Yaa Gyasi
Yaa Gyasi | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | 1989 | |||
Geboorteplaats | Mampong, Ghana | |||
Land | Verenigde Staten | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
|
Yaa Gyasi (Mampong, Ghana, 1989) is een Ghanees-Amerikaans schrijfster.[1] Haar achternaam wordt uitgesproken als de Engelse uitspraak van "Jessie".[2]
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]In 1991 emigreerde het gezin naar de Verenigde Staten, waar haar vader zijn promotie afrondde aan Ohio State University.[3][4]
Vanaf 1999 woonde het gezin, bestaande uit Gyasi, haar ouders en haar twee boers,[4] in Huntsville (Alabama), waar haar moeder, Sophia Gyasi, verpleegkundige is, en haar vader, Kwaku Gyasi, hoogleraar Frans aan de Universiteit van Alabama in Huntsville, onderdeel van de University of Alabama.[5][6] Ze waren lid van de Pinksterbeweging.[7] Ze was lid van het kerkkoor en het schoolkoor. Ze woonden in een buurt waar voornamelijk witte mensen woonden, en op de school waar Gyasi heen ging waren de andere leerlingen ook vrijwel allemaal wit.[8]
Haar favoriete televisieprogramma was Reading Rainbow van PBS Kids, met als host de Amerikaanse acteur LeVar Burton. Het eerste verhaal dat ze verstuurde om deel te nemen aan een wedstrijd was voor de Reading Rainbow Young Writers and Illustrators Award. Ze was toen zeven, en voor het verhaal, Just Me And My Dog, ontving ze een certificaat met een handtekening van de acteur.[2][6]
Ze schreef veel, maar realiseerde zich pas dat schrijver een beroep kon zijn op haar 17e, na het lezen van het boek Song of Solomon (1977) van Toni Morrison, net als zij een zwarte vrouw.[4] Daarnaast heeft Gyasi de schrijvers Gabriel García Márquez, James Baldwin, Edward P. Jones en Jhumpa Lahiri genoemd als inspiratiebronnen.[4][9]
Aan het eind van het tweede jaar van haar studie aan Stanford-universiteit (2009) bezocht ze voor het eerst na de emigratie Ghana. Ze bezocht ook Cape Coast Castle, een van de forten die voor de slavenhandel gebruikt werden als gevangenis waar gevangenen soms maanden in de kelders verbleven in afwachting van de verscheping naar koloniën in Noord- en Zuid-Amerika.[3] Haar eerste boek, Homegoing, is gebaseerd op de geschiedenis van dat fort en de ideeën die ze daar kreeg.[4] Het gaat over de gevolgen die slavernij en kolonialisme hebben op de moderne maatschappij, en over trauma's die overerfbaar zijn over generaties van nazaten van enerzijds de slaven, en anderzijds de slavenhandelaren.[7][10]
Ze behaalde haar Bachelor of Arts in Engels aan Stanford,[2] en haar Master of Fine Arts in creatief schrijven aan de Universiteit van Iowa.[11]
Gyasi's werk is ook gepubliceerd in The Guardian,[12] African American Review,[13] Guernica[14] en Granta.[15]
Gyasi woont sinds 2016 in Berkeley, Californië.[16]
Prijzen
[bewerken | brontekst bewerken]- John Leonard Award van de National Book Critics Circle voor het beste debuut[17][18]
- PEN/Hemingway Award for a first book of fiction[19]
- 5 under 35 Award van de National Book Foundation (2016, geselecteerd door Ta-Nehisi Coates).[11]
- American Book Award voor haar bijdrage aan diversiteit in Amerikaanse literatuur[20]
- Granta Best of Young American Novelists (2017)[21][18][22]
- Vilcek Prize voor Creatieve Beloften in de Literatuur (2020)[23]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]Bibliografie | |||||
Jaar | Titel | Titel Ned. vertaling | Uitgeverij | ISBN | Opmerkingen |
---|---|---|---|---|---|
2016 | Homegoing | Weg naar huis | Alfred A. Knopf | ISBN 9781101947135 | Vertaling door Nicolette Hoekmeijer, uitgegeven door De Bezige Bij |
2020 | Transcendent Kingdom | Verheven koninkrijk | Alfred A. Knopf | ISBN 9780593215333 | Vertaling door Nicolette Hoekmeijer, uitgegeven door De Bezige Bij |
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Yaa Gyasi op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ Toef Jaeger, Interview - ‘Racisme is geen ziekte, hoe verleidelijk dat ook klinkt’. NRC Handelsblad (12 november 2020). Gearchiveerd op 13 november 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020. “Wat me boeit is hoe mensen hun leven opbouwen met het trauma dat ze ervaren hebben, of dat hen door de familie is doorgegeven.”
- ↑ a b c (en) Joyce Anderson-Maples, UAH welcomes Yaa Gyasi, author of The New York Times best-selling book Homegoing. The University of Alabama in Huntsville (18 oktober 2016). Gearchiveerd op 21 september 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ a b (en) Jennifer Maloney, Homegoing by Yaa Gyasi, Born in Ghana and Raised in the U.S.. The Wall Street Journal (26 mei 2016). Gearchiveerd op 1 augustus 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ a b c d e (en) Sarah Begley, A 26-Year-old Looks to the Past for Her Literary Debut. Time (5 juni 2016). Gearchiveerd op 26 september 2020. Geraadpleegd op 16 november 2020.
- ↑ (en) Individually Distinct. Altogether Stronger.. The University of Alabama System. Gearchiveerd op 27 augustus 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ a b (en) Shelly Haskin, How an Alabama author's debut novel landed her on 'The Daily Show'. AL.com, Advance Local, Advance Publications (28 augustus 2016). Gearchiveerd op 7 juli 2018. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ a b (en) Kate Kellaway, Interview - Yaa Gyasi: ‘Slavery is on people’s minds. It affects us still’. The Guardian (8 januari 2017). Gearchiveerd op 18 oktober 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ (en) Yaa Gyasi, I'm Ghanaian-American. Am I Black?. The New York Times (8 juni 2016). Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ (en) Five books: The books that influenced Yaa Gyasi. Penguin Books (14 januari 2017). Gearchiveerd op 30 januari 2018. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ Toef Jaeger, Eindelijk ontsnapt aan de hut van oom Tom. NRC Handelsblad (30 september 2016). Gearchiveerd op 7 december 2021. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ a b (en) Yaa Gyasi, author of Homegoing, 5 Under 35, 2016, National Book Foundation. National Book Foundation. Gearchiveerd op 13 november 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ (en) Yaa Gyasi, Yaa Gyasi: ‘I write a sentence. I delete it. I wonder if it’s too early for lunch’. The Guardian (28 oktober 2017). Gearchiveerd op 7 augustus 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ (en) African American Review - Volume 44, Number 4, Winter 2011. Saint Louis University (2011). Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ (en) Yaa Gyasi, Inscape. Guernica (15 juni 2015). Gearchiveerd op 7 augustus 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ (en) Yaa Gyasi, Leaving Gotham City. Granta (25 april 2017). Gearchiveerd op 11 augustus 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ (en) Eli Wolfe, How Yaa Gyasi found her story in slavers' outpost. San Francisco Chronicle (28 juni 2016). Gearchiveerd op 9 augustus 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ (en) Alexandra Alter, Zadie Smith and Michael Chabon Among National Book Critics Circle Finalist. The New York Times (17 january 2017). Gearchiveerd op 18 september 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ a b (en) Granta’s list of the best young American novelists. The Guardian (26 april 2017). Gearchiveerd op 29 augustus 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ (en) Catan, Wayne, Interview with Yaa Gyasi, 2017 PEN/Hemingway Award Winner. Hemingway Society. The Hemingway Society (May 31, 2017). Gearchiveerd op 19 oktober 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ (en) Debut novelist among winners of American Book Awards. The Washington Times (4 augustus 2017). Gearchiveerd op 20 oktober 2020. Geraadpleegd op 16 november 2020.
- ↑ (en) Carolyn Kellogg en Michael Schaub, Granta names 21 of the best young American novelists. The Los Angeles Times (26 april 2017). Gearchiveerd op 12 november 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ (en) Natasha Onwuemezi, Granta reveals its Best of Young US Novelists 2017. The Bookseller (26 april 2017). Gearchiveerd op 11 augustus 2020. Geraadpleegd op 13 november 2020.
- ↑ (en) Yaa Gyasi. Vilcek Foundation. Gearchiveerd op 19 augustus 2020. Geraadpleegd op 16 november 2020.