Volleybalclub Maaseik

VC Maaseik
Clubnaam Volleybalclub Maaseik
Plaats Vlag van België Maaseik
Sport Volleybal
Geschiedenis
Stamnummer L-0334
Opgericht 17 maart 1960
Voormalige namen MAVOC (1960-1975)
D&V Motors Maaseik (1975-1985)
Noliko Maaseik (1985-2018)
Greenyard Maaseik (2018-heden)
Structuur
Voorzitter Vlag van België Raymond Cretskens
Trainer Vlag van Italië Fulvio Bertini
Hoofdsponsor Greenyard
Competitie Liga A
Infrastructuur
Sporthal STEENGOED Arena
Stedelijke Sporthal Maaseik
Capaciteit 3250 : 1750 :
Media
Website www.vcgreenyardmaaseik.be
Thuiskleuren
Uitkleuren
Portaal  Portaalicoon   Volleybal

Volleybalclub Maaseik, ook bekend onder de sponsornaam Volleybalclub Greenyard Maaseik is een Belgische volleybalclub.

Geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

De vereniging vindt haar oorsprong in de jaren 50. Er werd in die tijd volleybal gespeeld in het Heilig Kruiscollege te Maaseik. De club van het college was echter alleen toegankelijk voor studenten. Nadat enkele van deze studenten de school verlieten richten ze op 17 maart 1960 de club Mavoc op[1], die langzaam opklom naar de nationale reeksen. In 1975 promoveerde de club naar de eredivisie als D&V Motors, de nieuwe sponsor. Tien jaar later veranderde de club haar naam in Noliko Maaseik en won de club de beker en speelde daarna voor het eerst Europees, tegen SC Leipzig.

De eerste titel werd in 1991 behaald en midden jaren 90 bereikten ze de top van het Belgische volleybal. Maaseik is de enige club in Europa die aan de eerste vijf edities van de Champions League deelnam.

In 2007/08 liet de club opnieuw van zich horen in Europa. Nadat Noliko werd uitgeschakeld in de Champions League kwam de club terecht in het vangnet van de CEV Cup, vergelijkbaar met de UEFA Cup in voetbal, en bereikte daar de Final Four en uiteindelijk zelfs de finale, die Noliko dan verloor tegen het Italiaanse Roma Volley.

In 2008 huldigde Noliko Maaseik officieel zijn nieuwe sporthal in: de Lotto Dôme. Het nieuwe complex is de nieuwe thuishaven van de club. Door deze nieuwe hal is Noliko niet meer verplicht uit te wijken naar de Expodroom in Bree voor zijn thuiswedstrijden in de Champions League.

In 2009 won de club voor de 11de keer de supercup. In 2010 speelde Noliko weerom de final four van de CEV Cup : Cuneo won en organisator Noliko won brons door winst op de Italiaanse kampioen Piacenza in eigen Lotto Dôme. In 2011 bereikte Noliko de Final 6 van de Champions League en miste op een haar de Final 4, na verlies in de golden set van het Poolse Jastrzebski. Op 27 april 2011 werd Noliko Maaseik voor de 13de keer landskampioen door de play-off finales met 3 matchen tegen 1 te winnen van Asse-Lennik.

In 2014 bereikte de club voor het eerst in 21 jaar niet de play-offs om de landstitel. Ook in 2015 miste Maaseik de eindstrijd. De jaren daarop werd de finale telkens wel bereikt, maar verloren van Roeselare. Na 5 opeenvolgende titels voor Roeselare wist Maaseik in 2017/18 opnieuw de landstitel binnen te halen.

In 2017 introduceerde de club een nieuwe naam voor haar thuishaven. De LOTTO-Dôme werd omgedoopt tot de STEENGOED Arena. Halverwege datzelfde seizoen won Noliko de voor het eerst georganiseerde Champions Cup. In 2018 besloot de club van naam te veranderen. Noliko werd als sponsornaam vervangen door Greenyard, dat het bedrijf Noliko in 2011 had overgenomen.[2]

Huidige selectie

[bewerken | brontekst bewerken]
Functie Naam Land
Hoofdtrainer Guido Görtzen Vlag van Nederland NED
Assistent-trainer Ivan Janssen Vlag van België BEL
Assistent-trainer Tim Rutten Vlag van België BEL
Scouter Guy Schroyen Vlag van België BEL
Fysiektrainer Fons Vranken Vlag van België BEL
Fysiektrainer Tobren Martens Vlag van België BEL
Kinesist Luc Beesmans Vlag van België BEL
Teammanager Ivo Rutten Vlag van België BEL


No. Naam Land Positie
2 Sam Fafchamps Vlag van België BEL Midden
3 Rens Bogaerts Vlag van België BEL Aanvaller
4 Renet Vanker Vlag van Estland EST Spelverdeler
5 Cody Kessel Vlag van Verenigde Staten USA Receptie-Hoek
6 Francisco Iribarne Vlag van Spanje ESP Aanvaller
8 Thomas Neyens Vlag van België BEL Libero
9 Andris Sirjakovs Vlag van Letland LET Aanvaller
10 Jolan Cox Vlag van België BEL Opposite
11 Landon Douglas Currie Vlag van Canada CAN Libero
12 Dawid Pawlun Vlag van Polen POL Spelverdeler
13 Tijmen BUS Vlag van België BEL Aanvaller
14 Miguel Angel Fornés Vlag van Spanje ESP Midden
18 Alex Saaremaa Vlag van Estland EST Midden
19 Pierre Perin Vlag van België BEL Aanvaller

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Winnaar (16 ×) 1991, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004, 2008, 2009, 2011, 2012, 2018, 2019
Winnaar (14 ×) 1986, 1991, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004, 2007, 2008, 2009, 2010, 2012
Winnaar (13 ×) 1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2006, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012
  • Belgian Champions Cup
Winnaar (1 x) 2016
  • Champions League
    • Finalist: 1997 Europees vicekampioen, 1999 Europees vicekampioen, 2000 (brons)
  • CEV Cup
    • Finalist: 2001 (brons), 2008 (zilver), 2010 (brons)
  • CEV Europese Supercup (brons) 1999
  • Beste organisatie Champions League 2005, 2007
  • Sportploeg van het jaar 1997

Bekende (ex-)spelers

[bewerken | brontekst bewerken]
Voor een vollediger overzicht zie artikel 'Oud-spelerslijst VC Maaseik'.
[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Volleybalclub_Maaseik&oldid=68172284"