Wetten van Steno

De wetten van Steno of principes van Steno zijn drie fundamentele principes uit de stratigrafie, die in 1669 werden gepubliceerd door de Deense natuurvorser Nicolaus Steno (1638-1686) in zijn Dissertationis prodromus. De stratigrafie is de leer van de volgorde waarin gesteentelagen worden afgezet. De principes van Steno zijn:

• De wet van superpositie: jongere lagen liggen over oudere.
• Het principe van oorspronkelijke horizontaliteit: gesteentelagen werden oorspronkelijk horizontaal afgezet.
• Het principe van laterale continuïteit: gesteentelagen lopen in alle richtingen evenwijdig aan de gelaagdheid door.

Steno heeft nog een wet over de kristalstructuur gevonden, die ook naar hem is genoemd: de wet van Steno.

De drie eerste principes vormen de basis van de stratigrafie. Hoewel er op elk van de drie principes uitzonderingen bestaan, zijn die te verklaren als ofwel kleinschalige verschijnselen of als gevolg van grootschalige tektonische krachten. Er geldt voor fossielen een principe, dat in lijn met de drie wetten van Steno ligt, het principe van fossielopeenvolging.