote handen. Initieel was er sprake van weinig-geen regelgeving op het gebied van kledij. Veel vechters kozen ervoor om strakke broekjes of boksshorts te dragen, terwijl anderen lange broeken of worsteloutfits droegen. Meervoudig toernooiwinnaar Royce Gracie droeg bij zijn eerste gevechten een jiujitsu-gi, het traditionele jiujitsutrainingsuniform. Op 9 augustus 2011 werden broekjes zonder pijpen door Dana White verboden nadat Dennis Hallman hierin verscheen voor een gevecht met Brian Ebersole.^[27]

Een wedstrijd wordt meestal beslist/beëindigd door:

• Opgave van de tegenstander, die aan zijn tegenstander verbaal of via (driemaal of meer) afkloppen aangeeft niet meer verder te kunnen/willen vechten.
• Een knock-out (K.O.), een vechter gaat na een toegestane klap door de tegenstander neer en is bewusteloos of niet in staat direct het gevecht te hervatten.
• Een technische knock-out (T.K.O.), het gevecht wordt door de scheidsrechter beëindigd, als deze van mening is dat de vechter zich niet meer kan verdedigen; als waarschuwingen aan het adres van een vechter om zijn vechthouding/verdediging te verbeteren niet worden opgevolgd (doorgaans worden er twee waarschuwingen met tussenpoos van vijf seconden gegeven); als een bij het gevecht aanwezige arts het onverantwoord vindt dat een vechter de wedstrijd voortzet als gevolg van een blessure.
• Een jurybeslissing, afhankelijk van de score eindigt de wedstrijd met een:
  • unanimous decision (alle drie de scheidsrechters noteren winst voor één vechter),
  • majority decision (twee scheidsrechters noteren winst voor één vechter, een scheidsrechter een gelijkspel),
  • split decision (twee scheidsrechters noteren winst voor één vechter, een scheidsrechter voor de andere vechter),
  • unanimous draw (alle drie de scheidsrechters noteren een gelijkspel),
  • majority draw (twee scheidsrechters noteren een gelijkspel).
  • split draw (het totaal aantal punten voor elke vechter is gelijk)

Een gevecht kan ook eindigen met een technische beslissing, technisch gelijkspel, een diskwalificatie, het verspelen van het gevecht, of in een 'no contest' (geen wedstrijd). Dit laatste gebeurt bijvoorbeeld wanneer de ene vechter de andere het doorvechten onmogelijk maakt door middel van een niet opzettelijk uitgevoerde illegale actie. Doorgaan is dan onopzettelijk onmogelijk geworden, terwijl nog niemand de overwinning heeft verdiend.

Er is een tienpuntensysteem van toepassing op alle UFC-gevechten; drie juryleden noteren elke ronde een winnaar, die tien punten krijgt, de verliezer van een ronde krijgt negen punten of minder. Als de ronde gelijk is, krijgen beide vechters tien punten. In New Jersey mag de verliezer niet minder dan zeven punten krijgen, in andere staten is het ongewoon om een vechter minder dan zeven punten toe te kennen.

De Nevada State Athletic Commission merkt de volgende handelingen als overtredingen aan:

• Kopstoten
• Het aanvallen van de ogen
• Bijten
• Aan de haren trekken
• Fish hooking, het stoppen van (een) vinger(s) in de mond, neusgaten of andere lichaamsholten van de tegenstander
• Het aanvallen van de geslachtsdelen
• Het stoppen van (een) vinger(s) in sneeën of verwondingen anderzijds van de tegenstander
• Het verdraaien van, trekken aan of buigen van vingers en tenen
• Klappen op de achterkant van het hoofd of op de ruggengraat
• Naar beneden gerichte aanvallen met de punt van de elleboog
• Aanvallen naar de keel en het vastgrijpen van de luchtpijp
• Krabben, knijpen en verdraaien van de huid
• Het sleutelbeen vastgrijpen
• Het naar het hoofd trappen van een op de grond liggende tegenstander
• Het met de knieën naar het hoofd van een op de grond liggende tegenstander uithalen
• Het met de hiel/hak of voet vertrappen van een op de grond liggende tegenstander
• Het met de hiel/hak trappen naar de nieren
• Het op het hoofd van de en op de nek van de tegenstander gaan zitten/knielen
• Het uit de ring/kooi werpen van de tegenstander
• Het broekje of de handschoenen van de tegenstander vastgrijpen
• Spugen naar een tegenstander
• Onsportief gedrag jegens een tegenstander vertonen dat in een blessure kan resulteren
• Het vastgrijpen van de touwen of het hekwerk
• Het in de ring uiten van krachttermen, schelden
• Het tijdens de pauze aanvallen van de tegenstander
• Het aanvallen van de tegenstander wanneer de scheidsrechter zich met deze bezigt
• Het na de bel/gong aanvallen van de tegenstander
• Het negeren van aanwijzingen/instructies van de scheidsrechter
• Passieve houding, vermijden van contact met de tegenstander, het opzettelijk of voortdurend uitspuwen van de gebitsbeschermer en het simuleren van een blessure
• Tussenkomst vanuit de hoek

Wanneer een overtreding wordt begaan, mag de scheidsrechter als straf punten aftrekken. Als de tegenstander bij de overtreding betrokken wordt, kan er diskwalificatie volgen wanneer er sprake was van een opzettelijke overtreding, of een 'no contest' als er sprake was van een onopzettelijke overtreding. Als een overtreding tot gevolg heeft dat de tegenstander het gevecht niet kan voortzetten, eindigt het gevecht met een technische beslissing en winst voor de tegenstander als deze op punten voorstaat, anders eindigt het gevecht met een technisch gelijkspel.^[28]

De UFC kent 12 verschillende kampioensgordels toe, 8 bij de mannen en 4 bij de vrouwen.

Gewichtsklasse	Kampioen	Sinds	Winst-verlies (evt. gelijk)†	Titelverdedigingen
Zwaargewicht	Jon Jones	04-03-2023	27 - 1 (1 NC)	0
Lichtzwaargewicht	Alex Pereira	12-11-2023	9 - 2	1
Middengewicht	Dricus Du Plessis	21-01-2024	21 - 2	0
Weltergewicht	Belal Muhammad	20-08-2022	21 - 3 (1 NC)	1
Lichtgewicht	Islam Makhachev	22-10-2022	24 - 1	1
Veergewicht	Ilia Topuria	18-02-2024	15 - 0	0
Bantamgewicht	Sean O'Malley	19-08-2023	17 - 1 (1 NC)	3
Vlieggewicht	Alexandre Pantoja	08-07-2023	21 - 5	0

Gewichtsklasse	Kampioen	Sinds	Winst-verlies (evt. gelijk)†	Titelverdedigingen
Vedergewicht	Amanda Nunes	29-12-2018	23–5	2
Bantamgewicht	Amanda Nunes	30-07-2022	23–5	1
Vlieggewicht	Alexa Grasso	04-03-2023	16–3	0
Strogewicht	Zhang Weili	12-11-2022	24–3	1

^† = Prestaties tot dusver in de gehele professionele MMA-carrière. Te lezen als: winst-verlies of eventueel winst-verlies-gelijkspel. NC staat voor No Contest (geen uitslag).

• Laatste update: 10 september 2023.

Naam	Gewichtsklasse	Titelverdedigingen
Israel Adesanya	Middengewicht	5 (5+0)
José Aldo	Vedergewicht	7 (7+0)
Eddie Alvarez	Lichtgewicht	0
Jessica Andrade	Strogewicht (vrouwen)	0
Andrei Arlovski	Zwaargewicht	1
	Zwaargewicht (interim)	1
Renan Barão	Bantamgewicht	1
	Bantamgewicht (interim)	2
Josh Barnett	Zwaargewicht	0
Vitor Belfort	Lichtzwaargewicht	0
Michael Bisping	Middengewicht	1
Jan Błachowicz	Lichtzwaargewicht	1
Murilo Bustamante	Middengewicht	1
Shane Carwin	Zwaargewicht (interim)	0
Henry Cejudo	Vlieggewicht	1
	Bantamgewicht	1
Mark Coleman	Zwaargewicht	0
Carlos Condit	Weltergewicht (interim)	0
Daniel Cormier	Lichtzwaargewicht	4
	Zwaargewicht	1
Randy Couture	Lichtzwaargewicht (2x)	0
	Lichtzwaargewicht (interim)	0
	Zwaargewicht (3x)	3 (0+2+1)
Dominick Cruz	Bantamgewicht	3 (2+1)
Cristiane Justino	Vedergewicht (vrouwen)	2
T.J. Dillashaw	Bantamgewicht	3 (2+1)
Rafael dos Anjos	Lichtgewicht	1
Frankie Edgar	Lichtgewicht	3
Carla Esparza	Strogewicht (vrouwen)	(0+0)
Rashad Evans	Lichtzwaargewicht	0
Deiveson Figueiredo	Vlieggewicht	2 (2+0)
Rich Franklin	Middengewicht	2
Cody Garbrandt	Bantamgewicht	0
Forrest Griffin	Lichtzwaargewicht	0
Benson Henderson	Lichtgewicht	3
Johny Hendricks	Weltergewicht	0
Holly Holm	Bantamgewicht (vrouwen)	0
Max Holloway	Vedergewicht	3
Matt Hughes	Weltergewicht	7 (5+2)
Quinton Jackson	Lichtzwaargewicht	1
Joanna Jędrzejczyk	Strogewicht (vrouwen)	5
Demetrious Johnson	Vlieggewicht	11
Jon Jones	Lichtzwaargewicht	11 (8+3)
Cristiane Justino	Vedergewicht (vrouwen)	2
Robbie Lawler	Weltergewicht	2
Brock Lesnar	Zwaargewicht	2
Chuck Liddell	Lichtzwaargewicht	4
Lyoto Machida	Lichtzwaargewicht	1
Conor McGregor	Vedergewicht	0
	Lichtgewicht	0
Dave Menne	Middengewicht	0
Pat Miletich	Weltergewicht	4
Stipe Miocic	Zwaargewicht	4 (3+1)
Frank Mir	Zwaargewicht	0
	Zwaargewicht (interim)	0
Nicco Montaño	Vlieggewicht (vrouwen)	0
Brandon Moreno	Vlieggewicht	0 (0+0)
Rose Namajunas	Strogewicht (vrouwen)	(1+1)
Francis Ngannou	Zwaargewicht	1
Carlos Newton	Weltergewicht	0
Antônio Rodrigo Nogueira	Zwaargewicht (interim)	0
Amanda Nunes	Bantamgewicht (vrouwen)	6 (5+1)
Amanda Nunes	Vedergewicht (vrouwen)	2
Khabib Nurmagomedov	Lichtgewicht	3
Charles Oliveira	Lichtgewicht	1
Tito Ortiz	Lichtzwaargewicht	5
Julianna Peña	Bantamgewicht (vrouwen)	0
B.J. Penn	Lichtgewicht	3
	Weltergewicht	0
Alex Pereira	Middengewicht	0
Anthony Pettis	Lichtgewicht	1
Jiří Procházka	Lichtzwaargewicht	0
Jens Pulver	Lichtgewicht	2
Germaine de Randamie	Vedergewicht (vrouwen)	0
Kevin Randleman	Zwaargewicht	1
Luke Rockhold	Middengewicht	0
Ricco Rodriguez	Zwaargewicht	0
Ronda Rousey	Bantamgewicht (vrouwen)	6
Maurício Rua	Lichtzwaargewicht	0
Bas Rutten	Zwaargewicht	0
Junior dos Santos	Zwaargewicht	1
Matt Serra	Weltergewicht	0
Dan Severn	Vrij (Superfight-kampioen)	0
Frank Shamrock	Lichtzwaargewicht	4
Ken Shamrock	Vrij (Superfight-kampioen)	2
Sean Sherk	Lichtgewicht	1
Anderson Silva	Middengewicht	10
Valentina Sjevtsjenko	Vlieggewicht (vrouwen)	7
Maurice Smith	Zwaargewicht	1
Aljamain Sterling	Bantamgewicht	3
Georges St-Pierre	Weltergewicht	9 (0+9)
	Middengewicht	0
Tim Sylvia	Zwaargewicht (2x)	3 (1+2)
Evan Tanner	Middengewicht	0
Miesha Tate	Bantamgewicht (vrouwen)	0
Glover Teixeira	Lichtzwaargewicht	0
Kamaru Usman	Weltergewicht	5
Cain Velasquez	Zwaargewicht (2x)	2 (0+2)
Chris Weidman	Middengewicht	3
Fabrício Werdum	Zwaargewicht	0
Robert Whittaker	Middengewicht	0
Tyron Woodley	Weltergewicht	4
Petr Yan	Bantamgewicht	0

• Laatste update: 10 september 2023.

UFC-evenementen kennen een aantal verschillende formaten. De hoofdevenementen worden gekenmerkt door een nummer gevolgd met een kop van het meest aansprekende gevecht. Tijdens deze evenementen vinden meestal de titelgevechten plaats. De shows zijn te bewonderen via Pay-per-view. Er zijn daarnaast ook reguliere evenementen die ook wel "Fight Nights" worden genoemd. Deze worden uitgezonden op ESPN+. Verder zijn er nog evenementen die worden vernoemd naar de uitzender; UFC on ESPN, UFC on Fox of UFC on ABC.

In de onderstaande tabel zijn de winnaars van de hoofdgevechten uit de eerste 17 hoofdevenementen terug te vinden. Anno 2021 hebben er bijna 270 hoofdevenementen en meer dan 500 evenementen in totaal plaatsgevonden.

Evenement	Datum	Hoofdevenement
		Gewichtsklasse	Winnaar	Runner-up
UFC 1: The Beginning	12-11-1993	Geen	Royce Gracie	Gerard Gordeau
UFC 2: No Way Out	11-03-1994	Geen	Royce Gracie	Patrick Smith
UFC 3: The American Dream	09-09-1994	Geen	Steve Jennum	Harold Howard
UFC 4: Revenge of the Warriors	16-12-1994	Geen	Royce Gracie	Dan Severn
UFC 5: The Return of the Beast	07-04-1995	Geen	Dan Severn	Dave Beneteau
UFC 6: Clash of the Titans	14-07-1995	Geen	Oleg Taktarov	David Abbott
UFC 7: The Brawl in Buffalo	08-09-1995	Geen	Marco Ruas	Paul Varelans
UFC: The Ultimate Ultimate	16-12-1995	Geen	Dan Severn	Oleg Taktarov
UFC 8: David vs. Goliath	16-02-1996	Geen	Don Frye	Gary Goodridge
UFC 9: Motor City Madness	17-05-1996	Geen	Dan Severn	Ken Shamrock
UFC 10: The Tournament	12-07-1996	Geen	Mark Coleman	Don Frye
UFC 11: The Proving Ground	20-09-1996	Geen	Mark Coleman	Scott Ferrozzo
UFC: The Ultimate Ultimate 2	07-12-1996	Geen	Don Frye	David Abbott
UFC 12: Judgement Day	07-02-1997	Zwaargewicht	Vitor Belfort	Scott Ferrozzo
		Zwaargewicht	Mark Coleman	Dan Severn
		Lichtgewicht	Jerry Bohlander	Nick Sanzo
UFC 13: The Ultimate Force	30-03-1997	Zwaargewicht	Randy Couture	Steven Graham
		Lichtgewicht	Guy Mezger	Tito Ortiz
UFC 14: Showdown	27-07-1997	Zwaargewicht	Mark Kerr	Dan Bobish
		Middengewicht	Kevin Jackson	Tony Fryklund
		Zwaargewicht	Maurice Smith	Mark Coleman
UFC 15: Collision Course	17-08-1997	Zwaargewicht	Mark Kerr	Dwayne Cason
		Zwaargewicht	Randy Couture	Vitor Belfort
		Zwaargewicht	Maurice Smith	David Abbott
UFC Japan: Ultimate Japan	21-12-1997	Licht zwaargewicht	Frank Shamrock	Kevin Jackson
		Zwaargewicht	Kazushi Sakuraba	Marcus Silveira
		Zwaargewicht	Randy Couture	Maurice Smith
UFC 16: Battle in the Bayou	13-03-1998	Licht zwaargewicht	Frank Shamrock	Igor Zinoviev
UFC 17: Redemption	15-05-1998	Middengewicht	Frank Shamrock	Jeremy Horn

De UFC Bonus Awards zijn bonussen die worden uitgereikt aan vechters met het beste gevecht van de avond (Fight of the Night of FotN) en de twee meest spectaculaire knock-outs en/of submissions (Performance of the Night of PotN). PotN heeft per 11 februari 2014 de beste knock-out (KotN) en de beste submission (SotN) vervangen.^[29] Het prijzengeld varieert per evenement, maar zit meestal rond $50.000 per vechter. De hoogste bonus die ooit is uitgekeerd was die aan Diego Sanchez en Martin Kampmann voor hun FotN tijdens UFC Live: Sanchez vs. Kampmann. Beiden kregen $160.000. De andere winnaars van dat evenement (Brian Bowles met de submission en Shane Roller met de KO) kregen 'slechts' $40.000. Het evenement met het hoogste totaalbedrag aan bonusuitkeringen was UFC 129: St-Pierre vs. Shields. José Aldo en Mark Hominick (FotN), Lyoto Machida (KotN) en Pablo Garza (SotN) kregen allen $129.000.

Vechters met minstens zeven bonussen:

† = wordt niet meer uitgereikt

• Laatste update: 16 april 2017

Seizoen	Kampioen	Gewichtsklasse	Datum
1	Diego Sanchez	Weltergewicht	09-04-2005
	Forrest Griffin	Lichtzwaargewicht
2	Joe Stevenson	Lichtgewicht	05-11-2005
	Rashad Evans	Zwaargewicht
3	Kendall Grove	Middengewicht	24-06-2006
	Michael Bisping	Lichtzwaargewicht
4	Matt Serra	Weltergewicht	11-11-2006
	Travis Lutter	Middengewicht
5	Nate Diaz	Lichtgewicht	23-06-2007
6	Mac Danzig	Weltergewicht	08-12-2007
7	Amir Sadollah	Middengewicht	21-06-2008
8	Efrain Escudero	Lichtgewicht	13-12-2008
	Ryan Bader	Lichtzwaargewicht
9	Ross Pearson	Lichtgewicht	20-06-2009
	James Wilks	Weltergewicht
10	Roy Nelson	Zwaargewicht	05-12-2009
11	Court McGee	Middengewicht	19-06-2010
12	Jonathan Brookins	Lichtgewicht	04-12-2010
13	Tony Ferguson	Weltergewicht	04-06-2011
14	John Dodson	Bantamgewicht	03-12-2011
	Diego Brandão	Vedergewicht
15	Michael Chiesa	Lichtgewicht	01-06-2012
16	Colton Smith	Weltergewicht	15-12-2012
17	Kelvin Gastelum	Middengewicht	15-12-2012
18	Chris Holdsworth	Bantamgewicht	30-11-2013
	Julianna Peña	Bantamgewicht (vrouwen)
19	Eddie Gordon	Middengewicht	06-07-2014
	Corey Anderson	Lichtzwaargewicht

Seizoen	Kampioen	Gewichtsklasse	Datum
Brazil	Rony Mariano Bezerra	Vedergewicht	23-06-2012
	Cezar Ferreira	Middengewicht
The Smashes	Norman Parke	Lichtgewicht	14-12-2012
	Robert Whittaker	Weltergewicht
Brazil 2	Leandro Santos	Weltergewicht	08-06-2013
China	Zhang Lipeng	Weltergewicht	26-01-2014
Canada vs. Australia	Chad Laprise	Weltergewicht	09-04-2014
	Elias Theodorou	Middengewicht
Brazil 3	Warlley Alves	Middengewicht	25-05-2014
	Antônio Carlos Jr.	Zwaargewicht

Name	Categorie	Datum van inductie	Evenement	Opmerking
Royce Gracie	Pioniers	21-11-2003	UFC 45	Won de toernooien van UFC 1, UFC 2 en UFC 4.
Ken Shamrock	Pioniers	21-11-2003	UFC 45	Voormalig superfight-kampioen met twee succesvolle titelverdedigingen.
Dan Severn	Pioniers	16-04-2005	UFC 52	Voormalig superfight-kampioen. Won de toernooien van UFC 5 en Ultimate Ultimate 1995.
Randy Couture	Pioniers	24-06-2006	The Ultimate Fighter 3 Finale	Won drie keer het kampioenschap in het zwaargewicht met drie succesvolle titelverdedigingen en drie keer in het lichtzwaargewicht (waarvan één een interim-titel). Won tevens het toernooi van UFC 13. Won twee keer een Fight of the Night-bonus.
Mark Coleman	Pioniers	01-03-2008	UFC 82	Voormalig kampioen in het zwaargewicht. Won de toernooien van UFC 10, UFC 11 en Pride 2000 Grand Prix Openweight Tournament.
Chuck Liddell	Pioniers	11-07-2009	UFC 100	Voormalig kampioen in het lichtzwaargewicht met vier succesvolle titelverdedigingen. Won twee keer een Fight of the Night-bonus en één keer een Knockout of the Night-bonus.
Charles Lewis Jr.	Bijzondere bijdragen	11-07-2009	UFC 100	Mede-oprichter van kledingmerk Tapout, het eerste grote kledingmerk in de MMA-wereld.
Matt Hughes	Pioniers	29-05-2010	UFC 114	Won twee keer de titel in het weltergewicht met in totaal zeven succesvolle titelverdedigingen. Won twee keer een Fight of the Night-bonus en één keer een Submission of the Night-bonus.
Tito Ortiz	Pioniers	07-07-2012	UFC 148	Voormalig kampioen in het lichtzwaargewicht met vijf succesvolle titelverdedigingen. Won vier keer een Fight of the Night-bonus, één keer een Knockout of the Night-bonus en één keer een Submission of the Night-bonus.
Forrest Griffin	Moderne tijd	06-07-2013	UFC Fan Expo 2013	Voormalig kampioen in het lichtzwaargewicht. Won het toernooi van The Ultimate Fighter 1. Won vijf keer een Fight of the Night-bonus en één keer een Submission of the Night-bonus.
Forrest Griffin vs. Stephan Bonnar	Gevechten	06-07-2013	UFC Fan Expo 2013	Finale van het toernooi van The Ultimate Fighter 1 op 9 april 2005; dit gevecht wordt gezien als het meest invloedrijke gevecht in de geschiedenis van de UFC.
Pat Miletich	Pioniers	06-07-2014	UFC Fan Expo 2014	Voormalig kampioen in het weltergewicht met vier succesvolle titelverdedigingen. Won het toernooi van UFC 16.
Bas Rutten	Pioniers	11-07-2015	UFC 189	Voormalig kampioen in het zwaargewicht, ongeslagen van april 1995 tot en met laatste gevecht in juli 2006.
B.J. Penn	Moderne tijd	11-07-2015	UFC 189	Voormalig kampioen weltergewicht én lichtgewicht, met drie succesvolle titelverdedigingen in het lichtgewicht. Tweede in de geschiedenis van de UFC met titels in twee verschillende gewichtsklassen (na Randy Couture).
Matt Hughes vs. Frank Trigg 2	Gevechten	11-07-2015	UFC 189	Gevecht om de UFC-weltergewichttitel tijdens UFC 52 op 16 april 2005
Jeff Blatnick	Bijzondere bijdragen	11-07-2015	UFC 189	Voormalig olympisch kampioen Grieks-Romeins worstelen in het superzwaargewicht. Werkte voor de UFC als commentator, bestuurslid en jurylid gedurende de beginjaren van de organisatie. Medegrondlegger van de naam 'MMA'.
Antônio Rodrigo Nogueira	Pioniers	10-07-2016	UFC Fan Expo 2016	Voormalig Pride-kampioen, Pride-interimkampioen en UFC-interimkampioen in het zwaargewicht.
Don Frye	Pioniers	10-07-2016	UFC Fan Expo 2016	Won de toernooien van UFC 8 en UFC Ultimate Ultimate 1996 en was finalist in het toernooi van UFC 10.
Mark Coleman vs. Pete Williams	Gevechten	10-07-2016	UFC Fan Expo 016	Gevecht in het zwaargewicht tijdens UFC 17. Coleman domineerde het gevecht in de reguliere tijd, maar in de verlenging was hij zwaar vermoeid waarbij Williams hem met een zware trap tegen het hoofd een knockout bezorgde
Bob Meyrowitz	Bijzondere bijdragen	10-07-2016	UFC Fan Expo 2016	Mede-oprichter van de UFC. Was eigenaar totdat de organisatie werd verkocht aan Zuffa.
Urijah Faber	Moderne tijd	06-07-2017	UFC Fan Expo 2017	Voormalig WEC-kampioen in het vedergewicht en verdedigde de titel 5×. In die tijd bestond deze divisie niet in de UFC, maar de WEC was wel eigendom van hetzelfde moederbedrijf van de UFC. Tevens streed hij 4× voor de UFC-bantamgewichttitel.

• Donald Cerrone won tot nu toe de meeste gevechten in de UFC, namelijk 23.^[30]
• De langste reeks opeenvolgende overwinningen staat op naam van Anderson Silva met 16 keer. Hoewel hij doorgaans in de middengewichtsklasse vecht, waren enkele daarvan in het lichtzwaargewicht.^[31]
• Het record van meeste gevechten in de UFC is van Donald Cerrone en Jim Miller; zij stonden allebei 33 keer in het Octagon.^[32]
• Het grootste aantal gewonnen titelgevechten staat op naam van Georges St-Pierre met het aantal van 12.^[33]
• Demetrious Johnson bezit de langste reeks opeenvolgende titelverdedigingen met 11 keer.^[34]
• Randy Couture vocht in de meeste titelgevechten: 15 keer.^[35]
• De snelste knock-out in een titelgevecht vond plaats op 12 december 2015. Conor McGregor sloeg toen José Aldo in dertien seconden knock-out.
• Jon Jones was op een leeftijd van 23 jaar en acht maanden de jongste UFC-kampioen.
• Randy Couture was met 45 jaar en 146 dagen de oudste UFC-kampioen.
• Frankie Edgar stond in totaal het langst in het Octagon, namelijk 6 uur, 17 minuten en 51 seconden.^[36]
• Momenteel zijn er drie Nederlanders actief binnen de UFC: zwaargewichten Alistair Overeem en Stefan Struve en vrouwelijk vedergewicht Germaine de Randamie. De Belgische vechters die actief zijn in de UFC zijn weltergewicht Tarec Saffiedine en vrouwelijk bantamgewicht Cindy Dandois.^[37]
• Op 8 mei 2016 vond UFC Fight Night: Overeem vs. Arlovski plaats in Rotterdam Ahoy. Dit was het eerste UFC-evenement dat plaatsvond in Nederland. Onder anderen de Nederlanders Germaine de Randamie, Stefan Struve en Alistair Overeem (in die volgorde) maakten deel uit van het programma. Zij wonnen die dag alle drie op basis van knock-out of technische knock-out.

Sinds 2000 zijn er een aantal officiële UFC-computerspellen op de markt gebracht:

• Ultimate Fighting Championship (2000)
• UFC: Tapout (2002)
• UFC: Throwdown (2002)
• UFC: Tapout 2 (2003)
• UFC: Sudden Impact (2004)
• UFC 2009 Undisputed (2009)
• UFC Undisputed 2010 (2010)
• UFC Personal Trainer (2011)
• UFC Undisputed 3 (2012)
• EA Sports UFC (2014)
• EA Sports UFC 2 (2016)
• EA Sports UFC 3 (2018)
• EA Sports UFC 4 (2020)
• EA Sports UFC 5 (2023)

• Officiële website
• State.nj.us: NJSACB Mission Statement